Όπα. Η διαχρονικότης της Ελληνικής Γλώσσας...
Ακούγοντας το τραγούδι του Αλκαίου με το οποίο η Ελλάδα συμμετέχει στον διαγωνισμό της Eurovision,επιβεβαίωσα ακόμη μια φορά την διαχρονικότητα της Ελληνικής Γλώσσας. Την χαμένη ταυτότητα του Έλληνα που επαναφέρει στην επιφάνεια η «όπα» η Ελληνική...
Βεβαίως όταν αναζήτησα στο φιλόξενο διαδίκτυο τους στίχους διαπίστωσα ότι ο Νεοέλληνας δολοφόνος της μητρικής του, Ελληνικής Γλώσσας - συμπαντικό λογισμικό, σκοτώνοντας ανελέητα την ορθογραφία, στάθηκε ανίκανος στην καταστροφή της ηχητικής μας αναγνωρίσεως...
Την πρώτη φορά που διάβασα τα ¨Ορφικά¨ το 1982 από το θαυμάσιο βιβλίο ( του Ιωάννου Πασσά, εκδόσεις Εγκυκλοπαίδειας Ηλιου) , αυτό που προκάλεσε εντύπωσι δεν ήταν μόνο η σοφία των κειμένων. Οι αστρονομικές γνώσεις. Η θεμελίωσι του ηλιοκεντρικού συστήματος από τους Ορφικούς. Ο πλούτος των λέξεων ( ωροτρόφος, πυρίδρομοι αστέρες, ηερόπλαγκτος, εύδρομος, ροιζήτωρ,κυκλοελίκτος, εκήβολος, γη βιοθρέπτειρα, αιώνιον έδρανον, ομβροτόκος) άπειροι λέξεις -άστρα που φωτίζουν ατραπούς της γνώσεως στο λαβύρινθο του μυαλού. Δεν μπορούσα τότε να εκτιμήσω, να συνειδητοποιήσω την άφθαρτη Αξία τους..
Έμεινα όμως έκπληκτος όταν στην πρώτη ανάγνωσι συνάντησα την λέξι «όπα» στα «Αργοναυτικά» (στιχοι 249-277):
«Αυτάρ εγώ φόρμιγγα τιτηνάμενος μετά χερσί,
μητρός εμής εκέρασσ’ ευτερπέα κόσμον αοιδής,
και οι από στηθέων όπα λείριον εξελόχευσα»
δηλαδή:
«Μετά αφού τάνυσα με τα χέρια μου την φόρμιγγα (κιθάρα) τους κέρασα με το τερπνόν τραγούδι της μητέρας μου, και από τα στήθη μου εξέπεμψα τρυφερή φωνήν (όπα)»
Διότι την λέξι «όπα» την γνωρίζουμε, την ακούμε , την μαθαίνουμε από νηπιακή ηλικία στο πρώτο μας πέσιμο, την χρησιμοποιούμε μεγαλύτεροι στα τραγούδια μας σε καλές ξέγνοιαστες στιγμές, είναι στην πρώτη σειρά των λέξεων που θα ψελλίσουμε και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ήταν τόσο αρχαία Ελληνική Λέξις από την εποχή του Ορφέα και σημαίνει , αυτό που μεταφέρει, φανερώνει την γνώσι και την γλώσσα, τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενα..Δηλαδή «Φωνή».
Έτσι το τραγούδι του Αλκαιου, Όπα και όχι ώπα, όπως εμφανίζεται στους στίχους βαρβαρικώς ανορθόγραφα , μεταφέρει με την λύρα του Ορφέα όπα μακρινή λησμονημένη αλλά αθάνατη και ηχηρή.. Φωνή από το Παρελθόν στο σήμερα για το μέλλον.
Ιασων
Πηγή: Θερμοπύλες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου