Το τελευταίο δωδεκάμηνο αρκετές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ Ελλήνων ανελήφθησαν από τις ελληνικές τράπεζες και φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό.
Τώρα η κυβέρνηση διαρρέει στον τύπο ιστορίες με καταλόγους Ελλήνων που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό των οποίων θα ζητηθεί το πόθεν έσχες, προκειμένου να φοβίσει πολλούς εξ αυτών να τα επιστρέψουν...
Εν προκειμένω η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Αυτό που δεν ξέρω ακόμη είναι αν αυτή τη φορά επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν τραγωδία.
Το 1981 όταν το σημερινό κυβερνών κόμμα ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία οι κεφαλαιούχοι και οι νοικοκυραίοι του τόπου είχαν θορυβηθεί τόσο που έβγαζαν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό κρυφά. Τότε απαγορευόταν ρητώς να εξάγει κάποιος συνάλλαγμα...
Ήταν η εποχή που... ο τότε τσάρος της οικονομίας Αρσένης με τη ντουντούκα στο χέρι παρέδιδε όλες τις μεγάλες βιομηχανίες στους πρασινοφρουρούς με χρηματοδότη του πάρτι που ακολούθησε τον κρατικό προϋπολογισμό δηλ. τους φορολογούμενους...
Ο ΓΑΠ ξεκίνησε με τον ίδιο μηχανισμό, σημειολογικά δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το υπουργείο που ονόμασε οικονομίας το έδωσε στη σύζυγο του τότε τσάρου της οικονομίας. Το θαύμα του ελληνικού σοσιαλισμού το ‘83 κράτησε 3-4 χρόνια πέρυσι 3-4 εβδομάδες, όσο δηλ. ακούγαμε εκείνα τα αμίμητα ότι θα επανακρατικοποιήσουν τον ΟΤΕ και τον ΟΛΠ...
Η σοσιαλμανία μοιάζει με τις αγκυλώσεις της εφηβείας, εύκολα μεταστρέφονται αλλά όσο διαρκούν δεν φείδονται του πάθους...
Η κυβέρνηση κάνει ένα αγώνα δρόμου άνευ προηγουμένου να προσελκύσει στη χώρα ξένες μεγάλες επενδύσεις. Η αλήθεια είναι ότι προχωράει αρκετά καλά με τις περιπτώσεις του Κατάρ και των Κινέζων για το Θριάσιο. Αν πετύχει να κάμψει τις δυσκολίες της ελληνικής γραφειοκρατίας ίσως καταφέρει να προσελκύσει 5-10 δισ. ευρώ.
Είναι ένα πολύ σημαντικό ποσό και πιστώνεται μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας. Αν δεν αλλάξει τάχιστα όμως το νόμο για την φορολόγηση των επιχειρήσεων αρκετές μεγάλες ελληνικές πολυεθνικές θα μεταναστεύσουν.
Το αποτέλεσμα είναι για κάθε ένα δισ. που θα προσελκύει με κόπο να διώχνει τρία με ευκολία.
Η κατάσταση θα γίνει ακόμη πιο τραγική αν εφαρμόσει από το νέο χρόνο το σχέδιο για την φορολόγηση των χρηματιστηριακών κερδών.
Εκτός από την φορολόγηση 20% για κεφαλαιακά κέρδη που αποκτήθηκαν εντός δωδεκαμήνου θα φορολογεί και τα υπόλοιπα κέρδη στην κλίμακα. Αυτό σημαίνει ότι σε πολλές περιπτώσεις η φορολόγηση θα είναι κοντά στο 45%.
Φανταστείτε π.χ. κάποιο που από κακό timing στην αρχή του 2008 αγόρασε 100 ευρώ μετοχές της τάδε εταιρείας. Στο τέλος του χρόνου τα πούλησε στα 30 ευρώ για να αγοράσει την δείνα που πίστεψε ότι θα πήγαινε καλύτερα. Και όντως η δείνα από το Μάρτη του 2009 μέχρι τον Οκτώβρη ανέβηκε 200%.
Με τις κινήσεις αυτές ονομαστικά ο άνθρωπος θα είχε καταφέρει τα 100 ευρώ να τα κάνει 90. Μετά φόρων όμως τα 60 ευρώ που έβγαλε τη δεύτερη χρονιά θα φορολογηθούν με 20% μείον δώδεκα ευρώ συν την φορολογησή τους στην κλίμακα... Είναι ζήτημα αν καταφέρει να κρατήσει τα 35 ευρώ από τα 60 του κέρδους...
Αυτό ισχύει βέβαια για τους «ιθαγενείς». Δεν ισχύει για το 50-60% των συναλλασσομένων που είναι ξένοι. Οι βασικοί μέτοχοι όταν θα δουν ότι υπάρχει η προοπτική να βγουν κέρδη από το χρηματιστήριο θα φροντίσουν τα κεφάλαιά τους να εμφανιστούν μέσω εξωτερικού.
Το ίδιο θα κάνουν και οι περισσότεροι μικρομέτοχοι που διατηρούν ένα χαρτοφυλάκιο. Θα ανοίξουν ένα κωδικό στην Κύπρο και θα αγοράζουν και θα πουλάνε ελληνικές μετοχές μέσω αυτού. Επειδή μάλιστα τα ξένα χρηματιστήρια δεν έχουν φορολογία κεφαλαιακών κερδών για ξένους επενδυτές, για να αποφύγουν το 20% θα προτιμούν τις ξένες μετοχές.
Το σχέδιο για τη φορολόγηση των εσόδων από το χρηματιστήριο όχι μόνο δεν θα προσφέρει έσοδα στα κρατικά ταμεία, αλλά θα αφαιρέσει από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα αρκετά δισ. ευρώ.
Όταν θάχουν φύγει έξω θα χρειαστεί πολύ περισσότερος χρόνος και κόπος για να ξαναμαζευτούν. Επειδή ο νόμος για τις χρηματιστηριακές συναλλαγές δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη καλό είναι να προλάβουν να τον αλλάξουν επί το ηπιότερο...
Επειδή είναι νέοι και δεν γνωρίζουν, ας ρωτήσουν τους παλιότερους. Αν υπάρχει μια ισχυρή παράμετρος ώθησης της αναπτυξιακής προσπάθειας αυτή είναι μέσω της αναδιανομής των ωφελειών με τον μηχανισμό διάχυσης και πολλαπλασιασμού του κοινωνικού πλούτου που ακούει στο όνομα κεφαλαιαγορά...
Αν δεν είχε φροντίσει ο Ομπάμα και η Fed να βρεθεί ο S&P 500 σε δώδεκα μήνες στις 1.200 μονάδες θα μετρούσαμε κομμένα δάχτυλα στο σκοτάδι τώρα...
Τώρα η κυβέρνηση διαρρέει στον τύπο ιστορίες με καταλόγους Ελλήνων που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό των οποίων θα ζητηθεί το πόθεν έσχες, προκειμένου να φοβίσει πολλούς εξ αυτών να τα επιστρέψουν...
Εν προκειμένω η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Αυτό που δεν ξέρω ακόμη είναι αν αυτή τη φορά επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν τραγωδία.
Το 1981 όταν το σημερινό κυβερνών κόμμα ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία οι κεφαλαιούχοι και οι νοικοκυραίοι του τόπου είχαν θορυβηθεί τόσο που έβγαζαν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό κρυφά. Τότε απαγορευόταν ρητώς να εξάγει κάποιος συνάλλαγμα...
Ήταν η εποχή που... ο τότε τσάρος της οικονομίας Αρσένης με τη ντουντούκα στο χέρι παρέδιδε όλες τις μεγάλες βιομηχανίες στους πρασινοφρουρούς με χρηματοδότη του πάρτι που ακολούθησε τον κρατικό προϋπολογισμό δηλ. τους φορολογούμενους...
Ο ΓΑΠ ξεκίνησε με τον ίδιο μηχανισμό, σημειολογικά δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το υπουργείο που ονόμασε οικονομίας το έδωσε στη σύζυγο του τότε τσάρου της οικονομίας. Το θαύμα του ελληνικού σοσιαλισμού το ‘83 κράτησε 3-4 χρόνια πέρυσι 3-4 εβδομάδες, όσο δηλ. ακούγαμε εκείνα τα αμίμητα ότι θα επανακρατικοποιήσουν τον ΟΤΕ και τον ΟΛΠ...
Η σοσιαλμανία μοιάζει με τις αγκυλώσεις της εφηβείας, εύκολα μεταστρέφονται αλλά όσο διαρκούν δεν φείδονται του πάθους...
Η κυβέρνηση κάνει ένα αγώνα δρόμου άνευ προηγουμένου να προσελκύσει στη χώρα ξένες μεγάλες επενδύσεις. Η αλήθεια είναι ότι προχωράει αρκετά καλά με τις περιπτώσεις του Κατάρ και των Κινέζων για το Θριάσιο. Αν πετύχει να κάμψει τις δυσκολίες της ελληνικής γραφειοκρατίας ίσως καταφέρει να προσελκύσει 5-10 δισ. ευρώ.
Είναι ένα πολύ σημαντικό ποσό και πιστώνεται μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας. Αν δεν αλλάξει τάχιστα όμως το νόμο για την φορολόγηση των επιχειρήσεων αρκετές μεγάλες ελληνικές πολυεθνικές θα μεταναστεύσουν.
Το αποτέλεσμα είναι για κάθε ένα δισ. που θα προσελκύει με κόπο να διώχνει τρία με ευκολία.
Η κατάσταση θα γίνει ακόμη πιο τραγική αν εφαρμόσει από το νέο χρόνο το σχέδιο για την φορολόγηση των χρηματιστηριακών κερδών.
Εκτός από την φορολόγηση 20% για κεφαλαιακά κέρδη που αποκτήθηκαν εντός δωδεκαμήνου θα φορολογεί και τα υπόλοιπα κέρδη στην κλίμακα. Αυτό σημαίνει ότι σε πολλές περιπτώσεις η φορολόγηση θα είναι κοντά στο 45%.
Φανταστείτε π.χ. κάποιο που από κακό timing στην αρχή του 2008 αγόρασε 100 ευρώ μετοχές της τάδε εταιρείας. Στο τέλος του χρόνου τα πούλησε στα 30 ευρώ για να αγοράσει την δείνα που πίστεψε ότι θα πήγαινε καλύτερα. Και όντως η δείνα από το Μάρτη του 2009 μέχρι τον Οκτώβρη ανέβηκε 200%.
Με τις κινήσεις αυτές ονομαστικά ο άνθρωπος θα είχε καταφέρει τα 100 ευρώ να τα κάνει 90. Μετά φόρων όμως τα 60 ευρώ που έβγαλε τη δεύτερη χρονιά θα φορολογηθούν με 20% μείον δώδεκα ευρώ συν την φορολογησή τους στην κλίμακα... Είναι ζήτημα αν καταφέρει να κρατήσει τα 35 ευρώ από τα 60 του κέρδους...
Αυτό ισχύει βέβαια για τους «ιθαγενείς». Δεν ισχύει για το 50-60% των συναλλασσομένων που είναι ξένοι. Οι βασικοί μέτοχοι όταν θα δουν ότι υπάρχει η προοπτική να βγουν κέρδη από το χρηματιστήριο θα φροντίσουν τα κεφάλαιά τους να εμφανιστούν μέσω εξωτερικού.
Το ίδιο θα κάνουν και οι περισσότεροι μικρομέτοχοι που διατηρούν ένα χαρτοφυλάκιο. Θα ανοίξουν ένα κωδικό στην Κύπρο και θα αγοράζουν και θα πουλάνε ελληνικές μετοχές μέσω αυτού. Επειδή μάλιστα τα ξένα χρηματιστήρια δεν έχουν φορολογία κεφαλαιακών κερδών για ξένους επενδυτές, για να αποφύγουν το 20% θα προτιμούν τις ξένες μετοχές.
Το σχέδιο για τη φορολόγηση των εσόδων από το χρηματιστήριο όχι μόνο δεν θα προσφέρει έσοδα στα κρατικά ταμεία, αλλά θα αφαιρέσει από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα αρκετά δισ. ευρώ.
Όταν θάχουν φύγει έξω θα χρειαστεί πολύ περισσότερος χρόνος και κόπος για να ξαναμαζευτούν. Επειδή ο νόμος για τις χρηματιστηριακές συναλλαγές δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη καλό είναι να προλάβουν να τον αλλάξουν επί το ηπιότερο...
Επειδή είναι νέοι και δεν γνωρίζουν, ας ρωτήσουν τους παλιότερους. Αν υπάρχει μια ισχυρή παράμετρος ώθησης της αναπτυξιακής προσπάθειας αυτή είναι μέσω της αναδιανομής των ωφελειών με τον μηχανισμό διάχυσης και πολλαπλασιασμού του κοινωνικού πλούτου που ακούει στο όνομα κεφαλαιαγορά...
Αν δεν είχε φροντίσει ο Ομπάμα και η Fed να βρεθεί ο S&P 500 σε δώδεκα μήνες στις 1.200 μονάδες θα μετρούσαμε κομμένα δάχτυλα στο σκοτάδι τώρα...
Το είδαμε στο Apnea
