Το τελευταίο χρονικό διάστημα, κυρίως στον χώρο του διαδικτύου, με αφορμή μερικά γεγονότα άρχισε να ανακινείται ένα θέμα με όρους, όπως Κρητική σημαία, Κρητική Πολιτεία, Αυτόνομη Κρήτη και Ανεξάρτητη Κρήτη ή Λαϊκή Δημοκρατία της Κρήτης, που στους περισσότερους και μη έχοντες γνώση του θέματος, προκαλεί συναισθήματα εκπλήξεως, αμηχανίας, αλλά και θυμού.
Με βάση αναφορές και δημοσιεύματα ιστοσελίδων (κατά κύριον λόγον έγκυρες) σε σχέση με το θέμα αυτό, γίνεται μια προσπάθεια να μπει μια λογική σειρά και να γίνει μια ταξινόμηση των υπαρχόντων στοιχείων.
Υπάρχει η άποψη, ότι θέματα τέτοιου είδους δεν πρέπει να δημοσιεύονται ή να αναδημοσιεύονται, γιατί επιτυγχάνουν το αντίθετο απ’ ότι επιδιώκουν, ρίχνοντας «νερό στον μύλο» αυτών που υποκινούν τέτοιες καταστάσεις. Είναι μια άποψη καθ’ όλα σεβαστή. Απ’ την άλλη όμως, ζούμε στην εποχή και κοινωνία της επικοινωνίας και της πληροφόρησης, όπου την πληροφορία δεν μπορεί να την σταματήσει κανείς, ούτε και γίνεται να χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο, στρουθοκαμηλίζοντας. Τέτοιες πρακτικές, θυμίζουν περισσότερο ολοκληρωτικά καθεστώτα όπου η γνώμη, και η ελευθερία έκφρασης είναι άγνωστες λέξεις και την θέση τους παίρνουν η λογοκρισία και η αυτοφίμωση. Ευτυχώς σαν Έλληνες δεν έχουμε την ατυχία να ζούμε σε τέτοιο περιβάλλον.
Η Κρητική Πολιτεία
Το όλο θέμα έχει σαν αφετηρία την ημερομηνία 1912-13 κατά την οποία υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου.
Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου), αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.
Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας, ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ’ τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει την λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί.
Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ’ αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας»
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασίζονταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια, συμβόλιζαν την χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το πρώτο όμως από τα τεταρτημόρια (χρώματος ερυθρού, το οποίο αποδίδεται στην μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα) το οποίο απεικόνιζε το λευκό αστέρι, συμβόλιζε και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου στο νησί (και όχι έτσι απλά την μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα ή «το κρητικό αίμα που χύθηκε στους αγώνες», όπως, είτε σκοπίμως είτε από άγνοια υποστηρίζουν με παρρησία αρκετοί). Θα πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης, αλλά μια (ημι)αυτόνομη και πλήρως ελεγχόμενη περιοχή από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ως εκ τούτου, η σημαία δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη (όπως δυστυχώς, λανθασμένα πιστεύουν πολλοί και την αναρτούν με «υπερηφάνεια»), αλλά την υποταγή στην Οθωμανική Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία, ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (το αστέρι μπήκε μετά από δική του απαίτηση).
Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στην νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη» συγκίνησης και συναισθήματα «υπερηφάνιας», (για την σημαία του Σπύρου Καγιαλέ τότε τι θα έπρεπε να νιώθουμε;), σε κανέναν Έλληνα και πολύ περισσότερο σε κανέναν Κρητικό.
Θα πρέπει δε, να σημειωθεί εδώ, ότι εκτός του ότι η σημαία της Κρητικής Πολιτείας αναρτούνταν (υποχρεωτικά) μόνο στα «κυβερνητικά» κτήρια και «δημόσιες» υπηρεσίες (οι γνήσιοι Κρήτες, στα σπίτια τους είχαν την σημαία της Ένωσης), υποχρεωτική ήταν η ανάρτηση και της τουρκικής σημαίας στην «αυτόνομη» Κρητική Πολιτεία:
Διαβάστε περισσότερα http://www.pare-dose.net/?p=48#ixzz0gtpl7DWJ
Με βάση αναφορές και δημοσιεύματα ιστοσελίδων (κατά κύριον λόγον έγκυρες) σε σχέση με το θέμα αυτό, γίνεται μια προσπάθεια να μπει μια λογική σειρά και να γίνει μια ταξινόμηση των υπαρχόντων στοιχείων.
Υπάρχει η άποψη, ότι θέματα τέτοιου είδους δεν πρέπει να δημοσιεύονται ή να αναδημοσιεύονται, γιατί επιτυγχάνουν το αντίθετο απ’ ότι επιδιώκουν, ρίχνοντας «νερό στον μύλο» αυτών που υποκινούν τέτοιες καταστάσεις. Είναι μια άποψη καθ’ όλα σεβαστή. Απ’ την άλλη όμως, ζούμε στην εποχή και κοινωνία της επικοινωνίας και της πληροφόρησης, όπου την πληροφορία δεν μπορεί να την σταματήσει κανείς, ούτε και γίνεται να χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο, στρουθοκαμηλίζοντας. Τέτοιες πρακτικές, θυμίζουν περισσότερο ολοκληρωτικά καθεστώτα όπου η γνώμη, και η ελευθερία έκφρασης είναι άγνωστες λέξεις και την θέση τους παίρνουν η λογοκρισία και η αυτοφίμωση. Ευτυχώς σαν Έλληνες δεν έχουμε την ατυχία να ζούμε σε τέτοιο περιβάλλον.
Η Κρητική Πολιτεία
Το όλο θέμα έχει σαν αφετηρία την ημερομηνία 1912-13 κατά την οποία υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου.
Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου), αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.
Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας, ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ’ τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει την λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί.
Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ’ αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας»
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασίζονταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια, συμβόλιζαν την χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το πρώτο όμως από τα τεταρτημόρια (χρώματος ερυθρού, το οποίο αποδίδεται στην μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα) το οποίο απεικόνιζε το λευκό αστέρι, συμβόλιζε και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου στο νησί (και όχι έτσι απλά την μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα ή «το κρητικό αίμα που χύθηκε στους αγώνες», όπως, είτε σκοπίμως είτε από άγνοια υποστηρίζουν με παρρησία αρκετοί). Θα πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης, αλλά μια (ημι)αυτόνομη και πλήρως ελεγχόμενη περιοχή από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ως εκ τούτου, η σημαία δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη (όπως δυστυχώς, λανθασμένα πιστεύουν πολλοί και την αναρτούν με «υπερηφάνεια»), αλλά την υποταγή στην Οθωμανική Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία, ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (το αστέρι μπήκε μετά από δική του απαίτηση).
Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στην νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη» συγκίνησης και συναισθήματα «υπερηφάνιας», (για την σημαία του Σπύρου Καγιαλέ τότε τι θα έπρεπε να νιώθουμε;), σε κανέναν Έλληνα και πολύ περισσότερο σε κανέναν Κρητικό.
Θα πρέπει δε, να σημειωθεί εδώ, ότι εκτός του ότι η σημαία της Κρητικής Πολιτείας αναρτούνταν (υποχρεωτικά) μόνο στα «κυβερνητικά» κτήρια και «δημόσιες» υπηρεσίες (οι γνήσιοι Κρήτες, στα σπίτια τους είχαν την σημαία της Ένωσης), υποχρεωτική ήταν η ανάρτηση και της τουρκικής σημαίας στην «αυτόνομη» Κρητική Πολιτεία:
- Ο ύπατος αρμοστής θέλει αναγνωρίσει την Υψηλήν επικυριαρχίαν του Σουλτάνου και θέλει λάβει μέτρα προς διαφύλαξιν της τουρκικής σημαίας, ήτις κατά την υπόσχεσιν την υπό των 4 δυνάμεων δοθείσαν, θα υψώται εις τι των οχυρωμένων σημείων της νήσου.(από την Ιστορία του Ελληνικού έθνους, τόμος ΙΔ σελ. 199)
Διαβάστε περισσότερα http://www.pare-dose.net/?p=48#ixzz0gtpl7DWJ
H "κουταμάρα" που με χαρά και θράσος διαλαλεί ανά τον κόσμο και ανά την επικράτεια η χώρα μας, δεν έχει ούτε όρια, ούτε φραγμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό που να ξεκινήσω, και που να τελειώσω?
Εάν ήταν πρόβλημα κυβέρνησης, θα έλεγα να την αλλάξουμε!
Δεν είναι όμως τέτοιο το πρόβλημα!
Η ανοησία, ξεκινά μέσα από τα σπλάχνα αυτού του λαού. Όλη αυτή η "ανοησία", είναι προιόν του ίδιου του λαού.
Δεν γνωρίζω αν έχει νόημα να μιλάμε για "ψυχολογικά προβλήματα ενός λαού", εάν όμως μπορούμε, οι Έλληνες στα σίγουρα έχουν τέτοια ( τουλάχιστον ως σύνολο).
ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΤΡΩΜΕ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΟΙ ΣΑΡΚΕΣ ΜΑΣ.