Η ελληνιζάτσια…..

Από το  "Πόντος κι Αριστερά"

Με την υπερβολή που διακρίνει τον νεοελληνικό μας χώρο, η προσπάθεια αντικατάστασης των ξένων όρων που εισβάλλουν στην ελληνική γλώσσα με ελληνικούς, καταγγέλλεται πολλές φορές ως “εθνικισμός”…. [κινδυνεύοντας κι αυτός ο όρος, από την υπερβολική χρήση να πάψει να σημαίνει αυτό το οποίο γνωρίζουμε].

Όμως στις εποχές της πλήρους κυριαρχίας του κομμουνιστικού πολιτιστικού  μοντέλου η προσπάθεια αυτή θεωριόταν επιβεβλημένη  για να αποτραπεί η επικυριαρχία της κυρίαρχης γλώσσας επί των μικρών και αδύναμων πολιτισμών και γλωσσών.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση αναπτύχθηκε η… “ελληνιζάτσια”, την οποία  κήρυξαν οι διανοούμενοι κομμουνιστές Μαριουπολίτες, τις δεκαετίες ‘20 και ‘30, για να εξοβελίσουν από τη μαριουπολίτικη διάλεκτο τους ρωσισμούς (αλλά και τους ταταρισμούς) που εμπεριείχε.

Σε μια συζήτηση στους Σαραντάκου, ο τεμέτερον ο “Μ-π” έγραψε τα παρακάτω, που τα θεωρήσαμε αρκετά ενδιαφέροντα ώστε να αποτελέσουν το αντικέιμενο μιας ιδιαίτερης ανάρτησης:

“ Το βασικό τους επιχείρημα ήταν ότι για να υλοποιηθεί η σοβιετική εθνική πολιτική (“εθνικό στη φόρμα και σοσιαλιστικό στο περιεχόμενο”) θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός του μεγαλορωσικού σοβινισμού…

Η ομάδα αυτή ήταν συσπειρωμένη γύρω από τον ελληνικό εκδοτικό οίκο Κολεχτιβιστής” (Κολεχτιβιςτις) που εξέδιδε και την ομώνυμη εφημερίδα. Ιδιαίτερο ρόλο είχε ο Αμφικτύων Δημητρίου, πρόσφυγας του ‘22 απ’ τα Πριγκηπονήσια, που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο “Μαρμαρινός”.

Σημαντική προσωπικότητα του μαριουπολίτικου χώρου ήταν ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Γιώργος Κοστοπράφ, ο μόνος απ’ τους Έλληνες ποιητές του Μεσοπολέμου που βγήκε από τα όρια της κοινότητας και έγινε ευρύτερα αποδεκτός.

Με τη ομάδα του “Κολεχτιβιςτι” συνεργάστηκε επίσης και ο Κύπριος Πλουτής Σέρβας, ο οποίος αργότερα θα αναλάβει Γ.Γ. του ΑΚΕΛ. (σ.τ. Π&Α: και ποτέ δεν θα μιλήσει για την εμπειρία του στην ΕΣΣΔ, ούτε για τους συντρόφους του του “Κολεχτιβιςτι” και την τραγική τους μοίρα)….

Και αυτή η ομάδα (του “Κολεχτιβιστή” στη Μαριούπολη, όπως και του “Κόκκινου Καπνά” στον Καύκασο και του “Κομμουνιστή” στη Νότια Ρωσία) εξοντώθηκε μέχρις ενός στις σταλινικές διώξεις του 1937-1938.

ΔΕΙΤΕ:

-Όταν οι Έλληνες κομμουνιστές πήραν την εξουσία-2

Η EΦΗΜΕΡΙΔΑ  ΚΑΙ  Ο  ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ  ΟΙΚΟΣ  “ΚΟΛΕΧΤΙΒΙΣΤΙΣ”