Το Έθνος εάλω

                                          

 Αθήνα 12 Ιουνίου 2010

του Τηλιγάδα Οδυσσέα

 Η ιστορία στην αέναη πορεία της διαγράφει κύκλους!  Επαναλαμβάνεται. H ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται. Αυτές τις μέρες ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας η απόλυτη αχρειότητα του πολιτικού μας συστήματος. Ένα συνονθύλευμα 300 ανεγκέφαλων, απατεώνων και ανιστόρητων πολιτικών κρατούν, από δική μας υπαιτιότητα, στα χέρια τους την τύχη του Έθνους και έχουν θέσει τους Έλληνες υπό διωγμό. Έχουν κηρύξει ένα πνευματικό ανελέητο πόλεμο βομβαρδίζοντάς μας με κάθε λογής τοξικά απόβλητα, στην προσπάθειά τους να πλαδαρέψουν τη κριτική μας σκέψη, να μας ισοπεδώσουν, να μας ευνουχίσουν πνευματικά, να μας αποκόψουν από καθετί που μας συνδέει με την μεγάλη πνευματική μας κληρονομιά και τα ιερά μας ιδανικά, να μας αποτελειώσουν, να ξεριζώσουν ό,τι αξιόλογο μας απόμεινε βαθιά μέσα στο εσώτατο είναι μας αποτεφρώνοντας τα πάντα. Ανθέλληνες  λοιπόν αλλά συνάμα φαύλοι και ανίκανοι.

Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις ανίσχυρες, μειοδοτικές και ξενοκίνητες, όπως και τώρα, υπόσκαψαν τις ρίζες του Έθνους με την υπονόμευση της εθνικής υπόστασης του λαού και η συνέχεια υπήρξε καταλυτική με αποτέλεσμα, αυτό που ζούμε σήμερα να είναι απλώς το φάντασμα του ελληνισμού που σέρνεται στα σοκάκια της Ιστορίας πασχίζοντας να βρεί την ΛΕΥΤΕΡΙΑ του. Την ΛΕΥΤΕΡΙΑ του ΕΘΝΟΥΣ!!!!

Η Ελλάς κατάντησε μία χώρα χωρίς στρατηγική, χωρίς ηγέτες ικανούς και οραματιστές, μία χώρα λεηλατημένη και πεταμένη στον κάλαθο της ιστορικής απόρριψης. περιμένοντας την προδιαγεγραμμένη μοιραία κατάληξη σέρνοντας τον τελευταίο της χορό, σε ένα Ζάλογγο που χάσκει ορθάνοιχτος μπροστά της με πρόθυμους συνενόχους στο έγκλημα, τα Νεοταξίτικα οργανωμένα κομματικά ενεργούμενα του εθνομηδενισμού.

Το κυβερνητικό κράτος, το δημόσιο κράτος με την διακυβέρνησή του από συγκεκριμένα άτομα τόσα χρόνια, άνευ ήθους, κακομεταχειριζόταν και κορόϊδευε τον πολίτη παίζοντας το μέλλον του στα ζάρια επιφέροντας την κοινωνική πανωλεθρία.   

«Ο κύριος εχθρός τώρα είναι εντός των συνόρων».
αλλά ο εχθρός, χωρίς την βοήθεια των εσωτερικών πρακτόρων του, δεν μπορούσε να επιτύχει και η προσπάθεια του διεθνούς Σιωνισμού ο οποίος με τα εγχώρια προγεφυρώματά του επιδιώκει  τον  αφανισμό μας ως Έθνος, θα απέβαινε άκαρπη. Οι ανεγκέφαλοι όμως και μειοδότες πολιτικοί Νενέκοι του σήμερα αποτελούν τα προγεφυρώματά του  προσπαθώντας να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση της δυνατότητας της συνύπαρξή μας με τους κατακτητές μας. Αλλά οι Νενέκοι του 1827 αντιμετωπίσθηκαν με τον ενδεδειγμένο τρόπο από τον Κολοκοτρώνη. Ο μεγάλος στρατηγός, συνέλαβε την πεμπτουσία της κατάστασης, έβαλε σε δράση το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι στους τουρκοπροσκυνημένους» και έτσι αναχαίτισε τον Ιμπραήμ. Εμείς βέβαια δεν έχομε το ανάστημα του γέρου του Μωριά. Ατομικά όμως μπορούμε να εμπνευσθούμε από την ιστορία του και συλλογικά να ενεργήσουμε σύμφωνα με τις υποδείξεις του.

Άλλες εποχές. Ίδια όμως κοινωνία. Ωστόσο τότε υπήρχαν ηγέτες. Υπήρχαν στρατιωτικοί με τσαγανό. Τώρα ο αρχηγός των Ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας επισκέπτεται δουλικά, ως καρπαζοεισπράκτορας, την Τουρκία η οποία κατέχει την μισή Κύπρο ενώ ταυτόχρονα έχει βάλει χέρι στο Αιγαίο και ετοιμάζεται για την Δυτική Θράκη. Πέραν από τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, κατά την υποδοχή του, για να τον εξευτελίσουν εντελώς, του παιάνισαν αντί του Εθνικού μας Ύμνου, το συρτάκι!!! Οποία κατάντια!!!!

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, όπου ο λαός υφίσταται τις οδυνηρές επιπτώσεις των ανερμάτιστων πολιτικών πρακτικών και αισθάνεται ανασφαλής και ανέστιος μέσα στην ίδια του την εστία, ΟΥΔΕΙΣ γνωρίζει και τα όρια των ανοχών και των αντοχών του. ΟΥΔΕΙΣ είναι σε θέση να εγγυηθεί ή και να προβλέψει το αποτέλεσμα όταν ο καταστρεμμένος δεν θα φοβάται πλέον την καταστροφή με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο πληγωμένος και προδομένος ψυχικά Έλληνας, βιαζόμενος κατά φύση και παρά φύση επί τριάντα έξι χρόνια, θύμα υποσχέσεων, μεγάλων εξαγγελιών, μεγαλεπήβολων οραμάτων, που άφησαν μόνο απογοήτευση, πόνο, προδοσία, και κυρίως μία αίσθηση βιασμού της ψυχής, της τιμής και της υπόληψής του, της ίδιας της περήφανης αξιοπρέπειάς του, είναι άγνωστο πώς θα αντιδράσει.

Το κατοχικό καθεστώς των, δεδηλωμένων ανθελλήνων, προεξάρχοντος του κυρίου Παπανδρέου, του αγαπημένου παιδιού του Ιμπεριαλισμού, ο οποίος ενώ ήρθε ως εθνοσωτήρας, ως λύκος βαρύς με ένδυμα προβάτου, έχει καταντήσει ο ίδιος υποχείριό του, και απλά ανέλαβε την νομιμοποίηση των τετελεσμένων. Εγκαταλείφθηκαν πλέον και τα προσχήματα. Και δεν το κρύβουν. Και ο κύριος Παπανδρέου φαίνεται να ηδονίζεται με τον ρόλο που του ανέθεσαν. Και γιατί να αντιδράσει άλλωστε; Μήπως ο ίδιος, ως αμερικανός πολίτης, αισθάνεται και φρονεί Έλληνας για να νοιάζεται εάν αφανισθεί η Ελλάδα;

«Κάναμε όλοι λάθη», είπε ο ανώτατος άρχων. «Δεν αντιδράσαμε όταν έπρεπε». Αν τουλάχιστον ζητούσε συγγνώμη από το λαό, διότι δέχθηκε να εμφανισθεί ως δανειστής ενός ερωτύλου πρωθυπουργού, όταν αυτός θέλησε να δικαιολογήσει τις δαπάνες αγοράς και πολυτελούς ανακατασκευής βίλας της δευτέρας συζύγου του, για την καταστρατήγηση του «πόθεν έσχες», θα ήταν μία θετική και ιστορική συμβολή στην κάθαρση του δημοσίου βίου και την αποκατάσταση της αληθείας. Αλλά εις μάτην!

Και τώρα; Ένας μόνο απομένει σκοπός. Εμείς που διατηρούμε το φρόνημα, εμείς που έχουμε μέσα μας αποθέματα αντιδραστικής ρώμης, να γίνουμε μπροστάρηδες ενός αγώνα. Πρέπει η ανάπηρη αυτοπραξία του κοινωνικού συνόλου να υπερβεί τις αδυναμίες της αυτοσυνειδησίας της και να δώσει ένα άλμα προς τα εμπρός. Κι εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε το χρέος να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις και να μετατρέψουμε τη σιωπή σε ΚΡΑΥΓΗ, την αδράνεια σε ΑΓΩΝΑ, τον τρόμο σε ΧΑΜΟΓΕΛΟ, το θάνατο σε ΖΩΗ. ΕΜΠΡΟΣ! Ξεκινούμε λοιπόν να κάνομε αυτό που πρέπει για την πατρίδα μας και ας γίνει οτιδήποτε. Εμπρός λοιπόν με πίστη στον αγώνα. Η πίστη είναι πιο δυνατή και από τη φωτιά. ΕΜΠΡΟΣ!!!!

Το «φτάνει πιά...» που ξεπηδά από το στόμα του αγανακτισμένου Λαού επιβάλλει την συσπείρωση όλων των Ελλήνων, όλων εκείνων οι οποίοι πιστεύουν στα Μεγάλα πεπρωμένα της Φυλής μας, στην υπόσταση  και στα απαράγραπτα δικαιώματα του Έθνους μας που αποτελούν τον λόγο της υπάρξεώς μας. Ελπίζω, ο καθ’ ένας χωριστά και όλοι μαζί, να θέσουμε σε κίνηση αυτή την μηχανή της ελπίδας. Ας αρχίσουμε τον αγώνα μας τώρα, από αυτή την στιγμή. ΚΙ ΑΣ ΓΙΝΕΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΔΡΑΣΗ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ δίνοντας το μήνυμα στον εχθρό και στα προγεφυρώματα του, τα οποία σήμερα κυβερνούν, ότι ο δρόμος προς την κόλασή τους δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Τα λάβαρα λοιπόν ψηλά!  Ψηλά τις σημαίες αδέλφια!  Η Ελλάδα μας δεν χάνεται όσο η ψυχή μας μένει ζωντανή!!! Όσο μένουμε όρθιοι στις επάλξεις του ΕΘΝΟΥΣ, η Ελλάδα θα ΖΕΙ!!