Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Η έσχατη πλάνη...



Από τον αγαπημένο μας Παπά-Ηλία...

Ο αξιότιμος Υπουργός της Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης, μας μίλησε, προ καιρού για τον αυτοσεβασμό.
Γνώρισμα, που, όπως πολλαχόθεν τεκμαίρεται, τυγχάνει, μεταξύ των αξιοσεβαστότατων εθνοπατέρων, εν μεγίστη ανεπαρκεία….
Και να, που τώρα ξαναμίλησε.
Και τι είπε;
Ότι το ρεσιτάλ της λεηλασίας των δικαιωμάτων του λαού «έχει ανάγκη δημοκρατικής νομιμοποίησης»…
Γιατί βέβαια νομιμοποιήθηκε απ’ την “εθνοσωτήρια” Κυβέρνησή μας και την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία. Όπως και πλείστα άλλα, μέχρι τώρα, δεινά για το λαό και τον τόπο μας….
Και ασφαλέστατα εγκρίθηκε απ’ τους επικυρίαρχους-σε βάρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας-τοκογλύφους. Οι οποίοι, ως γνωστόν, έσπευσαν να μας σώσουν απ’ τη χρεοκοπία, με τη μεγιστοποίηση του χρέους μας.
Αλλά, όπως φαίνεται, χρειάζεται να σφυγμομετρηθεί, για μια ακόμη φορά, η μαζοχιστική εκ μέρους της πλειοψηφίας του λαού αποδοχή των μέτρων αυτών.
Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο και τα ΜΜΕ, πήραν πολύ στα σοβαρά το λόγο του κ. Καστανίδη και τον έκαμαν «φύλλο και φτερό».
Γιατί, όπως λένε, ο κ. Καστανίδης δεν συνηθίζει να μιλάει τυχαία. Αντίθετα μάλιστα. Πάντα ο λόγος του είναι βαρυσήμαντος και πολυσήμαντος. Σαν τους δελφικούς χρησμούς.
Και το ερώτημα, που τέθηκε, είναι: Τι άραγε υπονοεί ο αξιότιμος κ. υπουργός με το σιβυλλικό του λόγο;
Μήπως μιλάει για δίδυμες-με τις δημοτικές-εθνικές εκλογές;
Αλλά πώς είναι δυνατόν; Αφού οι πάντες διαφωνούν!…
Με πρώτους και καλύτερους τον κύριο Πρωθυπουργό μας, με την Κυβέρνησή του και την πλειοψηφία του, που, αλληλεγγύως πήρανε τα “εθνοσωτήρια” μέτρα. Και ξωπίσω τους όσοι άλλοι συνευδοκούν. Και αυτοί “εθνοσωτηρίως”-ο καθένας με τον τρόπο του- συσκεπτόμενοι και υπερθεματίζοντες.
Και ασφαλώς και οι επικυρίαρχοι τοκογλύφοι…
Οπότε η απάντηση στο ερώτημα για το τι, επιτέλους, υποδηλώνει ο χρησμός του κ. Καστανίδη, δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία.
Γιατί αυτό, που έχει πρωταρχική σημασία είναι οι οποιεσδήποτε επόμενες και εσαεί μεθεπόμενες εκλογές, δημοτικές ή εθνικές.
Οι οποίες, ασφαλώς, και θα είναι ένα μέτρο «δημοκρατικής νομιμοποίησης» ή όχι των μέτρων της Κυβέρνησης και της επικυρίαρχης τοκογλυφίας.
Και φαντάζεστε τι έχει να γίνει, αν ξαναπρασινίσει η Ελλάδα! Ή και, αν πάρει το χρώμα της γαλάζιας μούχλας! Όπως στις προηγούμενες και προπροηγούμενες κ. ο. κ. εκλογές…..
Οπότε είτε το ένα είτε το άλλο ή και το συναμφότερον συμβεί, θα πρόκειται για αύτανδρο ναυάγιο και ολοκαύτωμα.
Γιατί υπερψηφίζοντας τις πράσινες κάμπιες ή τις γαλάζιες ακρίδες του δικομματισμού θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στο καθεστώς της διαχρονικής σκανδαλοκρατίας και της τωρινής λεηλασίας.
Και ξέρετε τι θα μας λένε ύστερα;

Ορίστε! Τι φωνάζετε; Τι διαμαρτύρεστε; Ακόμη κι αν σας γδάρουμε ζωντανούς, εσείς κοντά μας θα σέρνεστε…
Αφού, λοιπόν, εσείς είστε αθεράπευτα μαζοχιστές, γιατί εμείς να μην είμαστε ανελέητα σαδιστές!
Και γιατί να μην προχωρήσουμε απ’ τα κακά στα χειρότερα κι απ’ τα χειρότερα στα χείριστα!

Και, ούτως εχόντων των πραγμάτων, θα είναι οι οποιεσδήποτε επόμενες εκλογές και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι δημοτικές, αν υπερψηφιστεί η λαμογιοκρατία, πλάνη, πολύ χειρότερη από κάθε προηγούμενη πλάνη.
Δεδομένου ότι δεν θα έχουμε ούτε καν το ελαφρυντικό ότι εξαπατηθήκαμε. Αφού, εν γνώσει και επιγνώσει της απανθρωπιάς και της αδικίας, εμείς επιμένουμε να τους ακολουθούμε «ως πρόβατα επί φαγήν»!…
Και μην πούνε κάποιοι διαστρόφως εθελοτυφλούντες ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Γιατί υπάρχει και παραϋπάρχει! Που είναι η πανάκεια για όλα τα προβλήματα.
Και αυτή απλά και μονολεκτικά δεν μπορεί να είναι άλλη απ’ τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Της οποίας η νομιμοποίηση δεν χρειάζεται τα λαβυρινθώδη παρασκευάσματα της νομικής σοφιστείας ή της οικονομολογικής αμπελοφιλοσοφίας. Που, με την ηλιθιότητα και την κακουργία τους, δολοφονούν εκατομμύρια ανθρώπων…
Αλά απλά και μόνο προϋποθέτει την απαλλαγή του λαού απ’ τη μαζοχιστική του αγκύλωση…
Διαφορετικά, θα είμαστε η πλέον αξιοθρήνητη, από καταβολής κόσμου, και αξιοκαταγέλαστη περίπτωση ανθρώπων.…
Παπα-Ηλίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια είναι ευπρόσδεκτα...Με ευπρέπεια όμως...