16 Οκτωβρίου 10
«Φαύλος κύκλος είναι η κατάσταση όπου επιλύοντας ένα πρόβλημα, δημιουργείται ένα άλλο, το οποίο όμως οδηγεί ξανά στο αρχικό πρόβλημα και κατά συνέπεια σε αδιέξοδο». Αυτός είναι ένας απλοϊκός ορισμός του φαύλου κύκλου, όπως περιγράφεται στα περισσότερα λεξικά. Αν τώρα αναζητάτε έναν ορισμό ακριβέστερο, σαφέστερο και καλύτερα τεκμηριωμένο αναφορικά με τον «φαύλο κύκλο», ρίξτε μια ματιά στην πολιτική ζωή του τόπου. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Πιο πρόσφατο, λόγω και του θορύβου που δημιουργήθηκε, η ιστορία των συμβασιούχων του υπουργείου πολιτισμού.
Κάποιοι πολιτικοί, λειτουργώντας με την συνήθη φαυλότητα, βόλευαν κόσμο σε διάφορες υπηρεσίες του υπουργείου, ως συμβασιούχους ορισμένου χρόνου. Οι συμβάσεις που υπέγραφαν είχαν διάρκεια συνήθως τεσσάρων, έξη, ή οκτώ μηνών. Όταν εξέλιπε ο χρόνος οι συμβασιούχοι απολύονταν, καθώς θεωρητικά είχε ολοκληρωθεί το αντικείμενο της σύμβασης. Όμως αφού μεσολαβούσε ένα μικρό χρονικό διάστημα εκτός εργασίας, κάτι που προέβλεπε ο νόμος ώστε να αποκλείεται η μονιμοποίηση τους, στη συνέχεια επαναπροσλαμβάνονταν, σχεδόν πάντα με την πρόνοια των πολιτικών που είχαν μεσολαβήσει για την αρχική πρόσληψή τους. Προφανώς με τα γνωστά ανταλλάγματα σε ψήφους και δημοφιλία.
Όλα αυτά, σε ένα παράλογο σκηνικό κραυγαλέων αντιθέσεων. Ενώ τυπικά ήταν έκτακτοι υπάλληλοι, κάλυπταν πάγιες ανάγκες. Χωρίς τα δικαιώματα όμως και το μισθολόγιο των τακτικών υπαλλήλων. Ήταν μεν όμηροι του άρρωστου πολιτικού συστήματος, απολάμβαναν όμως για πολλά χρόνια τα προνόμια της απασχόλησης στο δημόσιο, έχοντας παρακάμψει την απαιτητική διαδικασία του ΑΣΕΠ. Νομότυποι μεν, κατά παράβαση του νόμου δε.
Προνομιούχοι θεωρητικά, εύκολη λεία όμως για τα τσακάλια του κομματικού κράτους! Εξασφαλισμένη ψηφοθηρία και πολυάριθμη εκλογική πελατεία, για όσους πολιτευτές είχαν πρόσβαση στο συγκεκριμένο υπουργείο. Αν ανατρέξετε στο πρόσφατο παρελθόν, θα βρείτε πολλές δηλώσεις συμπαράστασης και κυρίως υποσχέσεις από προβεβλημένα στελέχη των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, για οριστική λύση του προβλήματος (δηλαδή μονιμοποίηση). Ναι, ακόμη και από αυτούς που σήμερα τους κλείνουν την πόρτα, παραπέμποντάς τους στο ΑΣΕΠ.
Ένας τέλειος φαύλος κύκλος! Μια αδιέξοδη διαδικασία, που ανακύκλωνε - όχι χωρίς λόγο- για χρόνια το πρόβλημα χωρίς να το λύνει, με συνέπεια σήμερα να υπάρχουν «έκτακτοι υπάλληλοι» με είκοσι χρόνια προϋπηρεσίας και ο ένας στους δύο εργαζόμενους του υπουργείου πολιτισμού να είναι συμβασιούχος!
Τη συνέχεια μπορούσε εύκολα ο καθένας να φανταστεί, αν δεν είχε στο μεταξύ μεσολαβήσει η τρόικα και τα περιοριστικά μέτρα που μας επιβλήθηκαν. Παρ’ όλα αυτά μην έχετε καμιά αμφιβολία, πως επί της ουσίας δεν θα αλλάξει τίποτε, όσες εξαγγελίες και αν ακουστούν. Θα είναι η πολλοστή φορά που η πολιτεία «θα δώσει λύση». Απλώς όπως συμβαίνει πάντα, η λύση θα είναι στα μέτρα της! Θυμηθείτε το...
«Φαύλος κύκλος είναι η κατάσταση όπου επιλύοντας ένα πρόβλημα, δημιουργείται ένα άλλο, το οποίο όμως οδηγεί ξανά στο αρχικό πρόβλημα και κατά συνέπεια σε αδιέξοδο». Αυτός είναι ένας απλοϊκός ορισμός του φαύλου κύκλου, όπως περιγράφεται στα περισσότερα λεξικά. Αν τώρα αναζητάτε έναν ορισμό ακριβέστερο, σαφέστερο και καλύτερα τεκμηριωμένο αναφορικά με τον «φαύλο κύκλο», ρίξτε μια ματιά στην πολιτική ζωή του τόπου. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Πιο πρόσφατο, λόγω και του θορύβου που δημιουργήθηκε, η ιστορία των συμβασιούχων του υπουργείου πολιτισμού.
Κάποιοι πολιτικοί, λειτουργώντας με την συνήθη φαυλότητα, βόλευαν κόσμο σε διάφορες υπηρεσίες του υπουργείου, ως συμβασιούχους ορισμένου χρόνου. Οι συμβάσεις που υπέγραφαν είχαν διάρκεια συνήθως τεσσάρων, έξη, ή οκτώ μηνών. Όταν εξέλιπε ο χρόνος οι συμβασιούχοι απολύονταν, καθώς θεωρητικά είχε ολοκληρωθεί το αντικείμενο της σύμβασης. Όμως αφού μεσολαβούσε ένα μικρό χρονικό διάστημα εκτός εργασίας, κάτι που προέβλεπε ο νόμος ώστε να αποκλείεται η μονιμοποίηση τους, στη συνέχεια επαναπροσλαμβάνονταν, σχεδόν πάντα με την πρόνοια των πολιτικών που είχαν μεσολαβήσει για την αρχική πρόσληψή τους. Προφανώς με τα γνωστά ανταλλάγματα σε ψήφους και δημοφιλία.
Όλα αυτά, σε ένα παράλογο σκηνικό κραυγαλέων αντιθέσεων. Ενώ τυπικά ήταν έκτακτοι υπάλληλοι, κάλυπταν πάγιες ανάγκες. Χωρίς τα δικαιώματα όμως και το μισθολόγιο των τακτικών υπαλλήλων. Ήταν μεν όμηροι του άρρωστου πολιτικού συστήματος, απολάμβαναν όμως για πολλά χρόνια τα προνόμια της απασχόλησης στο δημόσιο, έχοντας παρακάμψει την απαιτητική διαδικασία του ΑΣΕΠ. Νομότυποι μεν, κατά παράβαση του νόμου δε.
Προνομιούχοι θεωρητικά, εύκολη λεία όμως για τα τσακάλια του κομματικού κράτους! Εξασφαλισμένη ψηφοθηρία και πολυάριθμη εκλογική πελατεία, για όσους πολιτευτές είχαν πρόσβαση στο συγκεκριμένο υπουργείο. Αν ανατρέξετε στο πρόσφατο παρελθόν, θα βρείτε πολλές δηλώσεις συμπαράστασης και κυρίως υποσχέσεις από προβεβλημένα στελέχη των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, για οριστική λύση του προβλήματος (δηλαδή μονιμοποίηση). Ναι, ακόμη και από αυτούς που σήμερα τους κλείνουν την πόρτα, παραπέμποντάς τους στο ΑΣΕΠ.
Ένας τέλειος φαύλος κύκλος! Μια αδιέξοδη διαδικασία, που ανακύκλωνε - όχι χωρίς λόγο- για χρόνια το πρόβλημα χωρίς να το λύνει, με συνέπεια σήμερα να υπάρχουν «έκτακτοι υπάλληλοι» με είκοσι χρόνια προϋπηρεσίας και ο ένας στους δύο εργαζόμενους του υπουργείου πολιτισμού να είναι συμβασιούχος!
Τη συνέχεια μπορούσε εύκολα ο καθένας να φανταστεί, αν δεν είχε στο μεταξύ μεσολαβήσει η τρόικα και τα περιοριστικά μέτρα που μας επιβλήθηκαν. Παρ’ όλα αυτά μην έχετε καμιά αμφιβολία, πως επί της ουσίας δεν θα αλλάξει τίποτε, όσες εξαγγελίες και αν ακουστούν. Θα είναι η πολλοστή φορά που η πολιτεία «θα δώσει λύση». Απλώς όπως συμβαίνει πάντα, η λύση θα είναι στα μέτρα της! Θυμηθείτε το...
Tάκης Σπηλιόπουλος στο Αδιανόητο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια είναι ευπρόσδεκτα...Με ευπρέπεια όμως...