Ο Γκαίμπελς πέθανε... Ο Γκαίμπελς ζει !

Του Δημήτρη Κωνσταντίνου


Ξεκίνησε από χτες η μεγάλη, χειμερινή  (η προηγούμενη ήταν εαρινή), γκαιμπελική προοπαγάνδα - επίθεση της κυβέρνησης, με προφανή στόχο αυτή τη φορά τις ΔΕΚΟ και αιχμή του δόρατος, ποιον άλλον, τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Στο σύνολό τους σχεδόν τα χτεσινοβραδυνά Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης  επιδόθηκαν σ' έναν άνευ προηγουμένου ανταγωνισμό για το ποιος θα κατηγορήσει περισσότερο τις έρημες ΔΕΚΟ, που αφού τις απαξιώσουν και τις εξευτελίσουν, θα τις πουλήσουν αντί πινακίου φακής  σε κάποιο μάγκα ιδιώτη φίλο της κυβέρνησης που θα τους κάνει τη χάρη να "φορτωθεί αυτός το βαρίδι", όπως έκαναν με την Ολυμπιακή.

Ορυμαγδός κατηγοριών για κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος απ' τους άπληστους υπαλλήλους, για τα τεράστια χρέη των ΔΕΚΟ, για περίεργα επιδόματα (άλλα αληθινά κι άλλα ψεύτικα) όπως το επίδομα "πλυσίματος χεριών"  που εν είδει αστείου κυκλοφορούν πια και μεσω e mail, κάνοντας τους υπόλοιπους πολίτες ν' αγανακτούν και να εξίστανται.
Και το κερασάκι στην τούρτα οι υπέρογκοι μισθοί, που είναι διπλάσιοι όπως τόνιζαν σε κάθε ευκαιρία απ' αυτούς του ιδιωτικού τομέα.  
Η δοκιμασμένη συνταγή του διαίρει και βασίλευε. Ο Γκαίμπελς αγαπητοί φίλοι δεν πέθανε. Ο Γκαίμπελς είναι δω. 
Ξαναζεί μέσα απ' τα χρυσοπληρωμένα παπαγαλάκια των δελτίων που ξαφνικά τους πήρε ο πόνος για τους χαμηλά, σε σχέση με το δημόσιο, αμοιβόμενους ιδιωτικού υπαλλήλους.

Δεν μας λένε οι χρυσοκάνθαροι καλαμαράδες όμως, ποιος γιγάντωσε αυτόν τον δημόσιο τομέα;;
Ποιος προσλάμβανε κατά χιλιάδες όλους αυτούς τους ανθρώπους στις ΔΕΚΟ για να δημιουργήσει στρατούς ψηφοφόρων;;
Ποιος χάϊδευε τα συνδικάτα τους για να τα ελέγξει (πρώτος διδάξας είναι ο πατέρας του τωρινού πρωθυπουργού), δίνοντας πράγματι, σε κάποιες περιπτώσεις, απίθανα επιδόματα;;
Και σεις οι πολίτες που πιθανόν αγανακτείτε και κάνετε πηγαδάκια σήμερα στις δουλειές σας συζητώντας πόσο πολύ χρημα πέφτει στο δημόσιο και πως καλά κάνουν και κόβουν, δεν μου λέτε, αν εργαζόσασταν στο δημόσιο θα είχατε αρνηθεί κάποιο "ηλίθιο" επίδομα;;

Θα λέγατε όχι σε απανωτές "προεκλογικές" αυξήσεις ή ευνοικές ρυθμίσεις;;
Κι αν είχατε μέχρι σήμερα προγραμματίσει τη ζωή σας πάνω σ' αυτή τη βάση, θα σας άρεσε να σας κόβουν το 30 - 40% των αποδοχών σας ή θα αντιδρούσατε;;
Για όλα τα παραπάνω  δεν λένε τίποτα οι μεγαλοδημοσιογράφοι των οχτώ, και παρότι τους πήρε τώρα ο πόνος για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους δεν βγάζουν άχνα  αυτά τα ανθρωπάρια για το ότι απ' το Μάϊο και μετά πήγαν περίπατο ένα σωρό κατακτήσεις των ιδιωτικών υπάλλήλων που κερδήθηκαν δεκαετείες πριν,  με αίμα.
Δεν βγάζουν άχνα  για το νομοσχέδιοπου  αφορά στις ενδοεπιχειρισιακές συμβάσεις, νομοσχέδιο που θα επιτρέπει στον επιχειρηματία να πληρώνει όσο θέλει τον φοβισμένο απ΄την κρίση υπάλληλο - οικογενειάρχη που θα δεχτεί οποιαδήποτε βλαπτική μεταβολή για να μη χάσει τη δουλειά του.
Κι όχι απλά δεν βγάζουν άχνα, αλλά πολλές φορές υπερθεματίζουν για τέτοια απάνθρωπα, μεσαιωνικά νομοσχέδια στο όνομα δήθεν της ανταγωνιστικότητας.
Το κακό όμως δεν είναι πως αυτοί οι εξωνημένοι δημοσιογραφίσκοι λένε όσα λένε.
Γι' αυτό πληρώνονται κι άξιος ο μισθός τους.
Το κακό είναι πως όλη αυτή η φιλολογία περί του κακού δημοσίου τομέα, παχυλών αμοιβών, των 11 πιο υπερχρεωμένων ΔΕΚΟ κλπ, βρίσκει όπως δυστυχώς είδα σήμερα, ευήκοα ώτα και στα blogs, που αναδημοσιεύουν όλα τούτα παίζοντας άθελά τους, το παιχνίδι της κυβέρνησης.

Για να τελειώνουμε. Οι πολίτες δεν πρέπει να πέφτουμε θύματα τις κυβενητικής προπαγάνδας, (που στρώνει το χαλί σε οποιεσδήποτε αλλαγές που ετοιμάζονται), και θέλει και πασχίζει να διαιρέσει τους πολίτες σε πατρίκιους του δημοσίου και πληβείους του ιδιωτικού τομέα, χαϊδεύοντάς τους  τ' αυτιά με λόγια συμπαθείας. Ας προσέξουμε γιατί , όταν η κυβερνητική προπαγάνδα θα προστάξει επίθεση στον ιδιωτικό τομέα, όλα αυτά θα πάνε περίπατο και θ' αρχίσουν να διαβάλλουν και να κατηγορούν τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που μέχρι σήμερα τους βρίσκουν στην παλάτζα αδικημένους. Και θα το κάνουν ανενδοίαστα. Δεν έχουν ηθικές αναστολές, "δεν έχουν ίσο κρέας" που λένε και στα μέρη μου.
Όσο για την κυβέρνηση, αυτή πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό. Είναι η πιο επικίνδυνη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετειών.
Κι αυτό δεν αφορά μόνο στην ουσία της πολιτικής της, αλλά και στον τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους πολίτες και την κοινωνία στο σύνολό της. 
Θεωρώντας  ότι απευθύνονται σε ζώα, είναι κυνικοί, λένε ψέμματα ανερυθρίαστα, εμπαίζουν απροσχημάτιστα, προπαγανδίζουν ωμά, προκαλούν.
Ποτέ μια κυβέρνηση δεν φέρθηκε τόσο άτιμα πολιτικά όσο αυτή και ποτέ μια κυβέρνηση δεν συμπεριφέρθηκε τόσο κυνικά στον ελληνικό λαό όσο αυτή.
Ένας δρόμος υπάρχει μόνο γι' αυτήν. Ο δρόμος της φυγής. Ας της τον δείξουμε.

Παρέμβαση