Διαβάζοντας το μήνυμα της Άννας για την παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών, του Παναγιώτη Ασημακόπουλου

Alfa-Vita, 06/10/2010 - 10:13

Η 5η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η παγκόσμια ημέρα που τιμώνται οι εκπαιδευτικοί και το έργο τους. Δεν θα μπορούσε βέβαια η μεγάλη πρωταγωνίστρια της παιδείας, η Υπουργός μας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, να μη στείλει μήνυμα ευχετήριο. Θες από υπηρεσιακό καθήκον, θες για να μη σχολιαστεί αρνητικά, θες ως εθιμικό δίκαιο, θες από αγάπη και ευσυνειδησία (όπως θέλει ο καθένας ερμηνεύει τις έννοιες) το έστειλε.

Α, κοίτα να δεις που γράφει ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε οι πρωταγωνιστές της εκπαίδευσης. Αυτό το σύνθημα μαζί με το άλλο νεόκοπο «πρώτα ο μαθητής» θα την αφήσουν στην ιστορία της εκπαίδευσης ως κενολόγο ή και ως «λέω αυτά, αλλά εννοώ τα αντίθετα». Μάλλον στο λεξιλόγιό της: πρωταγωνιστές = μαριονέτες. Σε μια εκπαίδευση όπου με απολυταρχία και δεσποτισμό κάνει ό,τι θέλει και μετά μας βάζει να «διαβουλευτούμε». Όπου δεν υπάρχουν οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, αλλά κάπου στα τέλη Σεπτεμβρίου τους ανακάλυψε (μετά την ανακοίνωση των ελάχιστων διορισμών, βέβαια). Όπου ακόμη λείπουν εκπαιδευτικοί από τα σχολεία, ενώ πέρσι, πρόπερσι και πάει λέγοντας (ως αντιπολίτευση δηλαδή) καυτηρίαζε αυτή την έλλειψη. Όπου αποφάσισε αυθαίρετα το νέο Λύκειο με την καλή ειδική γραμματέα της Θάλεια Δραγώνα, η οποία ακόμη ψάχνει να δει τι είναι η πατρίδα μας και αφού δεν βρίσκει, είπε να την καταργήσει.

Παρακάτω, το μήνυμα αναφέρεται σε «αντίξοες συνθήκες», τις περισσότερες εκ των οποίων προκάλεσε και δημιούργησε η ίδια η υπουργός. Γιατί αντίξοες συνθήκες για τον εκπαιδευτικό δεν είναι το κρύο ή η ζέστη, ούτε καν εάν είναι μακριά από το σπίτι του. Είναι η εργασιακή του ανασφάλεια, τα πολυπληθή τμήματα, όπου αδυνατεί να προσφέρει αυτά που θέλει, είναι η υποχρηματοδότηση της παιδείας, οι υπουργικοί πειραματισμοί και η αβεβαιότητα που προκαλείται από ανεύθυνους χειρισμούς αυτών που (κανονικά θα έπρεπε να) υπηρετούν την παιδεία.

Βέβαια, «τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν εάν οι εκπαιδευτικοί μπουν μπροστά». Κάτσε να ερμηνεύσουμε τον υποθετικό λόγο. Αυτό σημαίνει είτε ότι κάθε φορά που οι εκπαιδευτικοί γίνονται μπροστάρηδες, βελτιώνεται η κοινωνία (σωστό), είτε ότι τα πράγματα είναι χάλια επειδή εμείς αναπαυόμαστε στη μακαριότητά μας. Εδώ βέβαια κρύβεται και μια αλήθεια που δεν σας συμφέρει καθόλου. Εάν οι εκπαιδευτικοί βγουν πραγματικά μπροστά, οι πρώτοι που θα δυσανασχετήσετε θα είστε εσείς οι υπουργοκαρεκλοσύμβουλοι που πειραματίζεστε πάνω στο σώμα της παιδείας. Και μαζί με σας, κάποιες συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που αποτελούν το κακό ανάχωμα της υγιούς αντίδρασης του εκπαιδευτικού κόσμου. Και στις δυο περιπτώσεις, άτομα – πιόνια που σφυρίζουν αδιάφορα, γιατί για αυτούς προέχει το κόμμα και το πολιτικό κόστος, ζουν για την τσέπη και για τις δημόσιες σχέσεις κι αντί να ματώσουν για την παιδεία, ματώνουν αυτήν για δικό τους όφελος.

Κλείνει το μήνυμά της η υπουργός με ένα ευχαριστώ και μάλιστα μεγάλο, προς τους δασκάλους με «Δ». Διευκρινίζει βέβαια, για να μην παρεξηγηθούμε, ότι δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί τέτοιοι, αλλά πολλοί. Θεέ μου, κάνε να μην είμαι το πρότυπο εκπαιδευτικού που θέλει η Άννα!! Βέβαια, με τέτοια που γράφω, αποκλείω κι εγώ το ενδεχόμενο…

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα του εκπαιδευτικού, θέλω κι εγώ, κυρία υπουργέ, να αντευχηθώ του χρόνου να μη στείλετε μήνυμα στα σχολεία, γιατί εύχομαι ειλικρινά να μην «υπηρετείτε» το Υπουργείο Παιδείας. Αν και μεταξύ μας, με τα σχέδια για το «νέο Λύκειο» του διεθνισμού και της α-παιδείας που αφήσατε να διαρρεύσουν, προβλέπω σύντομα να αναχωρήσετε από το γραφείο με τις ωραίες κουρτίνες. Περίπου ένα χρόνο τώρα έχετε κάνει πολλά στραβά, αλλά αυτό το τελευταίο ήταν η σταγόνα – βόμβα που έκανε το ποτήρι να εκραγεί…

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Θεολόγος καθηγητής