Το παρόν ιστολόγιο δημιουργήθηκε από εκπαιδευτικούς που υπηρετούν ή υπηρέτησαν στη Λήμνο και ασχολείται με θέματα που αφορούν στην Ελληνική Παιδεία κι εκπαίδευση, στην πολιτική, αλλά και με ό,τι θεωρηθεί επίκαιρο ή ενδιαφέρον. Αναδημοσίευση των πιο ενδιαφερόντων θεμάτων (κατά τους συγγραφείς) της Ελληνικής και ξένης blogόσφαιρας.
Οι απόψεις στα άρθρα που αναδημοσιεύονται εκφράζουν τους συγγραφείς τους κι όχι το ιστολόγιο.
Επικοινωνήστε ελεύθερα στο Magistri.Limnou@gmail.com

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Μανώλης Μπικάκης: Ο ήρωας που ξεχάσαμε...

Όταν κάποιος φίλος στρατιωτικός στη Λήμνο μου είχε αναφέρει τα ανδραγαθήματά του νόμιζα ότι επρόκειτο για έναν ακόμη μύθο, μια ακόμη υπερβολική ιστορία που κυκλοφορεί στο στράτευμα. Όμως, χάρη σε έναν καλό φίλο που μου έστειλε το σύνδεσμο ο μύθος απέκτησε ονοματεπώνυμο και υπόσταση: ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ. Ο Έλληνας κρητικός που τιμά την Πατρίδα και την κρητική λεβεντιά, που τα τελευταία χρόνια μαστίζεται από τις γνωστές ιστορίες των Ζωνιανών.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΤΗΣ!

ΚΥΠΡΟΣ 1974
Όταν οι Έλληνες πολεμούν σαν Μπικάκης
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ
Ο ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ
Η άγνωστη ιστορία του, από τότε που δημοσιεύτηκε κυρίως στο διαδίκτυο, κάνει τους Έλληνες που νοιάζονται να ριγούν από συγκίνηση, μα και να σφίγγουν τα δόντια από αγανάκτηση! Όμως ένα είναι βέβαιο. Καθένας που θα διαβάσει για τούτο το παλικάρι, θα νιώσει πως δίκαια του αξίζει μια θέση δίπλα στους μεγαλύτερους Ήρωες του Ελληνισμού! Και καθένας θα θελήσει να γίνει «Μπικάκης» σαν έρθει η ώρα να ξοφλήσει η Ελλάδα τους λογαριασμούς της με τους παρανοϊκούς Στρατηγούς της Τουρκίας, που κρατώντας σε στρατιωτική κατοχή τη μισή σχεδόν Κύπρο για 35 ολόκληρα χρόνια και παραβιάζοντας σχεδόν καθημερινά την Ελλάδα, παραβιάζουν την Ειρήνη, αλλά και την υπομονή του Θεού, που θα αποδώσει κάποτε Δικαιοσύνη…
ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ
ο Έλληνας «Ράμπο»
«...Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Αττίλας προχωρά και οι Καταδρομείς βρίσκονται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ’ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών, του Δασκαλογιάννη, του Γιαμπουδάκη, ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά, στα σύνορα Ρεθύμνου – Χανίων, καταδρομέας Μπικάκης, μια ηρωική μορφή των μαχών, ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.
Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της “Ford”, γνωστό ως ανώνυμο λόφο αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.
Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε.
Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων!
Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος, δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στις μηχανές.
Τοποθετεί το βλήμα, φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα.
Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό Τάγμα Πεζικού!
Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!
Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς!
Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα, ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί, αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μην αφήνοντας κανένα ζωντανό!!!
Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!
Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό! Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή! Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Άνθρωπος…
Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου. Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου! Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ…
Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο, που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη!.
Ο Καταδρομέας Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη Μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο! Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του Χρυσού Αριστείου Ανδρείας, έμεινε για πάντα στα συρτάρια των "ΗΓΕΤΩΝ".
Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε…
Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή - όπως κι άλλοι μαχητές Καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας - με την πίκρα της μη αναγνώρισης…
Τιμήθηκε μετά θάνατον από την Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας. Η τιμητική πλακέτα απεστάλη από τον - εν ζωή τότε - Πρόεδρο της Λέσχης Δρούγκα Στέφανο, στους Γονείς του στην Κρήτη…
Κανένας Δάσκαλος ή ιστορικός δεν μίλησε ποτέ στους μαθητές του γι αυτόνΚανένας ποιητής δεν αφιέρωσε λίγη απ τη σοφία του για κάποιες αράδες από λέξεις…έστω για ένα τραγούδι.
Σε ολάκερη την Ελλάδα, μήτε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, δεν υπήρξε ποτέ κάποιος δρόμος που να χωρέσει το όνομά του…»
Εμμανουήλ Μπικάκης, ένας μεγάλος, σύγχρονος εθνικός Ήρωας Πολέμου,
που κρύψανε οι άνανδροι, για να μην φαίνεται τόσο ανυπόφορη η ανανδρία τους…

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τιμή καί δόξα στούς λεβέντες !! Πολύ καλά κάνετε και διαδίδετε την ιστορία του γιατί δεν εχει καμμία σημασία το τι κάνει το επίσημο κράτος για τούς Ελληνες ηρωες , σημασία εχει ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΜΟΥΝ οι απλοί Ελληνες τα ηρωικά παιδιά τους .

Μαχητής Θεσσαλονίκης είπε...

Συγχαρητήρια
Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Ο !

Αυτή η ιστορία θα έπρεπε στ αλήθεια να διδάσκεται στα σχολεία.

Τέτοια ανδραγαθήματα πρέπει να διαδίδονται και να διδάσκουν τους νέους στον ηρωισμό.

alfazita είπε...

Υποκλίνομαι στον Ήρωα

Ανώνυμος είπε...

EIΘΕ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ.ΑΛΛΑ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!

Ανώνυμος είπε...

Μαθήματα φιλοπατρίας για αδαείς πολιτικάντηδες, ψευτοδημοκρατικούς, ανδρείκελα, που μοχθούν καθημερινά για την ατομική τους μόνο ευημερία ξεπουλώντας ιδανικά και οράματα που συντηρούν χιλάδες χρόνια την ελληνική φυλή μας.

Ανώνυμος είπε...

Όι άλλοι Έλληνες στρατιώτες βλέπαν το στραπάτσο των Τούρκων και δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι γίνεται.
όταν μετά από τρεις μέρες ο Μπικάκης πήγε και τους βρήκε δεν το πίστευαν ότι ήταν ζωντανός.
Αυτός το μόνο πράγμα που ζήτησε ήταν να φάει !!!
Τόσες μέρες ήταν νηστικός...

Το ότι αυτός ο άνθρωπος με το που αποστρατεύτηκε εργάστηκε ως οικοδόμος αποτελεί ντροπή για το ελληνικό κράτος.
Αν δεν αξιοποιούμε τέτοιους μαχητές τοποθετώντας τους ως αξιωματικούς εκπαιδευτές των μελλοντικών καταδρομέων, είμαστε για το ανάθεμα.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ.

Ανώνυμος είπε...

αυτην την ιστορια την διδασκουν ευτυχως οι παλιοι καταδρομεις της ελδυκ και της Γ μακ στους νεους,
ετσι την εμαθα και εγω.
ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ,ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Τέτοιους πραγματικούς ήρωες ( και όχι μαιμού ) δεν αντέχουν τα λαμόγια να τους τιμήσουν . Να ξέρουν οι δικοί του ότι κάποιοι δεν τον ξεχνούν

Ανώνυμος είπε...

ΕΛΛΗΝΕΣ....... ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑ ΜΠΙΚΑΚΗ.
Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ .ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΟΛΩΝ Η ΕΛΛΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Ειμαι ενας υπερηφανος ΕΛΛΗΝΑΣ της Κυπρου ο οποίος θα δυστηχως μαθαινω στον εννιαχρονο γιο μου γι'αυτους τους υπερΗΡΩΕΣ της φυλής μας. Για να μην ΞΕΧΝΑΜΕ...

Ανώνυμος είπε...

Εύγε σας και υπερεύγε για τη δημοσίευση!Αλλά τι να περιμένει κανείς από τους άνευρους σημερινούς "εκλεγμένους" εκπροσώπους; Να αντιληφθούν το μέγεθος της πράξης του; Αυτοί καλά βολεύονται στους καναπέδες...και μεταδίδουν χωρίς ντροπή τη "βολεψίτιδα" και στους άλλους. Και μη χειρότερα!!!

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε ως νέος έφεδρος αξιωματικός πεζικού συνέχισα την εκπαίδευσή μου στο ΣΣΟΕΚ (σχολείο καταδρομών) στη Ρεντίνα παρόλο που δεν ήμουν καταδρομέας.
Κάποιος από τους συναδέλφους τολμά κάποια στιγμή να ρωτήσει αν θα μας δώσουν αποφοιτώντας κάποιο διακριτικό για τη στολή μας, μας απάντησαν (ανεπίσημα βέβαια) ότι όχι παρόλο που παλιότερα έδιναν, για να μην φαίνεται πως κάποιοι υψηλόβαθμοι δεν εκπαιδεύτηκαν σε τέτοια σχολεία.
Εγώ είχα την εντύπωση ότι αυτά γίνονταν μόνο για τέτοια απλά πράγματα και κορόιδευα μάλιστα "σιγά ρε γιαλαντζή κομάντος που θέλουμε και παράσημα".
Όσο διαβάζει κανείς την ιστορία του Κυπριακού βλέπει ότι πάρα πολλοί θέλουν να κρύψουν τον ηρωισμό των παληκαριών για να κρύψουν την ταπεινότητα, τη χυδαιότητα και τη δειλεία τους, αλλά κυρίως τις τύψεις και τις ενοχές τους.
Γιατί δεν μπορεί να σταθεί δίπλα σε έναν τεράστιο μικρό στρατιώτη κανένα από τα τεράστια τίποτε που ηγούνται σήμερα και τότε κρύβονταν.
Κι αν δεν είναι ολόιδια τα πρόσωπα τότε και τώρα, πιστεύω πως όπως λέει ο λαός μας μόνο η μούρη αλλάζει.

Μιχάλης Πυρουνάκης (1η ΜΑλ '72-'73) είπε...

- Στα ειδικά μας σώματα με το στανιό δεν έχει,
όποιος το θέλει κάνει ντο, ειδάλλως ντου απέχει…
- Καταδρομέας σα’ γεννείς, μπράβο δε θα ζητήσεις,
γιατί πιστεύεις στη μψυχή, τα που ποθείς να ζήσεις…
- Κομάντο που αντρειώνεται, δε θέλει αφεντάδες,
κατέχει την αποστολή, μόνο στσι δυό τζη’ ’αράδες…
- Άμα το θέλει η στιγμή, όπου βρεθείς κι ως είσαι,
με σύντροφο ή μοναχός, τη μιά ’σαι ’δώ, μα ’κεί ’σαι…
- Στο λοκατζή’ ’η παραλλαγή, είναι συνηθισμένη,
καθημερνή συνήθεια, πολυδοκιμασμένη…
- Εφόδια μπορεί πολλά, μαζί ντου να μη ν έχει,
μα ξέρει πως να πολεμά, το στόχο να ξετρέχει…
- Δε ντο φοβίζει’ ’ο θάνατος, γιατί τον έχει φίλο
κι όντες θα ν έρθει η στιγμή, λεβέντης εί’ στο «μύλο»…
… μα δεν τελειώνει εύκολα, λογαριασμούς δε γκάνει,
μπορεί και μόνος στα τυφλά σύνταγμα να ξεκάνει…
- Φαντάρος είναι μα σωστός, πατρίδα ποτισμένος,
δεν τονε νοιάζει να βρεθεί, στην άκρη ξεχασμένος…
- Πολλά ανδραγαθήματα έχουνε καμωμένα
κι ανάλγητοι πολιτικοί τ’ αφήνουν σκεπασμένα…
- Η γε’ εντροπή δεν ακλουθά τον ήρωα στη ζήση,
ξέρει και πηαίνει τελικά κι ανεβοά τη λύση…
- Χρόνια κι ανε μπεράσουνε, καιροί κι αν ε χαθούνε,
βρίσκονται «μάρτυρες» του χθες, τσ’ αλήθειες να σου πούνε…
- Δική μας υποχρέωση να λέμε στα παιδιά μας,
για τσοί’ ’ήρωες που έχωμε, τα πατρογονικά μας…
- Κι εκείνων άμα πορευτούν και πάρουν εξουσίες,
να σεβαστούνε τις Αρχές και να τιμούν τσ’ αξίες…

Ανώνυμος είπε...

απο το αμυγδαλο μονοφατσιου ειναι ο λεωντας.. νοτια στο νομο ηρακλειου!! κοντο χωριανος μου..

Ανώνυμος είπε...

mporei na min egrapsan giayton kapou i na mi milise pote kaneis giayton alla...einai gramenos me xrysa grammata stin pio endoksi moira twn katadromwn (35 moira katadromwn).ekei htan pou eprepe na graftei ki ekei grafthke!!!!!!h moira einai IKANH na vgalei ki allous mpikakides an to xreiastei h patrida(8elw na pisteyw)!!!!!kai gia na ma8oun...osoi den kseroun lew ayta...:
1)o katadromeas pote de ZHTAEI!!!
2)i megalyterh TIMH kai moadikh einai i mera pou fora ton prasino bere tou!!!
3)an ton rwtouse kaneis 8a sas elege oti apla ekana ayto pou ema8a na kanw pitota parapanw tipota parakatw!!!
Υ.Σ.
ΕΙΠΑ ΠΟΛΑ ΓΙΑ ΛΟΚΑΤΖΗΣ!!!ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΜΟΥ ΒΓΗΚΑΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΟΤΙ ΣΥΓΓΙΝΗΘΗΚΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΦΙΕΡΟΜΑ ΣΑΣ ΑΥΤΟ!!!

Unknown είπε...

Αυτή η πατρίδα, δυστυχώς, ζωντανούς ήρωες δεν επιτρέπει ούτε συγχωρεί..

Unknown είπε...

Αυτή η Πατρίδα, δυστυχώς, ζωντανούς ήρωες ούτε αναγνωρίζει, ούτε τιμά.
Καλή και η εκ των υστέρων αναγνώριση, αλλά του άξιζε και ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ όσο ήταν εν ζωή.
Ελπίζω τα παιδιά του να ξέρουν για τον πατέρα τους και να είναι υπερήφανα γι αυτόν.
Η Κρήτη συνεχίζει να 'εκθέτει' με τη λεβεντιά της την υπόλοιπη Ελλάδα.
Προσωπικά, υποκλίνομαι στον Μπικάκη και δεν ξεχνώ τον Ηλιάκη.

Ανώνυμος είπε...

είχα την τύχη και την τιμή να τον γνωρίσω και να κάνω και άλμα....μαζί του, τιμή και δόξα στον καταδρομέα μανωλη μπικακι.

Ανώνυμος είπε...

Re paidia afou san ellhnes hmaste koloratsa, ti psaxnete na vrite?
edw kotzam KOLOKOTRONH kleisame sthn fylakh
to MEGA MANWLH MPIKAKI tha thymwntoustan ????

Nick Marvel είπε...

Τιμή και δόξα από εμάς τους ανώνυμους στα παλικάρια που ξέρουν να πολεμούν σαν Έλληνες!