Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας ...

Θέμα: «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας ..»

Συντάκτης: Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης, Δικηγόρος, προέδρος του Δ.Σ. του Δικτύου 21.

http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=502

« Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, θέλουν τα καλό μας, είναι πιο δυνατοί, θα νικήσουν!» παραληρούσε ο συμπαθέστατος στην πραγματική ζωή αλλά δολερός δοσίλογος στο κινηματογραφικό πανί Αρτέμης Μάτσας. Πάντα με προβλημάτιζε ο τρόπος που βλέπουν τα εθνικά θέματα οι ανακυκλωμένοι αριστεροί και τινές αστοί και ειδικότερα η προσέγγιση τους των σχέσεων μας με την Τουρκία. Τι είναι αυτό που κάνει αυτούς τους ψευτοπροοδευτικούς γύπες να είναι τόσο σφόδρα γοητευμένοι με τους παλαιοναζί κεμαλικούς ή με τον «καλό ισλαμιστή» Ερντογάν; Γιατί τόσο μένος κατά οποιουδήποτε αρθρώνει στοιχειώδη λογικό πατριωτικό λόγο; Το συμπέρασμα μου είναι απλό. Πιθανώς εσφαλμένο αλλά αυτό είναι. Ο ροζ πολτός της νεοελληνικής αριστεράς και ειδικότερα η γλίτσα πέριξ, εντός μέρους του Συνασπισμού και πέριξ και εντός μέρους του ΠΑΣΟΚ και με αραιές νεοδημοκρατικές παρουσίες, έχουν συνήθως «ευρωκομμουνιστικές» και αριστερίστικες καταβολές, ήσαν μέλη ακόμη και των πιο αστείων εκδοχών του μαρξιστικού μορφώματος. Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού (κυρίως «Ρήγας Φερραίος», τον καημένο το Ρήγα, που να ‘ξερε!), ΕΚΚΕ, Κ.Κ.Ε μ.λ. (μπρος και πίσω), τρότσκες κλπ, είναι δηλαδή προϊόντα μιας διασταύρωσης του Τσε με τον Χατζηαβάτη...
Εν ολίγοις είναι παλιές σταλίνες, καρικατούρες της «διαρκούς επανάστασης» και σινιέ «ευρωαριστεροί» (Κουίζ: ποια εφημερίδα των 1000 φύλλων τα έπαιρνε από τον Τσαουσέσκου και τον Κιμ Ιλ Σουνγκ και τώρα από Αγγλικές υπηρεσίες μέσω ΜΚΟ;). Οι περισσότεροι ήσαν απολύτως πεπεισμένοι για την παγκόσμια επανάσταση, ίσα που προλαβαίναμε να μαζέψουμε δυο αλλαξιές πριν σπάσει η συμφωνία της Βάρκιζας και πάρουν την εξουσία ή πριν το πολυπολιτισμικό, κουλτουριάρικο τσουνάμι σαρώσει τις ιδεοληψίες αυτού του αρβανιτοσλαβικού μορφώματος που έκανε έθνος ο Κοραής, τώρα προχθές, μην πω και χθες . Βέβαια υπήρχε ένα πρόβλημα με την κρεμ ντε λα κρεμ της Επανάστασης και των «ιντελιγκέντσηδων», των ψευτοδιανοουμένων, που, όπως είπε ο Μίκης, απέχουν από την πραγματική λαϊκή κουλτούρα όσο μια γάτα από ένα λιοντάρι: λόγω ανεπάγγελτου, αστράτευτου και καλπάζοντος πολιτικού κιναιδισμού είναι αυτό που λέμε «για μες στο σπίτι», όχι για πολλά - πολλά. Ο πατέρας του Νίκου Καββαδία του έλεγε «υπάρχουν και πούστηδες παληκάρια, πούστηδες με μπέσα αλλά ρουφιάνος με μπέσα δεν υπάρχει ούτε ένας σ’ όλο το ντουνιά». Φανταστείτε αυτούς που συνδυάζουν και τα δύο..

Τι είναι λοιπόν όλοι αυτοί; Είναι ένα είδος ιαχωβάδων που όμως πιστεύουν ή μάλλον πίστευαν και στη βία, φανατικοί οπαδοί διαφόρων εκδοχών του ολοκληρωτισμού με κοινή συνιστώσα ότι το άπαν είναι η οικονομία, κέντρο των πάντων δεν είναι ο Άνθρωπος και η αξία του Ανθρώπου αλλά οι διαδικασίες, οι μηχανισμοί, το κεφάλαιο και διάφορα άλλα απρόσωπα και, ως απεδείχθη, εξόχως φονικά. Η χίμαιρα τους όμως τα τίναξε και έτσι όλη αυτή η πίστη στον ολοκληρωτισμό και στους απρόσωπους και οικονομίστικους μηχανισμούς και ερμηνείες έμεινε ορφανή και φυσικά βαθιά ανήθικη. Αφού ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός δεν κατέπεσαν, παρ’ ότι τους χτύπησαν η «Αυγή» και οι διάφοροι Θερσίτες που φυτοζωούν γύρω της, έπρεπε να βρεθεί νέα νομιμοποίηση της προοδευτικότητας, νέος εχθρός. Και βρέθηκε: ο «εθνικισμός και ρατσισμός» των Ελλήνων, το «ψευδοϊδεολόγημα» του ελληνικού Έθνους, οι θεμελιώδεις «μύθοι» της εξωτερικής πολιτικής και της συγκρότησης της ελληνικής ταυτότητας. Βρέθηκαν όμως και νέες αγάπες, νέοι προσανατολισμοί. Μετά τις διάφορες εκδοχές του σκοτεινού και αιμοσταγούς σταλινισμού, μετά τις απογοητεύσεις από τις εκδοχές του υπαρκτού σοσιαλισμού, η ωχρά σπειροχαίτη της ελληνικής πολιτικής ζωής επέστρεψε στα βασικά: στην παλιά καλή κεντροασιατική βαρβαρότητα, στον παλαιοναζισμό του Κεμάλ και των επιγόνων του, των «κοινωνιολόγων με στολή», όπως αποκάλεσε κάποτε κάποιος από αυτούς το σώμα των τούρκων αξιωματικών. Αφού ο φορέας του κεμαλικού φασισμού είναι ο αντίπαλος του μισητού Ελληνισμού οι Η.Α.Φ.Κ. (Ηνωμένοι Αριστεροί Φλώροι Κολωνακίου) αποφάσισαν να τον αγαπήσουν με όλη τους την καρδιά, να τον στηρίξουν. Δεν αρκούσε μόνον να «αποδειχθεί» ότι φταίμε κι εμείς, κυρίως εμείς (που κάναμε σφαγές στην Τριπολιτσά κλπ) αλλά έπρεπε να αναδειχθεί ότι οι Άλλοι είναι καλύτεροι απ’ ότι ξέραμε. Τι λέω, όχι απλώς καλύτεροι, σχεδόν ερωτεύσιμοι («τόσο άγριοι αλλά τόσο όμορφοι», που έλεγε κι ο Μποστ). Η ιστορική αλήθεια της Γενοκτονίας των Ελλήνων στον Πόντο και την λοιπή Μικρά Ασία από το νεοτουρκικό και κεμαλικό φασισταριό, τους βγάζει από τα ρούχα τους. Προσπαθούν πάση θυσία να κάνουν συμψηφισμό με «ελληνική εθνοκάθαρση». Οι παλιές αγάπες, αδέλφια, δεν ξεχνιούνται. Όταν είσαι πολιτικά αναθρεμένος ως δούλος, όταν έχεις ανδρωθεί ως υποτακτικός του όποιου ολοκληρωτισμού, όταν δεν πιστεύεις στην αξία του ανθρώπου και στην ιστορική, πολιτιστική και κοινωνική συγκρότηση και ταυτότητα του Έθνους σου, τότε εύκολα γίνεσαι γενίτσαρος, αρκεί έτσι να φέρεις τον μανδύα του προοδευτικού διεθνιστή και να απέχεις ακόπως από το καθήκον προς την Πατρίδα και τον Λαό. Η θέση τους συνοψίζεται στο «Οι Τούρκοι είναι φίλοι μας, θέλουν το καλό μας, είναι πιο δυνατοί, θα νικήσουν». Έτσι όλοι αυτοί είναι ταυτοχρόνως ρεαλιστές, σώφρονες, πολυπολιτισμικοί, προοδευτικοί, χωρίς να χρειάζεται να επεξεργάζονται στρατηγικές αποτροπής και άλλα τέτοια δύσκολα. Εν ολίγοις μας προτείνουν να χαλαρώσουμε για να το απολαύσουμε. Κατά τα χούγια του ο καθείς..

Δίπλα μας ελλοχεύει ο κεμαλισμός, κληρονόμος των Νεοτούρκων, ο δυνάστης του ίδιου του τουρκικού λαού, ο φονιάς των Αρμενίων, των Ελλήνων και των κούρδων, ο τραμπούκος εναντίον της Ελλάδας, ομογάλακτος του ναζισμού. Δίπλα μας ορθώνεται ένα καθεστώς ρατσιστικό, επεκτατικό, γενοκτόνο, που δεν επιδέχεται δημοκρατικό ρήγμα, ένα μόρφωμα επικίνδυνο και ασύμβατο με τις ευρωπαϊκές αξίες. Ξένο και βαθιά βάρβαρο. Μέσα στη χώρα μας μια ψευδοπροοδευτική βλεννόροια που προσπαθεί με τρόπο ύπουλο, με ύβρεις, λοιδορίες και με συσπείρωση όλων αυτών που κόλλησαν σαν βδέλλες στην εξουσία του αστικού κράτους, το οποίο ήθελαν να καταργήσουν, να μας πείσει ότι είμαστε το ίδιο εμείς, ελεύθεροι άνθρωποι, με την συμμορία που δυναστεύει την Τουρκία και απειλεί την Πατρίδα μας. Ο εσμός αυτός κυριαρχεί σε πολλά Μ.Μ.Ε., στα Πανεπιστήμια και εν γένει την εκπαίδευση και σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού. Ένα άθροισμα από σκουπίδια που δεν έχουν προσφέρει μια καινούργια ιδέα, μια στοιχειώδη πρωτογενή πολιτική σκέψη, προϊόν τολμηρής αναζήτησης και με γνώμονα το συμφέρον του τόπου, την ασφάλεια και ευημερία του λαού, την ενίσχυση της κοινωνικής και εθνικής συνοχής. Μεγάλο σύμμαχος τους η Ελληνική Ενοχική Δεξιά και Κεντροδεξιά (ότι κι αν σημαίνει αυτό), που ντρέπεται για την νίκη της, που θέλει πολλές φορές να δικαιώνεται στα μάτια αυτών των σινιέ μηδενικών, που συναγελάζεται μαζί τους, τους ανέχεται κι ενίοτε τους προωθεί.

Το Κ.Κ.Ε. το σέβομαι. Αυτοί είναι. Αντίπαλοι. Αλλά κάτι πιστεύουν βρε αδερφέ. Με αυτούς τους άλλους πρέπει να τελειώνουμε. Ήρθε καιρός να ξεμπερδεύουμε, να σκουπίσουμε αυτή τη βρωμιά απ’ το παπούτσι μας. Δεν τους χρωστάμε τίποτα για το Πολυτεχνείο. Δεν τους χρωστάμε τίποτα για τις δυο σφαλιάρες που φάγανε στη Χούντα. Ήρθανε στο ταμείο πολλές φορές με αυτή, την ίδια επιταγή. Και τα πήρανε, ξανά και ξανά. Με τόκο τοκογλυφικό, αναίσχυντο. Ας πούμε πια τα πράγματα με τ’ όνομα τους. Ας απαλλαγούμε απ’ όλη αυτή την παρασιτική φυλή των «αγωνιστών», των «προοδευτικών», των ιντελιγκέντσηδων. Είναι καιρός πια. Και ξέρετε σε τι διαφέρουν με τον Αρτέμη Μάτσα; Αυτός ήταν καλός άνθρωπος στην πραγματικότητα και δεν ήταν δοσίλογος. Αυτοί υποκρίνονται τους καλούς ανθρώπους αλλά ξέρετε τι είναι?