ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΥ. ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΕ

Ο πήχης ανέβηκε ψηλά και ο Αντώνης Σαμαράς δε δικαιούται να περάσει από κάτω.

Ευχή και προσδοκία μας είναι οι εξελίξεις στο χώρο της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ να αποτελέσουν ντόμινο εξελίξεων, για την αποφασιστική καταδίκη του ενδοτισμού σε όλα τα επίπεδα της Ελληνικής κοινωνίας.

Ανεξάρτητα από το που ανήκει ο καθένας από μας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε - ως κατάκτηση ολόκληρης της κοινωνίας – πως οι ψηφοφόροι της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ μετά την εκλογική ήττα αυτού του κόμματος, κατάφεραν να χειραφετηθούν και να καταδικάσουν απερίφραστα τις λογικές του ενδοτισμού και της υποτέλειας.

Τα Μ. Μ. Ε έσπευσαν να μιλήσουν για μια «δήθεν» άχρωμη και χωρίς κατεύθυνση ήττα του Μητσοτακισμού, περιορίζοντας το όλο πρόβλημα στη φιλολογία της αποστασιολογίας.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ


Οι αιτίες όμως είναι πολύ βαθύτερες…

Οι κυρίαρχες επιλογές των ψηφοφόρων ήταν κατά κανόνα πολιτικές…

Συνιστούν και καταδεικνύουν τη συντριπτική ήττα των λογικών του συμβιβασμού, της υποτέλειας και του ενδοτισμού των οποίων η Ντόρα Μπακογιάννη υπήρξε συνεπέστατος εκπρόσωπος.

Φυσικά αυτό δε συνιστά συνολικότερη αλλαγή στην πολιτική περπατησιά της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και της γενικότερης πολιτικής της φιλοσοφίας.
Κανείς άλλωστε δε θα μπορούσε να περιμένει κάτι τέτοιο, και κανείς από τους ψηφοφόρους της δεν το επεδίωξε.

Το ότι αποτελεί όμως καθολική καταδίκη των λογικών του συμβιβασμού είναι δεδομένο, και αυτό συνιστά κατάκτηση για ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.

Οι ευθύνες του Αντώνη Σαμαρά είναι μεγάλες. Και οι προσδοκίες της Ελληνικής κοινωνίας από αυτόν και το επιτελείο του είναι ακόμη μεγαλύτερες. Και φυσικά πολλά θα κριθούν από την γενικότερη πολιτική του στάση στην αμέσως επόμενη δύσκολη περίοδο από την οποία θα περάσει ο Ελληνισμός.

Το τι θα κάνει τελικά μένει να το δούμε στην πράξη. Το σίγουρο είναι πως δε δικαιούται να διαψεύσει τις μεγάλες προσδοκίες του Ελληνισμού.
Σ αυτά θα δώσει εξετάσεις…
Σ αυτά θα κριθεί…
Και από την γενικότερη πολιτική του στάση θα εξαρτηθεί το χρώμα των σελίδων που θα έχει η Ελληνική ιστορία την αμέσως επόμενη περίοδο.

Ο πήχης ανέβηκε ψηλά και ο Αντώνης Σαμαράς δε δικαιούται να περάσει από κάτω.

Ευχή και προσδοκία μας είναι οι εξελίξεις στο χώρο της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ν αποτελέσουν ντόμινο εξελίξεων, για την αποφασιστική καταδίκη του ενδοτισμού σε όλα τα επίπεδα της Ελληνικής κοινωνίας.

Ένα ντόμινο που δε θα αφήσει ανεπηρέαστο ούτε το ΠΑΣΟΚ των Δραγώνων, των Διαμαντοπουλάδων και λοιπών παρατρεχάμενων που συναπαρτίζουν το θίασο της σταδιακής αποσύνθεσης του Ελληνισμού.

Η ιστορική του ευθύνη θα είναι να αποδείξει ότι ώδυνεν όρος και έτεκεν καταιγίδα.

Ελπίζουμε αυτή η καταιγίδα να μη μας προκύψει στην πράξη χαμστεράκι παλιάς κοπής….

Γιατί το ΠΑΣΟΚ θέλει την Ντόρα Μπακογιάννη Αρχηγό στη Ν.Δ.

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη, Δικηγόρου – Προέδρου του Δ.Σ. του ΔΙΚΤΥΟΥ 21
27η Νοεμβρίου 2009

Σε φιλική διακομματική παρέα μετά άρτου και οίνου υψηλόβαθμο στέλεχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ εξηγούσε γιατί το ΠΑΣΟΚ θέλει να εκλεγεί η κόρη του Μητσοτάκη. Είπε: «Δεχόμαστε και θα δεχθούμε πολύ μεγάλες πιέσεις από τον ξένο παράγοντα σε όλα τα μέτωπα των εθνικών θεμάτων. Εάν αποπειραθούμε οποιαδήποτε κίνηση συμβιβασμού ή έστω διαπραγμάτευσης προς αυτή την κατεύθυνση, ο Σαμαράς θα μας ασκήσει ασφυκτική πίεση, θα ανεβάσει την θερμοκρασία σε σημείο βρασμού και ειδικά στα εθνικά ξέρουμε ότι έχει απήχηση και σε πολλούς δικούς μας οπαδούς. Η Ντόρα θα είναι τουλάχιστον αμήχανη κι αν αποπειραθεί να απαρνηθεί τον εαυτό της και τον πατέρα της και να το παίξει ξαφνικά «απορριπτική» και «σκληρή», θα ‘χει να κάνει με τα βίντεο με τις επί σειρά ετών θέσεις και δηλώσεις της ίδιας και του πατέρα της. Στο Κυπριακό και στο Μακεδονικό η Ντόρα ήταν πάντα πλησιέστερα από οποιονδήποτε άλλον στις θέσεις του Γιώργου και αποδείχθηκε περίτρανα και στο Σχέδιο Ανάν.....Επίσης μην ξεχνάτε ότι για μας η SIEMENS δεν έκλεισε. Άλλωστε τα χαμόγελα και τα επικοινωνιακά κόλπα θα τα αντιμετωπίσουμε εύκολα. Ο Σαμαράς είναι πιο πολιτικός, πιο βαρύς, πιο φορτισμένος και καθαρός ιδεολογικά και οι συγκρούσεις θα έχουν ουσία και διάρκεια. Στο κάτω – κάτω, να σας πω κάτι, ρε παιδιά, τί να φοβηθούμε από την Ντόρα; Με αυτά που έλεγε και λέει θα μπορούσε άνετα να ήταν υπουργός του Σημίτη».
Τα παραπάνω παραβιάζουν ανοιχτές θύρες για όσους έχουν στοιχειώδη καταλογισμό και ιστορική μνήμη. Θυμηθείτε τα Ίμια, τους S300, την υπόθεση Οτσαλάν, την περίοδο με το Σχέδιο Ανάν και την στάση του καθενός ξεχωριστά. Για την υπόθεση Οτσαλάν μπείτε στο διαδίκτυο και διαβάστε για τον προστατευόμενο της οικογένειας Μανώλη Βασιλάκη. Διαβάστε ποιοι στήριξαν τον «Σημιταρά τον Κουρδοφάγο», όταν τότε παρέπαιε, και βγάλτε μόνοι σας συμπεράσματα. Αναζητείστε, θα την βρείτε εύκολα, την περίφημη δήλωση συγγνώμης του Μανώλη Βασιλάκη και σκεφθείτε ποιους εννοεί. Είναι ο ίδιος Μανώλης Βασιλάκης που έγραψε ένα πόνημα κατά του Χριστόδουλου και παλιότερα, νομίζω πριν τις εκλογές του ’96, κατά του Έβερτ, ανθολογώντας τα σαρδάμ του, με άριστες σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και που, αν θυμάμαι καλά, είναι ο επιμελητής του τόμου που έβγαλε το «Ίδρυμα Μητσοτάκη» για τις ανδραγαθίες του επίτιμου επί Αποστασίας. Διαβάστε μόνοι σας και δείτε ποιοι στήριξαν εμπράκτως τον Σημίτη και ποιοι πάντα στα μεγάλα θέματα τα έβρισκαν με τον Γιώργο. Θυμηθείτε ποιοι και ποιες πριν καν ακόμη τοποθετηθεί η ηγεσία του Κυπριακού Ελληνισμού βγήκαν υπέρ του επαίσχυντου σχεδίου, ευθυγραμμιζόμενοι με τον Γιώργο Παπανδρέου, και ορισμένοι μάλιστα καθύβρισαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο, γιατί δεν φορούσε τα παντελόνια μόνο για το κρύο και μαζί με το 77% του Κυπριακού Ελληνισμού είπε στους τουρκοαγγλοαμερικανούς να πάνε να γαμηθούνε. Ήταν δικαίωμα τους να τα κάνουν όλα αυτά, δημοκρατία έχουμε αλλά μην μας δουλεύουν κιόλας. Και για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα ένα ανέκδοτο: Η Θεοδώρα Μητσοτάκη είπε ότι την πολεμάνε τα συμφέροντα. Καλή ψήφο, Έλληνες.

Σχόλιο ιστολογίου: Δυστυχώς ο αγαπημένος, έγκριτος και πάντα σωστά πληροφορημένος και διορατικός Κώστας Καββαθάς γράφει στο δικό του ιστολόγιο: "Το είχα γράψει δύο χρόνια πριν. Η Εντολή είναι Γ.Α.Π Πρωθυπουργός, Ντορολίζα αρχηγός της αντιπολίτευσης.
Αν πέσω έξω θα πεθααααανω"
Ελπίζουμε να κάνει λάθος, (αλλά, προς Θεού, να ζήσει;-))...

Ετσι κατάντησαν και τα παιδιά στην Ελλάδα;

Από το Vendeta

Τα παιδιά έχουν μπει πλέον σε ένα σκοτεινό τούνελ χωρίς επιστροφή, αφού η παιδεία τους, ο τρόπος ζωής και ψυχαγωγίας τους τα οδηγούν σε ψυχολογικές ανεξέλεγκτες καταστάσεις, επικίνδυνες για τον εαυτό τους και κάποιες φορές και για τους άλλους. Δείτε αυτόν τον 15χρονο που αυτοκινηματογραφεί τον εαυτό του όταν αγοράζοντας ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι που δεν τον ικανοποίησε, ξεσπάει βρίζοντας και τραυματίζοντας τα χέρια του... Αυτά τα παιδιά δεν παίζουν πια στο χώμα, δεν σκαρφαλώνουν σε δέντρα, δεν...ξέρουν άλλη φύση εκτός από αυτήν που βλέπουν στη τηλεόραση, μιλούν μόνο με το κινητό, αποκτούν φίλους (κάποιες φορές που τους οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς) μέσω του ίντερνετ και η ζωή τους είναι ένα συνεχές κλικ...

Ομογενής φίλος μου είπε ότι το καλοκαίρι θα στείλει τον γιό του στην Ελλάδα, στο χωριό που κατάγεται, να τρεχαλίσει στα χωράφια, να παίξει κρυφτό και κυνηγητό με τα άλλα παιδιά, να ξεφύγει από την ακινησία του κομπιούτερ και τα ηλεκτρονικά παιγνίδια... Με ρώτησε αν θα κάνει καλά, τί να του απαντήσω, ρωτάω εσάς πατριώτες, υπάρχουν ακόμη φυσιολογιά παιδιά στην Ελλάδα, υπάρχει χώμα, υπάρχουν πουλιά στα δέντρα ή μόνο περιστέρια και δεκαοχτούρες στις πλατείες και στις ταράτσες;

Αλλά τί να σας ρωτήσω, αφού σε μια έρευνα που έγινε διαπιστώθηκε ότι τα περισσότερα παιδιά έχουν πάψει να παίζουν έξω από το σπίτι, μένουν καθηλωμένα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και πάνε κι΄έρχονται στο σχολείο (μακράν πρώτα τα ελληνόπουλα) με ένα κινητό στο χέρι. Έρευνα που έγινε έδειξε ότι και σπιτίσια σκυλιά βλέπουν τηλεόραση, για να είναι κοντά στα παιδιά που υπεραγαπούν, ιδίως όταν έχει μίκυ μάους με ζώα.

Τα ηλεκτρονικά και τα κινητά τηλέφωνα απομάκρυναν τα παιδιά από το παιχνίδι έξω από το σπίτι και κυρίως από το βιβλίο, το παραμύθι της γιαγιάς και τα παίρνει ο ύπνος με ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι...

Πάω κι΄εγώ για ύπνο με το τηλεκοντρόλ στο χέρι... Καληνύχτα...
ΠΗΓΗ

Αντώνης Σαμαράς για την Τουρκία: "Να σταματήσει τις υπόγειες παρεμβάσεις και τη συστηματική ανθελληνική προπαγάνδα από γνωστά φανατικά στοιχεία."

Από το Vendeta

Στην ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη είπε μεταξύ άλλων ο Αντώνης Σαμαρας:


"Θέλω να στείλω ένα σαφές μήνυμα στην Τουρκία.
Η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη δεν αποτελεί αντικείμενο Ελληνοτουρκικών διαφορών. Εμείς θεωρούμε τους συμπολίτες μουσουλμάνους αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού λαού, ανεξάρτητα από θρησκεία ή καταγωγή. Εμείς δεν τους θεωρούμε ξένους σε ξένη χώρα. Συμπατριώτες μας είναι και δεν δεχόμαστε μαθήματα μειονοτικής πολιτικής από την Τουρκία. Το ιστορικό της παρελθόν, γνωστό σε όλο τον κόσμο, δεν της επιτρέπει να κάνει μαθήματα, αλλά να παίρνει μαθήματα. Γι’ αυτό καλά θα κάνει να πάψει να δηλητηριάζει την ειρηνική συμπόρευση Ελλήνων, χριστιανών και μουσουλμάνων... Να σταματήσει τις υπόγειες παρεμβάσεις και τη συστηματική ανθελληνική προπαγάνδα από γνωστά φανατικά στοιχεία. Και να περιορίσει τη δράση του τουρκικού προξενείου, σύμφωνα με τους κανόνες της διεθνούς διπλωματίας. Γιατί όλα έχουν όριο! Οι κατ’ ιδίαν, τετ α τετ συναντήσεις του Γιώργου Παπανδρέου με τον Ταγίπ Ερντογάν τι σημαίνουν; Πηγαίνουμε σε απευθείας διαπραγματεύσεις και απεμπολούμε δικαιώματα που απορρέουν από τις θέσεις μας στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ; Η εικόνα αυτή πρέπει να ξεκαθαρίσει...

Πως εξαφανίζεται ένα νοικοκυριό σε 10΄

And here is the rest of it.

Γενναία απάντηση Θεοδωράκη στις απειλές των "Πυρήνων"

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 17 Νοεμβρίου 2009, 22:00

Με ανοιχτή επιστολή απάντησε την Τρίτη ο Μίκης Θεοδωράκης στην επίθεση και τις απειλές που εκτόξευσαν εναντίον του οι τρομοκράτες της οργάνωσης "Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς".

Οι απειλές της οργάνωσης έγιναν μέσα από την προκήρυξη, με την οποία ανέλαβαν την ευθύνη για το βομβιστικό χτύπημα στο σπίτι του Μίμη Ανδρουλάκη.

Ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης απαντά όχι μόνο με ιδιαίτερα αιχμηρό τρόπο, ανακοινώνοντας στους τρομοκράτες τη διεύθυνσή του σπιτιού του, αλλά τους ειρωνεύεται αφού τους καλεί να πάνε να τον... κάψουν ζωντανό.

«Λεβέντες μου σας καμαρώνω!

Είστε οι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη σε σύγχρονη εκδοχή.
Και γι' αυτό η τελευταία ελπίδα του προδομένου λαού μας.

Με τη γενναία σας δημόσια αποκήρυξη μου, μου ανοίξατε τα μάτια.

Ομολογώ, έστω και καθυστερημένα, ότι υπήρξα ένας ελεεινός και σιχαμερός προδότης-συνεργάτης της χούντας και της αντιλαϊκής δεξιάς και τώρα μετανοιωμένος αποζητώ τη δίκαιη τιμωρία μου».

Και συνεχίζει: «Το σπίτι μου βρίσκεται σε μικρή πάροδο της οδού Γαριβάλδη, στην Επιφανούς 1, και καθώς είμαι ξαπλωμένος έχω απέναντί μου την πλαγιά του Φιλοπάππου, απ' όπου σας είναι πανεύκολο να με κάψετε ζωντανό, για να με λυτρώσετε από τις τύψεις που με ζώνουν.

Προς τούτο, έχω ορθάνοιχτα τα παράθυρα μου για να σας διευκολύνω με κίνδυνο να πάθω γρίπη».

«Όμως, ποιος λογαριάζει τέτοιες λεπτομέριεες όταν έχει να κάνει με terroristes-τιμωρούς όπως εσείς;...

Je vous remercie» καταλήγει ο μουσικοσυνθέτης και προσθέτει σαν υστερόγραφο.

«Καημένε Παπαδόπουλε, πού είσαι να καμαρώσεις τη σπορά σου...».

Η Ιστορία της Στ΄ Δημοτικού, ο Άρης και η Άννα

Το είδαμε στο Paideia-gr:

Στο ζήτημα του νέου βιβλίου της Στ΄ Δημοτικού δικαιωθήκαμε πλήρως. Όπως ίσως θυμάστε είχαμε προβλέψει από πολύ νωρίς πως δεν θα πήγαινε στα σχολεία τον Σεπτέμβρη (εδώ). Τώρα ξύπνησαν οι εφημερίδες! Διαβάστε τι έγραψε χθες (15-11-09) το Πρώτο Θέμα!

«Χάθηκε» το νέο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού. Στους σκοτεινούς διαδρόμους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου,με την ανοχή της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, έχει «χαθεί» το νέο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, αν και θα μπορούσε να έχει διανεμηθεί από τις αρχές της σχολικής χρονιάς. Ως αποτέλεσμα, τα ελληνόπουλα διδάσκονται ακόμα και σήμερα το «ανιστόρητο» βιβλίο της κυρίας Μαρίας Ρεπούση, το οποίο μετέτρεψε τη Σφαγή των Ελλήνων στο λιμάνι της Σμύρνης, κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή, σε απλό, κυνικό «συνωστισμό».

Όπως αναφέρουν κύκλοι του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στο οποίο διδάσκουν ο κ.
Ιωάννης Κολιόπουλος και ο κ. Ιάκωβος Μιχαηλίδης, επικεφαλής και μέλος της συγγραφικής
ομάδας αντίστοιχα, το νέο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού είναι έτοιμο -ακόμα και στην ηλεκτρονική του μορφή- ήδη από τον περασμένο Μάρτιο.

Το κώλυμα όμως παρουσιάστηκε με την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας όταν ο κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος αντικατέστησε τον κ.Ευριπίδη Στυλιανίδη. Ως αποτέλεσμα, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ενώ είχε στα χέρια του το σύγγραμμα από τις αρχές Μαρτίου, το επέστρεψε στη συντακτική ομάδα για διορθώσεις στα μέσα Ιουλίου. Το βιβλίο ήταν έτοιμο πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όμως ο κ. Σπηλιωτόπουλος δεν έδωσε την εντολή εκτύπωσής του.

Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες, σκοπός της νέας συγγραφικής ομάδας είναι να «προωθήσει
την εθνική συνείδηση χωρίς μισαλλοδοξία». Συγκεκριμένα, το νέο σχολικό εγχειρίδιο χαρακτηρίζει «διωγμό» τα όσα συνέβησαν στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922. Επιπλέον, η Επανάσταση του 1821 είναι η «Μεγάλη Επανάσταση» και, σε αντίθεση με το σύγγραμμα Ρεπούση, γίνονται εκτενείς αναφορές στους Δασκάλους του Γένους, στους αγώνες των Σουλιωτών, στους ήρωες του 1821, στον Παύλο Μελά και στον Μακεδονικό Αγώνα. Συγκεκριμένα, άνθρωποι που συνομιλούν καθημερινά με τη συγγραφική ομάδα αναφέρουν ότι «το βιβλίο μιλά για το Κρυφό Σχολειό και αναφέρει το ιστορικό δεδομένο ότι οι Έλληνες υπέφεραν κυρίως τους πρώτους αιώνες της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η λέξη «συνωστισμός» φέρνει μια άλλη λογική, πιο πολιτική και λιγότερο επιστημονική, που δεν απηχεί την αλήθεια. Η ομάδα Κολιόπουλου δεν τάσσεται κατά της προσέγγισης με τους γείτονες, αλλά ούτε θεωρεί πως στον βωμό αυτής της προσέγγισης πρέπει να αποκρυβούν ιστορικά γεγονότα».

ΟΛΓΑ ΓΚΑΛΗ,
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΚΑΣ

http://92.48.119.209/~sunday/
σ. 35

Θάλεια Δραγώνα (ξανά)

Νέα περίπτωση Ρεπούση στο υπουργείο Παιδείας

Από το ιστολόγιο "Ινφογνώμων Πολιτικά"

«ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ πολιτική» ήταν η Επανάσταση των Ελλήνων το 1821 ενώ η ελληνική εθνική ταυτότητα είναι στηριγμένη σε μύθους και «ενισχύεται αποφασιστικά από την αποσιώπηση σημαντικών ιστορικών πληροφοριών» αναφορικά με το μεγαλείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!


ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΓΑΛΑΝΗ
manolisgalanis@protothema.gr
Αυτές οι εθνικά επικίνδυνες απόψεις δεν ανήκουν σε κάποιον Τούρκο ιστορικό-δεκανίκι των ανθελληνικών επιδιώξεων της Αγκυρας, αλλά εκφράζουν απόλυτα την ειδική γραμματέα Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων, κυρία Θάλεια Δραγώνα, η οποία ανέλαβε τα καθήκοντά της στο υπουργείο Παιδείας την περασμένη εβδομάδα! Η απόφαση του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου να διορίσει την πρώην βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ (τη διετία 2007-2009), γνωστή για τις «προοδευτικές» ιστορικές ιδέες της, επικεφαλής του σχεδιασμού και της χάραξης της εκπαίδευσης των Ελληνόπουλων, γεννά έντονα ερωτήματα και επαναφέρει στη μνήμη μέρες του ανιστόρητου βιβλίου Ιστορίας της κυρίας Μαρίας Ρεπούση.
Οι απόψεις της τέως γραμματέως του Τομέα Παιδείας του Κινήματος και καθηγήτριας Κοινωνικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών αναφορικά με τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι διαχρονικά σταθερές, στην προαναφερθείσα κατεύθυνση, επιτείνοντας τον προβληματισμό γύρω από το σκεπτικό της επιλογής της. Βασικός άξονας της επιχειρηματολογίας της κυρίας Δραγώνα για την εκ βάθρων αλλαγή των σχολικών συγγραμμάτων είναι ότι διαμορφώνουν στους Ελληνες μαθητές μια «ψευδαισθητική και απατηλή ταυτότητα», προβάλλοντας το μεγαλείο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και τα ανδραγαθήματα των προγόνων μας (!), ενώ αυτή η «στρατηγική παρέκκλισης» στηρίζεται στην «αποσιώπηση της σημασίας, της τεράστιας δύναμης, της έκτασης και του κύρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας»! Από τις πραγματικά πρωτοφανείς θέσεις της ειδικής γραμματέως Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων προκύπτουν σοβαρές ενστάσεις για τα κριτήρια βάσει των οποίων στελεχώνονται νευραλγικές θέσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, καθώς και αυξημένο ενδιαφέρον για τη μεταρρυθμιστική πλατφόρμα που προτίθεται να προωθήσει στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας.

Ενδεικτικό του εκπαιδευτικού και ιστορικού πλαισίου στο οποίο κινείται η κυρία Δραγώνα είναι το βιβλίο που επιμελήθηκε σε συνεργασία με τον Τούρκο καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπογάζιτσι της Κωνσταντινούπολης, Φαρούκ Μπιρτέκ, με τίτλο «Ελλάδα και Τουρκία - Πολίτης και Εθνος-Κράτος».Το βιβλίο αυτό, το οποίο εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2006,είναι αποτέλεσμα διεπιστημονικού διαλόγου μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων κοινωνικών επιστημόνων, στον οποίο πρωτοστατεί η ίδια ήδη από τα μέσα της περασμένης δεκαετίας. Βάσει της επιστημονικής προσέγγισης της κυρίας Δραγώνα στην ενότητα «Πώς οι Ελληνες και οι Τούρκοι μαθητές αντιλαμβάνονται την ιστορία, το έθνος και τη δημοκρατία», απαιτούνται άμεσες αλλαγές στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας, της Γλώσσας και της Γεωγραφίας, αφού παρουσιάζουν το ελληνικό έθνος να έλκει την καταγωγή του στην αρχαιότητα, κάτι που για την ίδια δεν ισχύει! Η νέα ειδική γραμματέας Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων δικαιώνει απόλυτα τους ανθελληνικούς ισχυρισμούς των Τούρκων υποστηρίζοντας ότι η απεικόνιση του ελληνικού έθνους στα σχολικά βιβλία της χώρας μας «ενισχύεται αποφασιστικά από την αποσιώπηση σημαντικών ιστορικών πληροφοριών» (σελ.334).

Η συστηματική διαστρέβλωση της Ιστορίας από το ελληνικό κράτος, κατά την κυρία Δραγώνα, υλοποιείται με την παρουσιαζόμενη «πολιτισμIκή ‘‘καθαρότητα’’» των Ελλήνων, μέσω της άρνησης «των επιδράσεων, με δεδομένο τον εθνικό μύθο της πολυχιλιετούς πολιτισμικής ‘‘διατήρησης’’, πριν απ’ όλα αρνείται να αναγνωρίσει τις οθωμανικές και τουρκικές επιδράσεις» (σελ. 336). Το μεγάλο «παράπονο» της νέας ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας είναι η άνιση και άδικη μεταχείριση που επιφυλάσσουν τα σχολικά μας βιβλία στους Τούρκους, σε αντιδιαστολή με την «επεκτατική εθνική πολιτική κατά τον 19ο και 20ό αιώνα» των Ελλήνων! «Η διεκδίκηση εδαφών, για παράδειγμα, αναφέρεται συστηματικά ως μέρος των ‘‘εθνικών δικαίων’’ των Ελλήνων και σαν αθέμιτη επιθετικότητα για όλους τους ‘‘άλλους’’» (σελ. 332).

Η κυρία Δραγώνα φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα και από τον ηρωισμό του ελληνικού έθνους. «Οι στρατιωτικές νίκες αποδίδονται στον ηρωισμό των Ελλήνων και οι αντίστοιχες ήττες είτε δεν ερμηνεύονται είτε αποδίδονται στο πλήθος ή στην αγριότητα των κάθε εθνικότητας aντιπάλων» (σελ. 332), ενώ χαρακτηρίζει «ανιστορική και συναισθηματικά φορτισμένη μονομέρεια» την αφήγηση της Σφαγής των Ελλήνων στη Σμύρνη το 1922! «Τα μόνα δεδομένα στα βιβλία αφορούν τις συγκρούσεις των δύο κρατών, από το 1922, που περιγράφεται με ανιστορική και συναισθηματικά φορτισμένη μονομέρεια» (σελ. 339). Στο μεταξύ, η έντονη ενόχληση της κυρίας Δραγώνα με το γεγονός ότι στα σχολικά βιβλία οι Ελληνες «εμφανίζονται ‘‘ηρωικοί’’, ‘‘μεγαλόψυχοι’’, ‘‘αποφασισμένοι’’, ‘‘άφοβοι’’, ‘‘έτοιμοι να θυσιαστούν για την πατρίδα τους και την ελευθερία’’» (σελ. 89) είχε ήδη γίνει γνωστή από το 1997 στο βιβλίο «Τι είν’ η πατρίδα μας;»,το οποίο είχε επιμεληθεί με ην καθηγήτρια Κοινωνιολογίας Αθηνών, κυρία Αννα Φραγκουδάκη. Οι ίδιες απόψεις και για τον «εθνικισμό» της Επανάστασης και την ασυνέχεια του ελληνικού έθνους. «Ο λόγος των σχολικών βιβλίων για το έθνος, την κουλτούρα, την πολιτισμική ομοιογένεια και την εθνική συνέχεια από την αρχαιότητα εμφανίζεται να παραμένει εγκλωβισμένος στους μύθους και τις αντιφάσεις ενός εθνικισμού του 19ου αιώνα» (σελ. 16). Εν κατακλείδι, η ελληνική εθνική ταυτότητα που καλλιεργούν τα σχολικά βιβλία είναι «μια ψευδαισθητική ταυτότητα». «Αυτή η απατηλή ταυτότητα έχει ανάγκη από μύθους (όπως αυτοί που συναντάμε στα σχολικά εγχειρίδια αλλά και στις κυρίαρχες κοινωνικές αναπαραστάσεις), που εκτρέφουν τη φαντασιωτική σημασία της» (σελ. 88)!

Το «κερασάκι»
Ως βιβλίο-«παράδειγμα» έχει χαρακτηρίσει η ειδική γραμματέας Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων, κατά το πρόσφατο παρελθόν, το βιβλίο «Το βάσανο της Ιστορίας», το οποίο πρότεινε μέσω της προσωπικής ιστοσελίδας του ο κ. Γιώργος Παπανδρέου και κατέβασε ύστερα από σχετικό δημοσίευμα του ΘΕΜΑτος».

Η κυρία Δραγώνα στο τεύχος Οκτωβρίου - Δεκεμβρίου 2008 του περιοδικού «Σύγχρονα Θέματα» αναφέρει ότι το βιβλίο αποδίδει «μεγάλη σημασία σε τέτοιου τύπου εγχειρήματα», καθώς το συγκεκριμένο «αποτελεί παράδειγμα», χαρακτηρίζοντας μάλιστα την Επανάσταση του 1821 «ελληνικό εθνικισμό που ήταν συνδεδεμένος με αλυτρωτισμό και επεκτατισμό»!


Μια Παλιά Ιστορία.Περιγράφοντας την Ελλάδα σαν εκτροφείο ρατσιστών!
Οι ανθελληνικές τοποθετήσεις της κυρίας Θάλειας Δραγώνα δεν περιορίζονται στα προκλητικά της βιβλία. Φαίνεται πως η νέα ειδική γραμματέας εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων προσέβαλε τους Ελληνες και σε εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε και, μάλιστα, ακόμα και μπροστά σε εκπροσώπους ξένων χωρών.

Χαρακτηριστική -και έντονα χαραγμένη, ακόμη και σήμερα, στη μνήμη των ξένων διπλωματών- ήταν η παρουσία της στο κλειστό συνέδριο της βρετανικής πρεσβείας, τον Οκτώβριο 2005, στην Υδρα. Η κυρία Δραγώνα ήταν μια από τους 40 επιλεγμένους καλεσμένους-ομιλητές της «μυστικής» συγκέντρωσης που διοργάνωσαν οι Βρετανοί με τη βοήθεια του ΕΛΙΑΜΕΠ. Αντικείμενο της τοποθέτησής της, τα δικαιώματα των μειονοτήτων» και η «πολυπολιτισμικότητα». Οταν έλαβε τον λόγο, φέρεται να εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στην Ελλάδα, περιγράφοντάς την περίπου σαν ένα εκτροφείο ρατσιστών. Συγκεκριμένα, ενώπιον του τότε Βρετανού πρέσβη κ. Σάιμον Γκας, πλήθος διπλωματών αλλά και δημοσιογράφων των «Financial Times», του BBC και του «Economist», κατηγόρησε σύμφωνα με πληροφορίες τους Ελληνες δικαστές ότι στοχοποιούν τους μετανάστες και τα ελληνικά media και τους δημοσιογράφους πως δεν χάνουν την ευκαιρία να κατηγορήσουν τους αλλοδαπούς για ό,τι στραβό συμβαίνει στην Ελλάδα. Φέρεται, μάλιστα, να έφτασε στο σημείο να «προτείνει» στα ευρωδικαστήρια να επιβάλουν πρόστιμα στην Ελλάδα για τη ρατσιστική συμπεριφορά των πολιτών της. Ο «πύρινος» λόγος της κυρίας Δραγώνα δεν πάγωσε μόνο τους υπόλοιπους Ελληνες συμμετέχοντες αλλά και τους ίδιους τους Βρετανούς.

Ο ίδιος ο τότε Βρετανός πρέσβης ένιωσε την ανάγκη να τοποθετηθεί αμέσως μετά και να αναφερθεί σε αντίστοιχα περιστατικά που καταγράφηκαν στη χώρα του, προκειμένου να αμβλύνει τις εντυπώσεις εις βάρος της Ελλάδας.
Γ. ΠΕΤΡΙΔΗΣ
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Το τείχος του Βερολίνου έπεσε...

...το τείχος όμως του μεγαλύτερου αίσχους στην Παλαιστίνη ακόμη υφίσταται και ουδείς το αναφέρει...όπως κι εκείνο στην Κύπρο. Η υποκρισία της Παγκόσμιας Κοινότητας περισσεύει...
Η φωτογραφίες από τον Μπαρμπανίκο

Ας γνωρίσουμε την κυρία Θάλεια Δραγώνα

Από την σελίδα του κ. Δημήτρη Κωνσταντάρα

Σχετική ανάρτηση στο Paideia-gr

Κλάσεις προοδευτικότερη της Μαρίας Ρεπούση η νέα βουλευτίνα Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ αντιρατσίστρια καθηγήτρια Θάλεια Δραγώνα

Αν στις Εκλογές η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ κατέβαλαν σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας την διάσημη πλέον Ελληνίδα ιστορικό Μαρία Ρεπούση, είναι βέβαιο ότι θα ξεσπούσε σάλος και χιλιάδες ψηφοφόροι θα απέφευγαν να ψηφίσουν την Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ γι΄ αυτή και μόνο την επιλογή τους...
Στην πραγματικότητα συμβαίνει κάτι πολύ χειρότερο, αλλά ελάχιστοι το έχουν πάρει χαμπάρι: Στην τέταρτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ κατεβαίνει υποψήφια μία κυρία που μπροστά της η Μαρία Ρεπούση φαντάζει σαν σκληρή εθνικίστρια. Μιλάμε ασφαλώς για την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών (στο Τμήμα Αγωγής της Προσχολικής Ηλικίας) κ. Θάλεια Δραγώνα, που κατά σύμπτωση είναι η σύζυγος του παιδικού φίλου του κ. Κώστα Σημίτη, συνταξιούχου καθηγητή στο London School of Economics Νίκου Μουζέλη...

Τι είναι άραγε η πατρίδα μας;

Όπως λένε όλοι οι δημοσιογράφοι που κάνουν ρεπορτάζ ΠΑΣΟΚ, την κ. Δραγώνα επέβαλε στον Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ο ίδιος ο Κώστας Σημίτης, σαν ρουσφέτι στον καλό του φίλο από τα ανέμελα παιδικά χρόνια στο Κολωνάκι Νίκο Μουζέλη. Ο Γιώργος Παπανδρέου δέχτηκε με μεγάλη προθυμία να χρίσει σίγουρη βουλευτίνα Επικρατείας την Θάλεια, όταν έμαθε ότι διαπρέπει στους Αντιρατσιστικούς Αγώνες. Όπως μας πληροφορεί το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε το ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά την ανακοίνωση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, η κ. Δραγώνα «ειδικεύεται σε θέματα Εθνοκεντρισμού, Ρατσισμού και ένταξης των Μειονοτήτων. Κατά σύμπτωση, αυτά ακριβώς τα θέματα είναι οι μεγάλες αγάπες του Γιώργου Παπανδρέου, συνεπώς εύκολα μπορούμε να φαντασθούμε με πόση προθυμία δέχτηκε να συμπεριλάβει σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας την Θάλεια, πετώντας έξω την Ολυμπιονίκη Βούλα Πατουλίδου, που είναι πασίγνωστη Πόντια εθνικίστρια... Και τώρα ας δούμε τα αντιρατσιστικά κατορθώματα της κ. Δραγώνα που την κατατάσσουν τουλάχιστον δέκα χρόνια μπροστά από την Ρεπούση σε προοδευτικότητα... Τον Φεβρουάριο του 1997 κυκλοφόρησε από τις προοδευτικές εκδόσεις «Αλεξάνδρεια» το βιβλίο της Θάλειας Δραγώνα (σε συνεργασία με άλλους γνωστούς αριστερούς) που έχει τίτλο «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» και υπότιτλο «Ο Εθνοκεντρισμός στην Εκπαίδευση».
Πρόκειται για ένα κακογραμμένο σύγγραμμα 540 σελίδων, το οποίο αμέσως προδίδει τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε: Θέλει να πείσει τους Έλληνες εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στην στοιχειώδη και στην μέση εκπαίδευση ότι ο Εθνοκεντρισμός (το να επιμένουμε δηλαδή πως είμαστε Έλληνες και να υπερηφανευόμαστε γι΄ αυτό) ισοδυναμεί με Ρατσισμό!
Πριν δούμε μερικά απ΄ όσα γράφει σ΄ αυτό το αντιρατσιστικό βιβλίο η κ. Δραγώνα και οι σύντροφοί της, πρέπει να πούμε ότι το «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» έγινε γρήγορα το ευαγγέλιο των αποδομητών της Εθνικής μας Συνείδησης, από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και τον Συνασπισμό μέχρι το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και τους νεοφιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, η κυβέρνηση Σημίτη μετά την νίκη της στις Εκλογές του 2000 παρήγγειλε στην ΕΡΤ σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» που είχαν έναν και μοναδικό στόχο: Να πάψουν οι Έλληνες να αισθάνονται Έλληνες!
Η σειρά αυτών των αποδομητικών της Εθνικής μας Συνείδησης ντοκιμαντέρ άρχισε να προβάλλεται από την ΕΤ-1 μετά την άνοδο της κυβερνήσεως Καραμανλή τον Μάρτιο του 2004. Έγινε δηλαδή κι εδώ ό,τι ακριβώς με την Ιστορία της Ρεπούση: Παραγγέλθηκε επί ΠΑΣΟΚ και μπήκε στα σχολεία επί Νέας Δημοκρατίας. Εκτός από την ίδια την Θάλεια Δραγώνα, στα ντοκιμαντέρ «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» συμμετείχαν ή έκαναν το ντεμπούτο τους όλοι οι αστέρες της Ομάδος Λιάκου - Γιαννοπούλου - Ρεπούση - Κουλούρη και δεν συμμαζεύεται.

Μας έκαναν Έλληνες ενώ δεν ήμασταν!

Ας δούμε τώρα μερικά απ΄ όσα γράφει στο κακογραμμένο βιβλίο της «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» η νέα βουλευτίνα Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ κ. Θάλεια Δραγώνα:
1) Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16). Κοντολογίς, κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα κονομήσουμε, πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων.
2) Όποιος αξιολογεί τους Πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16). Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όποιον θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20).
3) Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81), κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!... (σελ. 82).
4) Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84) κι ότι για τις ήττες και τις καταστροφές που υποστήκαμε, φταίνε πάντα οι Μεγάλες Δυνάμεις.
5) Κλασική ένδειξη ρατσισμού είναι και η γνωστή ρήση «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85). Ψιλορατσιμός είναι επίσης το να ισχυρίζεσαι πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.
6) Κατά την κ. Θάλεια Δραγώνα, εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86), ενώ το να μιλάμε για απόλυτη ομοιογένεια του πληθυσμού της Ελλάδος και να αποσιωπούμε την ύπαρξη χιλιάδων Εβραίων στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις επί 450 χρόνια είναι καθαρός ρατσισμός! (σελ. 95).
7) Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας, ή το να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας ομοιογένεια και να μην διαβρωθούμε εθνολογικά»! (σελ. 96).
Εξίσου ρατσιστικό είναι το να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές»! (σελ. 9. Το ίδιο συμβαίνει κατά την κ. Δραγώνα, αν τολμήσουμε να πούμε πως με την είσοδο των Ξένων Μεταναστών στην Ελλάδα αυξάνεται η εγκληματικότητα και η ανεργία των Ελλήνων! (σελ. 100). Στην σελίδα 105, η αυριανή βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ μας προειδοποιεί ότι ο εθνικισμός εύκολα μπορεί να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό και στην μισαλλοδοξία.

Το ελληνικό αίμα γίνεται και νερό

Περιττεύει να συνεχίσουμε να καταγράφουμε τα αντιρατσιστικά «πιστεύω» της κ. Θάλειας Δραγώνα, όπως τα έχει εκφράσει πριν 10 χρόνια στο βιβλίο της «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;». Η γυναίκα αυτή θέλει να μας πείσει ότι είναι ρατσιστικό και μόνο το να δηλώνουμε Έλληνες. Κι όμως: Σε λίγες ημέρες θα είναι βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ και ασφαλώς θα διαπρέψει στους αντιρατσιστικούς αγώνες εντός και εκτός Βουλής.
Η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία: Οι απόψεις αυτές της κ. Δραγώνα που πριν 10 χρόνια μας φαινόντουσαν γραφικές και αστείες, έχουν σήμερα κυριαρχήσει και υποστηρίζονται από τους βουλευτές όλων των κομμάτων πλην. Και μόνο να θέσεις θέμα Ξένων Μεταναστών στην Ελλάδα, αυτομάτως θεωρείται ρατσιστής. Δεν υπάρχει ούτε ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ., του ΚΚΕ και του ΣΥΝ που να μην τάσσεται υπέρ της συνεχούς νομιμοποιήσεως των λαθρομεταναστών ακόμη κι αν οι Έλληνες γίνουν μειονότητα μέσα στην ίδια τους την Πατρίδα.

Επικίνδυνα παιχνίδια με την παιδεία!

Από τον Πολίτη

Το επικοινωνιακό πυροτέχνημα της περίφημης... ανοιχτής και διαφανούς (?) αξιολόγησης της κυβέρνησης για την επιλογή των γενικών και ειδικών γραμματέων των υπουργείων, ως γνωστόν έχει καταντήσει... ανέκδοτο.

Εχθές μάλιστα το είδα να μεταφέρεται και στα T-shirt ! «Έστειλα και εγώ βιογραφικό» έγραφε το ένα T-shirt , ενώ το άλλο ήταν πιο καυστικό και ακροβατούσε ως παιχνίδι με λέξεις ...πολλαπλών σημασιών …. «Με βιο-Γράψανε» !

Πέραν όμως της χιουμοριστικής πλευράς του θέματος θα ήθελα να κάνω μια ειδική αναφορά σε ένα πρόσωπο εκ των έξι (δύο ειδικών και τέσσερα γενικών γραμματέων) που ανακοινώθηκαν προχθές.
Πρόκειται για την κυρία Θάλεια Δραγώνα η οποία τοποθετήθηκε στην Ειδική Γραμματεία Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων (στο υπουργείο Παιδείας).

Η κ.Θ. Δραγώνα -πρώην βουλευτής του ΠαΣοΚ με το ψηφοδέλτιο επικρατείας ,σύμβουλος σήμερα του κ. Γ. Παπανδρέου σχετικά με τη μετανάστευση - είναι και καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών . Κατέχει μάλιστα το εξής ....προνόμιο. Είναι Πανεπιστημιακή καθηγήτρια χωρίς να έχει βασικό τίτλο σπουδών (πτυχίο)!!!...
Απίστευτο και όμως αληθινό! Το μόνο που διαθέτει (όπως αναφέρουν και παλαιότερα δημοσιεύματα) είναι κάποιο πτυχίο του Κολεγίου Deree, ενός παραρτήματος αμερικανικού πανεπιστημίου που λειτουργούσε στην εδώ… αμερικανική βάση ….πριν κλείσει !!!

Για να ξεπεραστεί το ....πρόβλημα (sic!) και να αναγνωριστεί το διδακτορικό της σε κάποιο ίδρυμα του εξωτερικού , το ΔΙΚΑΤΣΑ είχε καταφύγει στην... διασταλτική ερμηνεία!
Η ίδια «μεθόδευση»(αυτό που ο απλός πολίτης ονομάζει νομιμοποιημένη κομπίνα), της… διασταλτικής ερμηνείας δηλαδή, χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να εκλεγεί καθηγήτρια και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μια και δεν διαθέτει βασικό τίτλο σπουδών!

Όλα αυτά τα… γραφειοκρατικά εμπόδια που έφραζαν τον δρόμο στην κυρία Θάλεια Δραγώνα τα ήξερε ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Γ.Παπανδρέου, ο οποίος ως γνωστόν έχει θητεύσει στο υπουργείο Παιδείας.
Αποκαλυπτικό ήταν παλαιότερο σχετικό «παραπολιτικό» που είχε ένθετο του "Βήματος":« Ο πρόεδρος είχε ανέκαθεν σε μεγάλη εκτίμηση τη Θάλεια. Στο υπουργείο Παιδείας θυμούνται ακόμη πως ξεπεράστηκαν κάποια ....γραφειοκρατικά εμπόδια για να ανοίξει ο δρόμος της προς μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα».

Αυτόματα το ερώτημα που προβάλλει και ζητάει απάντηση είναι ποια ήταν τα γραφειοκρατικά εμπόδια που αντιμετώπιζε η κυρία Θάλεια και πώς ξεπεράστηκαν; Έχουν σχέση με την ... διασταλτική ερμηνεία ;

Κι ένα δεύτερο ερώτημα; Τι θυμούνται στο υπουργείο Παιδείας; Έχει σχέση με τις απόψεις της κ. Δραγώνα περί εθνοκεντρισμού , πολυπολιτισμικότητας, εθνικής ταυτότητας κλπ;

Η κυρία Δραγώνα βλέπετε είναι «μέλος» της ομάδας των καθηγητών όπως π.χ. η κα Ρεπούση, Φραγκουδάκη, Α. Λιάκος, και ...Σια , που με την σεχταριστική μεταπρατική επιστήμη τους (?) επιδιώκουν σήμερα να μας πείσουν ότι το νέο κράτος του 1830 δημιούργησε εκ του μηδενός το ....ελληνικό έθνος!!!

Η ύπαρξη τέτοιων «ομάδων» αποτελεί μνημείο των μεθόδων αποσάθρωσης της εθνικής αρχής, όπως αυτές υπό τον όρο «soft power» των ΗΠΑ περιγράφονται διεξοδικά από τον καθηγητή Παναγιώτη Ήφαιστο.

Το βιβλίο της κυρίας Δραγώνα που έχει τίτλο «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» και υπότιτλο «Ο Εθνοκεντρισμός στην Εκπαίδευση»,προδίδει τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε: Θέλει να πείσει τους Έλληνες εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στην στοιχειώδη και στην μέση εκπαίδευση ότι ο Εθνοκεντρισμός (το να επιμένουμε δηλαδή πως είμαστε Έλληνες και να υπερηφανευόμαστε γι΄ αυτό) ισοδυναμεί με ...Ρατσισμό! (κάποια στιγμή θα κάνω αναλυτική αναφορά σ` αυτό το βιβλίο ,όπως και στα υπόλοιπα συγγράμματα της κ. Δραγώνα για να ....καταλάβετε πολλά! ....Πάρα πολλά!).

Προς το παρόν ας αναλογιστούμε πόσο δίκιο ή άδικο είχε ο Ίων Δραγούμης όταν παρατηρούσε («Όσοι Ζωντανοί»σελ. 100) ότι «οι αρχηγοί του έθνους είναι πολλές φορές οι μεγαλύτεροι μισέλληνες και εχθροί του» !!

Νέα Τάξη Πραγμάτων και εμβόλιο κατά του ιού Η1Ν1

Πολύ διαφωτιστικό βίντεο...
Με Ελληνικούς υπότιτλους.

Δεν υπάρχει «αριστερά» στον φασισμό...

Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη αριστεροί με δημοκρατική λογική ή αλλιώς με "κοινή" λογική! Διαβάστε όλο το κείμενο του Στάθη. Επισκεφθείτε μετά οπωσδήποτε τη σελίδα της Ελευθεροτυπίας και διαβάστε τα απολαυστικά σχόλια των αναγνωστών (εκτός βέβαια από αυτά των αναρχο-κάφρων). Όπως λέει ο "μικροαστός" σε ένα από αυτά, "Το ζήτημα είναι να καταλάβει η αριστερά ότι συγκίνησε το κόσμο τραγουδώντας "Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα" και όχι "Εμπρός ΕΛΑΣ για μια πολυπολιτισμική κοινωνία"! Οι επισημάνσεις με τα bold είναι του ιστολογίου.

Από τον Στάθη

Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Θέσεις κι επιθέσεις...

Τα κουνάβια (νομίζω και οι ασβοί) ζουν σε φωλιές με δύο τρύπες
έχοντας πάντα για όλα δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν είναι προς ψόγον, όλα τα ζωάκια δικαιούνται τρόπους επιβίωσης. Εκείνο που με προβληματίζει κάπως, είναι γιατί ορισμένοι υμνούν τα κουνάβια (νομίζω και τους ασβούς) που αποφασίζουν με τα κουμπούρια τους ποιος θα πρέπει να δολοφονείται κάθε φορά για να γίνει η δημοκρατία δημοκρατικότερη...

Η αλήθεια είναι ότι ο Μπρεχτ επαινούσε (στις ιστορίες του κ. Κόυνερ) τους αγωνιστές που φρόντιζαν τα σπίτια ή τα καταφύγιά τους να 'χουν πάντα δύο εξόδους, αλλά τούτο επειδή ήταν κυνηγημένοι κι όχι επειδή ήταν κυνηγοί.

Απλόν. Χωρίς δύο μέτρα (για κουνάβια) και δύο σταθμά (για ασβούς)...

Προ οδυνηρής έκπληξης βρέθηκαν πολλοί αριστεροί (η Αριστερά και τα κόμματά της είναι άλλο) με την επίθεση εσχάτως εναντίον της κυρίας Σώτης Τριανταφύλλου από φασίστες που αυτοπροσδιορίζονται ως αντιεξουσιαστές.

Οι τύποι αυτοί μπούκαραν ακριβώς όπως μπούκαραν τις προάλλες και οι μπάτσοι (υπό μορφήν αστυνομικών) πάλι στο «Φλοράλ» (γεια σου, Γιώργο), πάλι στα Εξάρχεια για να εμποδίσουν, οι αντιεξουσιαστές, ακριβώς όπως και τα όργανα της εξουσίας, την παρουσίαση ενός βιβλίου, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.

Θύμα αυτή τη φορά η κυρία Σώτη Τριανταφύλλου, ένα από τα πιο φωτεινά μυαλά στη χώρα μας, μια ταλαντούχα συγγραφέας, μια αγωνίστρια των ιδεών της -με όποιες απ' τις οποίες όσον κι αν διαφωνεί κανείς, όχι μόνον παραμένουν σεβαστές, αλλά η αντίκρουσή τους μόνον μέσα από γόνιμο διάλογο μπορεί να γίνεται, οδηγώντας μάλιστα ενίοτε σε νέες ενδιαφέρουσες σκέψεις.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μελανόφρονες μαγκίτες προπηλακίζουν την κυρία Τριανταφύλλου, την οποίαν άλλωστε παλιότερα είχαν απειλήσει ότι θα «γίνει Κούνεβα απ' τα αριστερά»!

Δεν υπάρχει «αριστερά» στον φασισμό.

Και ήταν για μένα απορίας άξια όλα αυτά τα χρόνια η αιδήμων σιωπή της Αριστεράς κάθε φορά που καιγόταν το βιβλιοπωλείο του κ. Αδωνη Γεωργιάδη φέρ' ειπείν ή σπάζονταν τα κεφάλια (προφανώς για να βάλουν σωστό μυαλό) πιτσιρικάδων ακροδεξιών ή και φασιστών που έκαναν το έγκλημα να εκθέτουν τα βιβλία τους στην Εκθεση Βιβλίου.

Δεν καταλαβαίνω γιατί αντιδρούμε ως αριστεροί στην επίθεση κατά των δικών μας, όπως στην περίπτωση του Δημήτρη Παπαχρήστου (γεια σου, Δημήτρη), ενώ ποιούμε την νήσσαν όταν καίγεται ο κ. Γεωργιάδης ή σύρεται στα δικαστήρια προκειμένου να φιμωθεί ο κ. Πλεύρης.

Από πότε η Αριστερά αντιμετωπίζει τη σύγκρουση των ιδεών με δικαστικές αποφάσεις;

Μήπως από τότε που η πολιτικώς ορθή Αριστερά στη Δύση (από την Ακρα Αριστερά ώς τους Σοσιαλιστές), υιοθετώντας πάσης φύσεως αμερικανιές, καταφεύγει στα δικαστήρια για να καθ-ιερώσει τις ιδέες της στην κοινωνία με αποφάσεις... πρωτοδικείων;

Ότι ο φασισμός και οι ιδέες του προτρέπουν στη βία εναντίον όποιων θέλουν κάθε φορά, είναι πασίγνωστον. Κι όταν εκδηλώνονται εγκληματικές συμπεριφορές πρέπει να αντιμετωπίζονται απ' τον νόμο. Τον έστω δυσλειτουργούντα κι επιλεκτικό νόμο. Από πότε όμως μπορεί η Αριστερά να παίρνει τον νόμο στα χέρια της, να κάνει δίκη προθέσεων και προληπτικώς να εφαρμόζει καταστολή (εμποδίζοντας συγγραφείς να μιλούν, καίγοντας βιβλιοπωλεία, δέρνοντας αντιφρονούντες); Κι από πότε πρέπει η Αριστερά να καταφεύγει στον νόμο για να λογοκρίνει δικαστικώς αυτό το οποίο η ίδια θα όφειλε να συντρίβει ιδεολογικώς;

Δημοκρατική Άμυνα για την Αριστερά απέναντι στον φασισμό είναι οι ιδέες της, οι διαδηλώσεις της, οι οργανώσεις της, η σχέση της με τον λαό και το καλό, όχι οι τραμπουκισμοί και οι δίκες, είτε τις διεξάγει ως εξουσία η ίδια (σταλινικές) είτε διαθέτει τον σταλινισμό των επιγόνων που χρειάζεται για να σέρνει στα δικαστήρια τους άλλους.

Κι εδώ είναι ίσως καλό να σημειώσουμε ένα φαινόμενο που περνάει εξόχως απαρατήρητο. Πολλοί απ' αυτούς τους λίγους (σταλινικούς, ακροαριστερούς κι άλλους) που εμφανίζονται πούροι πολέμιοι του φασισμού ή του κυρ Πλεύρη ανάγοντας το περιθώριο ως κύριον εχθρό, αφήνουν τον καπιταλισμό στην ησυχία του.

Μάλιστα υιοθετώντας πολλά από τα στοιχεία της κυρίαρχης ιδεολογίας (πολυπολιτισμός, αυτοπροσδιορισμός, μεταμοντερνισμός κι άλλα) ενσωματώνονται (ως αντιρρησίες βεβαίως-βεβαίως) στο σύστημα, βάζοντας στον στόχο τον κυρ Καρατζαφέρη που βγάζει μάτι, αλλά όχι και όσα μας βγάζουν το μάτι, με τον Σόρος, τις Μη Κυβερνητικές (χρηματοδοτούμενες απ' τις κυβερνήσεις) Οργανώσεις, νομιμοποιώντας έτσι (τον πραγματικό φασισμό του ιμπεριαλισμού και) τις προτεραιότητες του καπιταλισμού. Οι οποίες, μέσω και των (νεο)φιλελεύθερων, μπορεί να εμφανίζονται ως αντιρατσιστικές (αρκεί να χώνουν τους μετανάστες στα πολυπολιτισμικά γκέτο), αντιεθνικιστικές (αρκεί να ξεπατώνονται τα έθνη) και γενικώς αναθεωρητικές (αρκεί η «αλήθεια του άλλου» να 'ναι το ψέμα που θα μας θάψει).

Όλα αυτά κι άλλα τέτοια δεν είναι αριστερά, είναι εμπράγματο όφελος για κατ' επάγγελμα συκοφάντες, που ψωμίζονται απ' τα προβλήματα της εποχής μας...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 5.ΧΙ.2009 stathis@enet.gr

Αποσπάσεις...

Επικοινωνιακά τρικ παλιάς κοπής!

«Μη δίνετε σημασία στο τι λένε, προσέξτε καλύτερα τι εννοούν»

Του Χρήστου Κάτσικα



Με έναν πρωτοφανή επικοινωνιακό χειρισμό το Υπουργείο Παιδείας, με ανεπίσημο έγγραφό του την Τετάρτη (4/11) το απόγευμα, επιχείρησε να πιάσει τα στασίδια των media και να ελέγξει την πληροφόρηση. Έτσι πληροφορεί “off the record” τους εκπαιδευτικούς συντάκτες των ΜΜΕ ότι «ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών, που μπορεί να υπερβαίνει και τις 10.000, βρίσκεται αποσπασμένος σε διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου. Από την κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου και τις περιφερειακές διευθύνσεις ως τις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις!!!»

Μάλιστα ο συντάκτης του κειμένου δίνει στους δημοσιογράφους και γαργαλιστικούς τίτλους όπως «Δεν είναι δυο, δεν είναι τρεις, είναι ….χίλιοι δεκατρείς!» (εννοεί τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς) ή «Επί της ουσίας ένας μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών αφορά όχι απλά σε αποσπασμένους αλλά κυριολεκτικά σε… «αγνοούμενους»!

Η στόχευση του κειμένου είναι φανερή αρκεί να παραμερίσει κανείς το δέντρο που καλύπτει το δάσος: Πρώτον ο συντάκτης του κειμένου, θέλει να πείσει ότι επιτέλους το Υπουργείο επιδιώκει να «να μπει τάξη και ο εκπαιδευτικός να ξαναμπεί στην τάξη» και ότι στις αποσπάσεις των εκπαιδευτικών δεν υπήρξε τα προηγούμενα χρόνια κανένα «κριτήριο παραγωγικής χρησιμότητας, καθώς πρυτανεύουν τα κριτήρια πελατειακής εξυπηρέτησης»...
Δεύτερο και βασικότερο ο συντάκτης του κειμένου ουσιαστικά και τυπικά υπονοεί ότι οι αποσπάσεις των εκπαιδευτικών είναι το έδαφος πάνω στο οποίο λιπαίνονται τα χιλιάδες κενά στα σχολεία. Και εδώ είναι το ζουμί. Γιατί δυο μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους και ένα και πλέον μήνα μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου όπου άλλαξε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, τα σχολεία παραμένουν με χιλιάδες κενά (περισσότερα από 4.000 σε Α/Βάθμια και Β/βάθμια) και το Υπουργείο δεν προχωράει στις απαραίτητες προσλήψεις.

Ωστόσο οφείλουμε να πούμε και δυο κουβέντες για το θέμα των αποσπάσεων των εκπαιδευτικών. Υποστηρίζουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται το Υπουργείο το θέμα αυτό έχει στοιχεία υποκρισίας. Είναι γνωστό σε όλους τους εκπαιδευτικούς εδώ και πολλά πολλά χρόνια ότι οι αποσπάσεις σε Διευθύνσεις και Γραφεία είχαν σε αρκετές περιπτώσεις ρουσφετολογικό χαρακτήρα, ιδιαίτερα εκείνες με τις οποίες ένας εκπαιδευτικός που διορίζονταν σε κάποια απομακρυσμένη περιοχή έπαιρνε απόσπαση σε κάποιο γραφείο εκπαίδευσης δίπλα στο σπίτι του ή στο Υπουργείο Παιδείας. Επίσης ρουσφετολογικό χαρακτήρα σε πολλές περιπτώσεις είχαν και οι αποσπάσεις σε διάφορους φορείς του Υπουργείου π.χ. στον ΟΕΕΚ, στην Ακαδημία Αθηνών, κλπ αλλά και σε άλλους φορείς εξωεκπαιδευτικούς όπως π.χ στις κατά τόπους Μητροπόλεις. Μάλιστα είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα οι αποσπάσεις αυτού του τύπου ήταν ψωμοτύρι για την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για ευνόητους λόγους. Ποιος όμως έχει την κύρια ευθύνη γι αυτήν την κατάσταση, που υπήρχε, σε μικρότερο βαθμό αλλά υπήρχε, και πριν το 2004 επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ; Ποιος θεσμοθέτησε να έχει το δικαίωμα να αποσπώνται εκπαιδευτικοί σε διάφορες υπηρεσίες με απλή υπογραφή Υπουργού και χωρίς να υπάρχει κανένας έλεγχος έστω από το ΚΥΣΔΕ και το το ΚΥΣΠΕ; Αλήθεια του Υπουργείο Παιδείας καταφεύγει για μια ακόμη φορά στο γνωστό τέχνασμα: ρίχνει λάσπη στο πρόσωπο του εκπαιδευτικού και μετά τον καταγγέλλει ότι είναι λασπωμένος. Γιατί για όποιον έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του είναι φανερό ότι και στην περίπτωση των ρουσφετολογικών αποσπάσεων την κύρια, τη βασική ευθύνη δεν την έχει ο εκπαιδευτικός αλλά αυτοί που δημιουργούν το πλαίσιο του ρουσφετιού για να τον έχουν όμηρο.

Και κάτι ακόμη για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Αλήθεια τα Γραφεία ή οι Διευθύνσεις εκπαίδευσης ή οι Βιβλιοθήκες ή το ίδιο το Υπουργείο δεν χρειάζονται εκπαιδευτικούς για τις θέσεις και τις εργασίες που υπάρχουν; Δεν είναι καλύτερο πτυχιούχοι καθηγητικών σχολών που έχουν περάσει από τη σχολική εκπαίδευση να στελεχώνουν κάποια στιγμή (όταν οι ίδιοι το ζητήσουν) τις παραπάνω υπηρεσίες; Γιατί αυτό παρουσιάζεται υποκριτικά ως απαράδεκτο; Μήπως λείπουν οι αδιόριστοι φιλόλογοι, μαθηματικοί, φυσικοί κλπ και έχουμε αυτά τα χιλιάδες κενά στα σχολεία; Να θυμίσουμε ότι πάνω από 150.000 αιτήσεις αδιόριστων εκπαιδευτικών όλων των κλάδων και όλων των ειδικοτήτων υπάρχουν στις διάφορες λίστες του Υπουργείου Παιδείας έτοιμοι να εργαστούν σε όποιο μέρος της χώρας κληθούν.

Μερικές σκέψεις για τους μετανάστες και τα δικαιώματά τους...

Από τον Vasper

"Αυτές τις μέρες ακούμε περισσότερα μέτρα για τους μετανάστες παρά για τους Έλληνες. Πρόσληψη στην αστυνομία, ιθαγένεια σε όσους γεννήθηκαν Ελλάδα, δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε όλους για τις δημοτικές εκλογές και διάφορα άλλα... προοδευτικά.

Θα προσπαθήσω να τα δω κατ' αρχήν ψύχραιμα και να πω και την γνώμη μου.

Ας αρχίσω λοιπόν από τα βασικά:

Η Ελλάδα ως χώρα στα ανατολικά σύνορα της Ευρωπαϊκής ένωσης δέχεται τον μεγαλύτερο αριθμό λαθρομεταναστών. Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι το ίδιο ισχύει π.χ. και για την Βουλγαρία. Μόνο που δεν είναι έτσι. Η Βουλγαρία έχει ελάχιστη συνοριογραμμή να ελέγξει και όλη είναι στην στεριά. Αντιθέτως εμείς πρέπει να ελέγχουμε χιλιάδες χιλιόμετρα, λόγω των ακτογραμμών. Οπότε οι λαθρέμποροι και οι λαθρομετανάστες προτιμούν την είσοδο από την χώρα μας.

Η Ελλάδα υπήρξε χώρα που τροφοδότησε με μετανάστες την Ευρώπη και την Αμερική από τις αρχές του 20ού αιώνα. Οπότε έχουμε γνώση τι σημαίνει να είμαστε ξένοι σε κάποιον τόπο. Όμως υπάρχει μια βασική διαφορά. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μεταναστών εγκαταστάθηκαν στους νέους τόπους απολύτως νόμιμα. Από την αρχή είχαν όλα τα χαρτιά και όλες τις προϋποθέσεις. Αντιθέτως το κύμα παράνομων μεταναστών που αντιμετωπίζουμε τώρα έχει μηδενικές προϋποθέσεις. Φυσικά δεν φταίνε οι ίδιοι, αλλά οι καταστάσεις...
Ακριβώς επειδή ξέρουμε τι εστί μετανάστευση δεν θα δείτε το αντίστοιχο κύμα ρατσισμού που υπάρχει σε άλλες χώρες που οι πολίτες τους δεν έχουν αντίστοιχα βιώματα. Ρατσισμός σίγουρα υπάρχει (είναι στην ανθρώπινη φύση), αλλά είναι πολύ λιγότερος από ότι θα περίμενε κανείς σε μια ανεπτυγμένη χώρα. Επίσης είναι και από τις δύο πλευρές, αλλά περιορισμένος όπως λέω. Όμως αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από τους ακροαριστερούς οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι με τις αντιδράσεις τους πλήρους υποστήριξης προς τους παράνομους μετανάστες προκαλούν ακριβώς αυτό που θέλουν υποτίθεται να σταματήσουν.

Τώρα λοιπόν ερχόμαστε στο δια ταύτα. Η κυβέρνηση ανακοινώνει μια σειρά μέτρα προς όφελος των μεταναστών, όπως η αυτόματη απόκτηση ιθαγένειας για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς και η συμμετοχή της πρώτης γενιάς στα κοινά με την δυνατότητα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στην τοπική αυτοδιοίκηση. Σε ένα κράτος όπου οι μετανάστες είναι ένα μικρό ποσοστό, αυτό είναι εκτός του αυτονόητου και λογικό. Δεν υπάρχει καμία αλλοίωση του χαρακτήρα και του πολιτισμού. Αλλά σε ένα κράτος όπου το 20% του πληθυσμού είναι μετανάστες... αυτή η κίνηση είναι καταστροφή. Αλλοιώνει πλήρως τον χαρακτήρα και τον πολιτισμό.

Και ερχόμαστε στο τι είναι ρατσιστικό και τι όχι. Είναι ρατσιστικό να θεωρούμε κατώτερους τους παράνομους μετανάστες γιατί έχουν άλλο χρώμα ή άλλη θρησκεία; Είναι... φυσικά και είναι. Είναι ρατσιστικό να μην έχουν τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα; Είναι... φυσικά και είναι. Είναι ρατσιστικό να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα στις αποφάσεις για το κράτος; Όχι... εδώ τραβάω την γραμμή. Δεν μπορεί κάποιος που τα συμφέροντά του δεν είναι αποδεδειγμένα υπέρ της χώρας μου να έχει δικαιώματα απάνω στις αποφάσεις που επηρεάζουν την δική μου ζωή και των παιδιών μου.

Πως λοιπόν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό άλλες χώρες; Θα πάρω την χώρα που είναι και δεύτερη πατρίδα του Πρωθυπουργού μας. Ο κ.Παπανδρέου λοιπόν, όπως όλοι ξέρουμε, έχει την Αμερικάνικη υπηκοότητα. Την έχει όμως, όχι γιατί απλά γεννήθηκε στην Μινεσσότα των Ηνωμένων πολιτειών, αλλά γιατί η μητέρα του είναι Αμερικανίδα πολίτης. Αν δεν ήταν, δεν θα ήταν ούτε ο ίδιος. Θα μπορούσε να γίνει μετά τα 18 του, αν υπηρετούσε στον Αμερικάνικο στρατό και έδινε εξετάσεις... Γιατί λοιπόν να μην υπάρχουν αντίστοιχες διαδικασίες για τους εδώ μετανάστες;

Επίσης υπάρχει μία ακόμα βασική διαφορά της Ελλάδας από άλλες χώρες. Έχουμε μεγάλο αριθμό παράνομων και νόμιμων μεταναστών από χώρες που επιβουλεύονται εδάφη μας. Δεν είναι εθνικιστική κορώνα, αλλά πραγματικότητα. Είναι δυνατόν λοιπόν να μην λάβουμε υπ'όψιν μας την εθνική αλλοίωση που θα επιφέρει μια τέτοια αλλαγή;

Οπότε θα παρακαλούσα τον κ.Παπανδρέου να το ξανασκεφτεί και να ζυγίσει και κάτι άλλο από το συμφέρον του κόμματός του (που θα έχει εκατοντάδες χιλιάδες νέους ψηφοφόρους έτσι). Να ζυγίσει το συμφέρον της χώρας και των παιδιών της. Να ξέρει επίσης ότι αυτό που πάει να κάνει θα προκαλέσει έξαρση ρατσισμού... Είναι σίγουρο. Θα κάνει την Ελλάδα Κόσοβο και θα είναι αποκλειστικά υπεύθυνος εκείνος. Αυτό δεν θα είναι καλό ούτε για την χώρα, ούτε για τους Έλληνες, ούτε για τους μετανάστες".

Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας ...

Θέμα: «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας ..»

Συντάκτης: Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης, Δικηγόρος, προέδρος του Δ.Σ. του Δικτύου 21.

http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=502

« Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, θέλουν τα καλό μας, είναι πιο δυνατοί, θα νικήσουν!» παραληρούσε ο συμπαθέστατος στην πραγματική ζωή αλλά δολερός δοσίλογος στο κινηματογραφικό πανί Αρτέμης Μάτσας. Πάντα με προβλημάτιζε ο τρόπος που βλέπουν τα εθνικά θέματα οι ανακυκλωμένοι αριστεροί και τινές αστοί και ειδικότερα η προσέγγιση τους των σχέσεων μας με την Τουρκία. Τι είναι αυτό που κάνει αυτούς τους ψευτοπροοδευτικούς γύπες να είναι τόσο σφόδρα γοητευμένοι με τους παλαιοναζί κεμαλικούς ή με τον «καλό ισλαμιστή» Ερντογάν; Γιατί τόσο μένος κατά οποιουδήποτε αρθρώνει στοιχειώδη λογικό πατριωτικό λόγο; Το συμπέρασμα μου είναι απλό. Πιθανώς εσφαλμένο αλλά αυτό είναι. Ο ροζ πολτός της νεοελληνικής αριστεράς και ειδικότερα η γλίτσα πέριξ, εντός μέρους του Συνασπισμού και πέριξ και εντός μέρους του ΠΑΣΟΚ και με αραιές νεοδημοκρατικές παρουσίες, έχουν συνήθως «ευρωκομμουνιστικές» και αριστερίστικες καταβολές, ήσαν μέλη ακόμη και των πιο αστείων εκδοχών του μαρξιστικού μορφώματος. Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού (κυρίως «Ρήγας Φερραίος», τον καημένο το Ρήγα, που να ‘ξερε!), ΕΚΚΕ, Κ.Κ.Ε μ.λ. (μπρος και πίσω), τρότσκες κλπ, είναι δηλαδή προϊόντα μιας διασταύρωσης του Τσε με τον Χατζηαβάτη...
Εν ολίγοις είναι παλιές σταλίνες, καρικατούρες της «διαρκούς επανάστασης» και σινιέ «ευρωαριστεροί» (Κουίζ: ποια εφημερίδα των 1000 φύλλων τα έπαιρνε από τον Τσαουσέσκου και τον Κιμ Ιλ Σουνγκ και τώρα από Αγγλικές υπηρεσίες μέσω ΜΚΟ;). Οι περισσότεροι ήσαν απολύτως πεπεισμένοι για την παγκόσμια επανάσταση, ίσα που προλαβαίναμε να μαζέψουμε δυο αλλαξιές πριν σπάσει η συμφωνία της Βάρκιζας και πάρουν την εξουσία ή πριν το πολυπολιτισμικό, κουλτουριάρικο τσουνάμι σαρώσει τις ιδεοληψίες αυτού του αρβανιτοσλαβικού μορφώματος που έκανε έθνος ο Κοραής, τώρα προχθές, μην πω και χθες . Βέβαια υπήρχε ένα πρόβλημα με την κρεμ ντε λα κρεμ της Επανάστασης και των «ιντελιγκέντσηδων», των ψευτοδιανοουμένων, που, όπως είπε ο Μίκης, απέχουν από την πραγματική λαϊκή κουλτούρα όσο μια γάτα από ένα λιοντάρι: λόγω ανεπάγγελτου, αστράτευτου και καλπάζοντος πολιτικού κιναιδισμού είναι αυτό που λέμε «για μες στο σπίτι», όχι για πολλά - πολλά. Ο πατέρας του Νίκου Καββαδία του έλεγε «υπάρχουν και πούστηδες παληκάρια, πούστηδες με μπέσα αλλά ρουφιάνος με μπέσα δεν υπάρχει ούτε ένας σ’ όλο το ντουνιά». Φανταστείτε αυτούς που συνδυάζουν και τα δύο..

Τι είναι λοιπόν όλοι αυτοί; Είναι ένα είδος ιαχωβάδων που όμως πιστεύουν ή μάλλον πίστευαν και στη βία, φανατικοί οπαδοί διαφόρων εκδοχών του ολοκληρωτισμού με κοινή συνιστώσα ότι το άπαν είναι η οικονομία, κέντρο των πάντων δεν είναι ο Άνθρωπος και η αξία του Ανθρώπου αλλά οι διαδικασίες, οι μηχανισμοί, το κεφάλαιο και διάφορα άλλα απρόσωπα και, ως απεδείχθη, εξόχως φονικά. Η χίμαιρα τους όμως τα τίναξε και έτσι όλη αυτή η πίστη στον ολοκληρωτισμό και στους απρόσωπους και οικονομίστικους μηχανισμούς και ερμηνείες έμεινε ορφανή και φυσικά βαθιά ανήθικη. Αφού ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός δεν κατέπεσαν, παρ’ ότι τους χτύπησαν η «Αυγή» και οι διάφοροι Θερσίτες που φυτοζωούν γύρω της, έπρεπε να βρεθεί νέα νομιμοποίηση της προοδευτικότητας, νέος εχθρός. Και βρέθηκε: ο «εθνικισμός και ρατσισμός» των Ελλήνων, το «ψευδοϊδεολόγημα» του ελληνικού Έθνους, οι θεμελιώδεις «μύθοι» της εξωτερικής πολιτικής και της συγκρότησης της ελληνικής ταυτότητας. Βρέθηκαν όμως και νέες αγάπες, νέοι προσανατολισμοί. Μετά τις διάφορες εκδοχές του σκοτεινού και αιμοσταγούς σταλινισμού, μετά τις απογοητεύσεις από τις εκδοχές του υπαρκτού σοσιαλισμού, η ωχρά σπειροχαίτη της ελληνικής πολιτικής ζωής επέστρεψε στα βασικά: στην παλιά καλή κεντροασιατική βαρβαρότητα, στον παλαιοναζισμό του Κεμάλ και των επιγόνων του, των «κοινωνιολόγων με στολή», όπως αποκάλεσε κάποτε κάποιος από αυτούς το σώμα των τούρκων αξιωματικών. Αφού ο φορέας του κεμαλικού φασισμού είναι ο αντίπαλος του μισητού Ελληνισμού οι Η.Α.Φ.Κ. (Ηνωμένοι Αριστεροί Φλώροι Κολωνακίου) αποφάσισαν να τον αγαπήσουν με όλη τους την καρδιά, να τον στηρίξουν. Δεν αρκούσε μόνον να «αποδειχθεί» ότι φταίμε κι εμείς, κυρίως εμείς (που κάναμε σφαγές στην Τριπολιτσά κλπ) αλλά έπρεπε να αναδειχθεί ότι οι Άλλοι είναι καλύτεροι απ’ ότι ξέραμε. Τι λέω, όχι απλώς καλύτεροι, σχεδόν ερωτεύσιμοι («τόσο άγριοι αλλά τόσο όμορφοι», που έλεγε κι ο Μποστ). Η ιστορική αλήθεια της Γενοκτονίας των Ελλήνων στον Πόντο και την λοιπή Μικρά Ασία από το νεοτουρκικό και κεμαλικό φασισταριό, τους βγάζει από τα ρούχα τους. Προσπαθούν πάση θυσία να κάνουν συμψηφισμό με «ελληνική εθνοκάθαρση». Οι παλιές αγάπες, αδέλφια, δεν ξεχνιούνται. Όταν είσαι πολιτικά αναθρεμένος ως δούλος, όταν έχεις ανδρωθεί ως υποτακτικός του όποιου ολοκληρωτισμού, όταν δεν πιστεύεις στην αξία του ανθρώπου και στην ιστορική, πολιτιστική και κοινωνική συγκρότηση και ταυτότητα του Έθνους σου, τότε εύκολα γίνεσαι γενίτσαρος, αρκεί έτσι να φέρεις τον μανδύα του προοδευτικού διεθνιστή και να απέχεις ακόπως από το καθήκον προς την Πατρίδα και τον Λαό. Η θέση τους συνοψίζεται στο «Οι Τούρκοι είναι φίλοι μας, θέλουν το καλό μας, είναι πιο δυνατοί, θα νικήσουν». Έτσι όλοι αυτοί είναι ταυτοχρόνως ρεαλιστές, σώφρονες, πολυπολιτισμικοί, προοδευτικοί, χωρίς να χρειάζεται να επεξεργάζονται στρατηγικές αποτροπής και άλλα τέτοια δύσκολα. Εν ολίγοις μας προτείνουν να χαλαρώσουμε για να το απολαύσουμε. Κατά τα χούγια του ο καθείς..

Δίπλα μας ελλοχεύει ο κεμαλισμός, κληρονόμος των Νεοτούρκων, ο δυνάστης του ίδιου του τουρκικού λαού, ο φονιάς των Αρμενίων, των Ελλήνων και των κούρδων, ο τραμπούκος εναντίον της Ελλάδας, ομογάλακτος του ναζισμού. Δίπλα μας ορθώνεται ένα καθεστώς ρατσιστικό, επεκτατικό, γενοκτόνο, που δεν επιδέχεται δημοκρατικό ρήγμα, ένα μόρφωμα επικίνδυνο και ασύμβατο με τις ευρωπαϊκές αξίες. Ξένο και βαθιά βάρβαρο. Μέσα στη χώρα μας μια ψευδοπροοδευτική βλεννόροια που προσπαθεί με τρόπο ύπουλο, με ύβρεις, λοιδορίες και με συσπείρωση όλων αυτών που κόλλησαν σαν βδέλλες στην εξουσία του αστικού κράτους, το οποίο ήθελαν να καταργήσουν, να μας πείσει ότι είμαστε το ίδιο εμείς, ελεύθεροι άνθρωποι, με την συμμορία που δυναστεύει την Τουρκία και απειλεί την Πατρίδα μας. Ο εσμός αυτός κυριαρχεί σε πολλά Μ.Μ.Ε., στα Πανεπιστήμια και εν γένει την εκπαίδευση και σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού. Ένα άθροισμα από σκουπίδια που δεν έχουν προσφέρει μια καινούργια ιδέα, μια στοιχειώδη πρωτογενή πολιτική σκέψη, προϊόν τολμηρής αναζήτησης και με γνώμονα το συμφέρον του τόπου, την ασφάλεια και ευημερία του λαού, την ενίσχυση της κοινωνικής και εθνικής συνοχής. Μεγάλο σύμμαχος τους η Ελληνική Ενοχική Δεξιά και Κεντροδεξιά (ότι κι αν σημαίνει αυτό), που ντρέπεται για την νίκη της, που θέλει πολλές φορές να δικαιώνεται στα μάτια αυτών των σινιέ μηδενικών, που συναγελάζεται μαζί τους, τους ανέχεται κι ενίοτε τους προωθεί.

Το Κ.Κ.Ε. το σέβομαι. Αυτοί είναι. Αντίπαλοι. Αλλά κάτι πιστεύουν βρε αδερφέ. Με αυτούς τους άλλους πρέπει να τελειώνουμε. Ήρθε καιρός να ξεμπερδεύουμε, να σκουπίσουμε αυτή τη βρωμιά απ’ το παπούτσι μας. Δεν τους χρωστάμε τίποτα για το Πολυτεχνείο. Δεν τους χρωστάμε τίποτα για τις δυο σφαλιάρες που φάγανε στη Χούντα. Ήρθανε στο ταμείο πολλές φορές με αυτή, την ίδια επιταγή. Και τα πήρανε, ξανά και ξανά. Με τόκο τοκογλυφικό, αναίσχυντο. Ας πούμε πια τα πράγματα με τ’ όνομα τους. Ας απαλλαγούμε απ’ όλη αυτή την παρασιτική φυλή των «αγωνιστών», των «προοδευτικών», των ιντελιγκέντσηδων. Είναι καιρός πια. Και ξέρετε σε τι διαφέρουν με τον Αρτέμη Μάτσα; Αυτός ήταν καλός άνθρωπος στην πραγματικότητα και δεν ήταν δοσίλογος. Αυτοί υποκρίνονται τους καλούς ανθρώπους αλλά ξέρετε τι είναι?

“Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟ 1940 ΗΤΑΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ”

Από το "Olympia.gr"

σσΟ: Επιτέλους έρχεται η ιστορική δικαίωση για το έργο του τρίτου Ράιχ…

ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑΣΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΣΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΑΥΓΗ”…

ΔΙΟΛΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ, ΑΦΟΥ Ο ΕΝ ΛΟΓΩ “ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ” ΕΧΕΙ ΚΤΥΠΗΘΕΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΙΡΑ.

ΑΔΙΚΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ. (Ελληνικό Φόρουμ).

Η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Λογικό είναι λοιπόν να δαιμονοποιηθούν όλα τα έργα του μεγάλου μεταρρυθμιστή Αδόλφου, του ονειροπόλου ηγέτη Μπενίτο, του VMRO, του προπάτορα Κεμάλ.

Εύγε στην “Αριστερά” που σιγά – σιγά υψώνει ανάστημα για να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια και τον ανθρωπισμό του Ράιχ. Μπράβο στον ΣΥΡΙΖΑ, μπράβο στην ΑΥΓΗ, μπράβο στον Θεοδωρίδη που κόντρα στις άναρθρες κραυγές των απανταχού αντιφασιστών τολμούν και ορθώνουν λόγο χωρίς να φοβούνται το κόστος.

Και βέβαια ήταν Εθνικιστικός παροξυσμός το “Όχι”. Εάν ο Ελληνικός λαός δεν διακατέχετο από εθνικιστικά σύνδρομα, έπρεπε να πει ΝΑΙ και θα γλίτωνε από τις κακουχίες, την κατοχή, τα έξοδα και την ταλαιπωρία.

Θα μπορούσαμε να έχουμε και εμείς αυτοκινητοβιομηχανία στην Μακεδονία. Ιταλικές αλυσίδες φαγητού με έδρα την Αθήνα, θα είχαμε λύσει τα θέματα των μειονοτήτων, θα σφάζαμε λαούς ανενόχλητοι και τόσα άλλα.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Κάποτε καλλιτέχνες προσπαθούσαν να μας ανοίξουν τα μάτια. Ποιός ξεχνά τον Σταρένιο και το “Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας”. Τις ηρωϊκές πράξεις του...
...Μητσοτάκη και του Σημίτη για να μας πείσουν ότι οι Γερμανοί είναι το συμφέρον μας, ότι οι Βόσνιοι και οι Κροάτες είναι οι “καλοί”, πόσο δίκιο έχει ο Κεμάλ και το VMRO.

Χαιρετίζουμε αυτή τη νέα πορεία ειλικρίνειας που θεσπίζει η Αυγή, ο Μουζουράκης και άλλες ψύχραιμες φωνές. Όχι στις αντιφασιστικές γιορτές. Η 28η είναι ημέρα πένθους. Το ΟΧΙ είναι ξενοφοβικό, οπισθοδρομικό, συντηρητική θέση.

Λευτεριά στον Κώστα Σημίτη.

Εκπολιτιστικός σύλλογος “Αουγκεντάλερ”.

Ολόκληρο το κείμενο του Ν. Θεοδωρίδη παρακάτω:

Του Νάσου Θεοδωρίδη*

69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...

Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ’ όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.

Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της “εθνικής πανστρατιάς”. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη ‘συγκυρία’ μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι ‘βουλγαροκομμουνιστές’”.

Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.

Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργο πράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους ‘Εμπέδους’ δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα ‘τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;'».

* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος του ΣΥΝ και της Αντιεθνικιστικής Κίνησης