Ο ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΣΜΟΣ ΒΑΛΤΩΣΕ...

...Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕΙ

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κι αυτό το βάλτωμα δεν ήταν τυχαίο.

Η αναλαμπή της μεταπολίτευσης, φώτισε δρόμους, αλλά η πολιτική λάμψη της – απ όποια σκοπιά και αν τη δει κανείς – θάμπωσε τις ματιές μας και συσκότισε μέσα στη λάμψη της και κάποιες σημαντικές διαδρομές.

ΔΡΟΜΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΙ… ΔΡΟΜΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΜΕΝΟΙ

Οι δρόμοι που φώτισε, ήταν ταυτισμένοι με ανάγκες ανεκπλήρωτες. Με ανάγκες που «ασφυκτιούσαν» σε μια εποχή που νιώσαμε να «χάθηκε» ως παρένθεση της ιστορίας. Αλλά επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, αυτή η παρένθεση σφυρηλάτησε τη θέληση και την πολιτική ωρίμανσή μας.

Οι ανάγκες που ασφυκτιούσαν…
Ήταν η ανάγκη της έκφρασης,
Της «ελεύθερης» πολιτικής σκέψης,
Ήταν η ανάγκη της αίσθησης ότι χειραγωγούμε μόνοι τις τύχες μας,
Η ανάγκη να διαχειριζόμαστε μ έναν τρόπο διαφορετικό και πάντως πιο ελεύθερο την πολιτική μας καθημερινότητα στα μικρά και τα μεγάλα προβλήματά μας.

Δηλαδή, την περίοδο της δικτατορίας, το αυτονόητο μετουσιώθηκε σε ανάγκη, και το ρήμα «ΚΑΤΑΚΤΩ» μπήκε πια για τα καλά στην τρέχουσα πολιτική μας καθημερινότητα.

Αλλά δεν ήταν η μοναδική λέξη που έβαλε τη σφραγίδα της στην μεταπολιτευτική εποχή.Μαζί με τη λέξη «ΚΑΤΑΚΤΩ» στον πολιτικό λόγο κυριάρχησε και η λέξη «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ». Κι αυτό το …ακτύπητο δίδυμο, ήταν που καταδίκασε σ έναν επικίνδυνο ευνουχισμό την προοδευτικότητα της σκέψης.

Γιατί?

Γιατί η στρεβλή κατανόηση του «ΚΑΤΑΚΤΩ» φυλάκισε τη λέξη, και την εμπόδισε να μεγαλουργήσει στην πράξη, γιατί ποτέ κανείς δεν φρόντισε να της επιτρέψει να συνυπάρξει με το μεγαλείο του «ΑΦΟΜΟΙΩΝΩ».

Και γιατί, το μονόπλευρο και επικίνδυνο πολιτικό αλληθώρισμα προς τη λαγνεία της λέξης «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ», μας έκανε να ξεχάσουμε – ενδεχομένως και να …μισήσουμε - το μεγαλείο που κρύβει μέσα της η λέξη «ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ»

Οι δρόμοι που θάμπωσε και συσκότισε η μεταπολιτευτική λάμψη, είναι εκείνες οι διαδρομές της πολιτικής σκέψης, που θα αποκάλυπταν το αυτονόητο.

Ποιο είναι αυτό?

Το ότι τα ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΑ και κατά κανόνα ΕΞΩΘΕΣΜΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΗ ΧΑΛΙΝΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ.

ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ

Έτσι, όσο η προοδευτική σκέψη εξαντλούσε τα οφελήματα της μεταπολίτευσης στην «ΚΑΤΑΚΤΗΣΙΛΟΓΙΑ», στην αποθέωση της φιλολογίας του «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ» και σε βαθυστόχαστες τσιτατολογικές και λοιπές αναλύσεις, συνέβαιναν δύο τινά τα οποία δε συνειδητοποιούσε κι αυτό της αφυδάτωνε την προοπτική.

1. ΟΙ ΕΞΩΘΕΣΜΙΚΟΙ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, σχεδίαζαν – οργάνωναν την γενικευμένη τους επίθεση, με στόχο το μυαλό και την ψυχή μας. Γιατί ούτε κι αυτή τη φορά - όπως ουδέποτε στο παρελθόν – ήταν διατεθειμένοι ν αφήσουν οτιδήποτε στην τύχη του. Το μόνο που άφησαν στην τύχη του ήταν τις αυταπάτες της προοδευτικής σκέψης.

2. Η ΙΔΙΑ Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΕΥΝΟΥΧΙΖΟΤΑΝ, εγκλωβιζόταν σε παραπλανητικά ιδεολογήματα και ως εκ τούτου παροπλιζόταν, αυτοκαταδικαζόμενη σ έναν ρόλο συμπληρωματικό και σ ένα λόγο ανίκανο να εμπνεύσει την ίδια την κοινωνική της βάση.

Η ΑΘΛΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

Είναι μια εικόνα που τη συνθέτει ένα συγκεκριμένο και εν πολλοίς αλληλοαναιρούμενο πλέγμα αντιλήψεων και ψευδεπίγραφων ιδεολογημάτων, που συνοψίζεται στα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1. ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΟΛΑΓΝΕΙΑ: Θέλει αλλά είναι ανίκανη να υπηρετήσει τα συμφέροντα της τάξης την οποία φιλοδοξεί να εκπροσωπεί. Και θα καθίσταται ανικανότερη όσο δε συνειδητοποιεί πως η αποτελεσματική πολιτική στήριξη των εργαζομένων, δεν εξαντλείται στην βιομηχανία παραγωγής συνθημάτων και στην αποθέωση του συντεχνιακού συνδικαλισμού, αλλά οφείλει να αναδεικνύει, να συνεκτιμά και κυρίως να συνυπολογίζει τα σύγχρονα προβλήματα με τα οποία εμβόλισε την εργατική τάξη η νεοταξική επιδρομή στο μυαλό και στη συνείδηση.

2. ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ: Μια ενοχοποίηση ανεπίτρεπτη και επικίνδυνη. Μια εγκληματική στάση που ενώ από τη μία μεριά κλείνει πεισματικά τα μάτια στα μελλούμενα, από την άλλη παραδίδει έννοιες πολύτιμες στα χέρια άλλων να τις διαχειριστούν με μοναδικό αποτέλεσμα την απόλυτη κακοποίησή τους.

3. ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ: Διότι απλά έκανε το λάθος να τις ταυτίσει με το «σύστημα» μέσα στο οποίο γεννήθηκαν και όχι με τη συνείδηση και την ψυχή ενός λαού με την οποία σφυρηλατήθηκαν στην πορεία των αιώνων.

Πρόκειται για ένα τρίπτυχο που συνθέτει μια προοδευτικίζουσα μεν αλλά καθόλου προοδευτική αντίληψη των πραγμάτων, γι αυτό και καθίσταται συγχρονισμένη αλλά καθόλου σύγχρονη πολιτική αντίληψη και λογική.

Πρόκειται για έναν επικίνδυνο κατήφορο της πολιτικής σκέψης που εμποδίζει τη δράση και ορθώνει τεχνητά εμπόδια ανάμεσα στις πιο ζωντανές, πατριωτικές, μαχητικές και πολλά υποσχόμενες δυνάμεις του λαού μας που έχουν στο αίμα τους τρία πολύτιμα πράγματα που χρειάζεται ένας λαός για να μεγαλουργήσει. Δηλαδή:

- Πατριωτισμό και εθνική συνείδηση…

- Αταλάντευτο μίσος για τον ιμπεριαλισμό και τη Νέα Τάξη πραγμάτων…

- Ισχυρή θέληση για κοινωνικές αλλαγές που θα αντιστρατεύονται την ασυδοσία της πλουτοκρατίας.

Με όλους αυτούς τα εκατομμύρια Ελλήνων και Ελληνίδων, η πραγματικά προοδευτική σκέψη…
- Δεν έχει τίποτε να μοιράσει
- Τους ανήκει και της ανήκουν…
- Τους εμπνέει και την εμπνέουν…
- Τους κερδίζει και την κερδίζουν.


ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΕΞ ΙΣΟΥ ΑΘΛΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ.


1. Το υποτιθέμενο κυνήγι της ιδεολογικής καθαρότητας. Μόνο που η ιδεολογία δεν είναι σώβρακο για να έχει ανάγκη αυτόκλητων πλυντηρίων. Η ιδεολογική καθαρότητα θα προσδιορίζεται και θα προκύπτει μέσα από τις πολιτικές εμπειρίες της πολιτικής δράσης, και σε κάθε περίπτωση θα συναρτάται από την ίδια την αποτελεσματικότητα ή μη των κατακτήσεων, διότι μόνο έτσι θα αποδοθεί το σωστό νοηματικό φορτίο στη λέξη και όχι με πρωθύστερους αποκλεισμούς.

2. Ο πολιτικός καιροσκοπισμός. Είναι αυτός που προσδιορίζει αυθαίρετα κάθε τι κινούμενο ως επαναστατικό, αδιαφορώντας για τα κίνητρα, για την ταυτότητα του φορέα, για τον προσδιορισμένο αντίπαλο. Αντιπροσωπευτικός εκφραστής ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ζωή και η ιστορία του ανέθεσε να αναζητά το 1/12 του εαυτού του, στέλνοντας τα πρωτοπαλίκαρά του να παίξουν …πεντόβολα.

3. Η αφ υψηλού τσιτατολογία καλαμοκαβαλάρηδων που διεκδικούν το ρόλο του παντογνώστη και αυτοαναγορεύονται σε εκδότες εκλογικών οδηγιών για αφελείς. Πρόκειται για ποντικούς κλεισμένους σε τέσσερις τοίχους, που εμπορευόμενοι την επαναστατική πολιτική την ευτελίζουν σε επαναστατική παραφιλολογία, απρόθυμους και άτολμους να δοκιμάσουν τα κότσια τους πιασμένοι χέρι – χέρι με τα ζωντανά τμήματα του λαού και της νεολαίας μας, και μένουν ταμπουρωμένοι στην ασφάλεια του μονόλογου εκδίδοντας πιστοποιητικά καταλληλότητας. Ω… Θεοί ! ! !

Μόνο που με μονόλογους – αυτοτελείς ή παράλληλους – δεν άλλαξε ποτέ η ιστορία, δεν συντελέστηκαν ποτέ πολιτικές αλλαγές, δεν ένοιωσε ποτέ η Νέα Τάξη να απειλείται από κανενός είδους σεχταριστική αυτάρέσκεια.

Μέσα στην επόμενη περίοδο λοιπόν η πραγματικά προοδευτική – πατριωτική σκέψη, εκείνη που μπορεί να κατανοεί πως δεν υπάρχουν εθνικιστές αλλά υπάρχουν πατριώτες που αγαπούν την πατρίδα τους και το λαό της, θα κληθεί να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για ν ανατρέψει οριστικά το σαπισμένο πολιτικό σύστημα που έστησαν και γιατί όχι να μεγαλουργήσει, ακόμη και με τα λάθη της, ακόμη και με τις …ατέλειές της.

Ας μείνουν πίσω οι βαθυστόχαστοι να τρώνε τη σκόνη της. Η σκέψη τους όπου μπορεί να είναι χρηστική δε θα περνά απαρατήρητη.

Η ανέξοδη πρακτική τους όμως, δεν έχει τη δύναμη να ωφελήσει κανέναν, όπως και δεν έχει τη δύναμη να βλάψει, ούτε καν να ενοχλήσει αυτόν που στα λόγια εχθρεύεται.