«Μίλα, μη φοβάσαι». Να σπάσει η συνωμοσία της σιωπής που επικρατεί στη χώρα μας σχετικά με το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού, που εξελίσσεται στο τρίπτυχο θύτη-θύματος και σιωπηρού παρατηρητή, που όχι σπάνια είναι ο εκπαιδευτικός, ήταν χθες η προτροπή του γνωστού παιδοψυχίατρου Γιάννη Τσιάντη.
Η αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας, την οποία υπολογίζεται πως υφίσταται το 10-15% των μαθητών από «θύτες» που αποτελούν ένα 5% του συνόλου των μαθητών, είναι και ο στόχος του διακρατικού ευρωπαϊκού προγράμματος «Δάφνη», που εκπονεί η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και Εφήβου, συμπεράσματα της οποίας παρουσιάστηκαν χθες, όπως και το ειδικό εγχειρίδιο που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς. «Δυστυχώς», σημειώνει ο κ. Τσιάντης, «συχνά τα περιστατικά βίας δεν αντιμετωπίζονται κατάλληλα στα σχολεία. Κάποιες φορές τα περιστατικά αποσιωπώνται διότι θεωρείται ότι εκθέτουν και στιγματίζουν θύτες, θύματα και το κύρος του σχολείου».
Ιδιαίτερη δυσκολία εντοπίζεται στη συνεργασία με τους γονείς των μαθητών που ασκούν τη βία, ενώ οι μισοί από τους μαθητές-θύματα δεν αναφέρουν πουθενά το γεγονός.Οι υπόλοιποι συνήθως το αναφέρουν σε φίλους και σπανιότερα σε εκπαιδευτικούς ή τους γονείς που, συχνά απασχολημένοι, δεν έχουν καλλιεργήσει την επικοινωνία με τα παιδιά τους. Τα ίδια τα χαρακτηριστικά του οικογενειακού περιβάλλοντος είναι μεταξύ άλλων που ωθούν τα παιδιά στη βία.
Μια σύνθεση δεδομένων δείχνει πως στην Ελλάδα: Το 10-15% των μαθητών δημοτικού πέφτει θύμα βίας στο σχολείο, ενώ οι θύτες υπολογίζονται στο 5% των μαθητών. Τα αγόρια εμπλέκονται πιο συχνά (αναλογία 3 προς 1) σε περιστατικά βίας, κυρίως σωματικής, ενώ τα κορίτσια με λεκτική. Τα περιστατικά εκδηλώνονται με μεγαλύτερη συχνότητα στο Δημοτικό και Γυμνάσιο και μειώνονται στο Λύκειο. Το 22,5% των μαθητών έχει υποστεί λεκτική βία, αποκλεισμό από ομάδα, σεξουαλική παρενόχληση, έμμεση σωματική βία, όπως καταστροφή αντικειμένων και κλοπές, με συχνότητα 2-3 φορές το μήνα. **
Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου