Το παρόν ιστολόγιο δημιουργήθηκε από εκπαιδευτικούς που υπηρετούν ή υπηρέτησαν στη Λήμνο και ασχολείται με θέματα που αφορούν στην Ελληνική Παιδεία κι εκπαίδευση, στην πολιτική, αλλά και με ό,τι θεωρηθεί επίκαιρο ή ενδιαφέρον. Αναδημοσίευση των πιο ενδιαφερόντων θεμάτων (κατά τους συγγραφείς) της Ελληνικής και ξένης blogόσφαιρας.
Οι απόψεις στα άρθρα που αναδημοσιεύονται εκφράζουν τους συγγραφείς τους κι όχι το ιστολόγιο.
Επικοινωνήστε ελεύθερα στο Magistri.Limnou@gmail.com

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Οι ανακοινώσεις του δρα Άρη Πουλιανού στο 16ο Διεθνές Παγκόσμιο Συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Ανθρωπολογικών και Εθνολογικών Επιστημών: (IUAES)

Άρης Πουλιανός: Στην Ελλάδα των διασήμων μετρίων και αχρήστων ο κορυφαίος αυτός Έλληνας επιστήμονας παραμένει "άγνωστος" για τους λόγους που θα κατανοήσετε εάν δείτε τη συνέντευξή του παρακάτω. Ας τον γνωρίσουμε...

Η συνεντευξη του Άρη Πουλιανού στην ΕΤ1 εδώ.

Η εξέλιξη της ανθρωποποίησης-Δρ Άρης Πουλιανός, 16ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ανθρωπολογικών και Εθνολογικών Επιστημών, Κουνμίγκ-Κίνα, 31-7-2009

Ο τίτλος αυτής της εργασίας μπορεί να ακούγεται λίγο ντετερμινιστικός, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι τα ανθρώπινα όντα πέρασαν μια μεγαλύτερη περίοδο ανθρωποποίησης, απ' ό,τι συνήθως οι ιστορικοί πιστεύουν σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των μαρξιστών.
Σίγουρα προερχόμαστε από τους πίθηκους, αλλά όχι τους αφρικανικούς. Πριν από 20 εκ. χρόνια ζούσαν στην Ευρώπη πάνω από πενήντα είδη πιθήκων. Αλλά ένας πίθηκος, που ονόμασα Ημιόρθιο Ελλαδοπίθηκο (Helladopithecus semierectus), ζούσε στα δέντρα, δεκαεπτά εκατομμύρια χρόνια πριν (ΑΝΘΡΩΠΟΣ, τόμ. 3, N01, Ιαν. 1976, σελ 3 - 30, Αθήνα).
Η γνωστή πανίδα Πικερμίου της περιόδου του Μειοκαίνου (23-5 εκ. χρόνια πριν), έχει βρεθεί από την Ουγγαρία, μέσω των Βαλκανίων, ως το Ιράν: (Wagner, A1840: Fossile Uberreste Von einem Affen und anderensau getierren aus Griechenland. Abh. Bayer. Akad. Wiss, 3, Μόναχο). Μεταξύ άλλων ευρημάτων, ένα πολύ σημαντικό από εκείνη την περίοδο ήταν ο Πεντελικός Μεσοπίθηκος (Mesopithecus pentelici), ενός επίγειου πιθήκου που έζησε σε μια μεγάλη περιοχή, πέρα από την Ελλάδα. Η μεγάλη του εξάπλωση σε μια ευρεία περιοχή, προϋποθέτει ότι κάποιοι ανθρωπόμορφοι πιθήκοι μπορούσαν να “κατεβούν από τα δέντρα'' (Roghinski, JJ & MG Levin, 1963: Anthropologhia, Moskva, str. 184 με 185), και άρχισαν να περπατούν. Κατά συνέπεια, μεταξύ αυτών των καταβατών, θα μπορούσε να είναι ορισμένες μορφές προγονικές τού ανθρώπου. Μια απολιθωμένη κάτω γνάθος από την Αττική βρέθηκε από έναν Γερμανό αξιωματικό κατά τα χρόνια της κατοχής (1942), και περιγράφεται από τον G. Von Koenigswald, (1972: Einunterkiefez eines fossilen Hominoiden aus dem Griechenlands unterpliozan. Konikl. Nederl. Akademie Van Wetenschappen. Σειρά Β, 75 , Αρ. 5, σελ. 385 - 394, Άμστερνταμ), φαίνεται να είναι μια προηγμένη μορφή που δεν ανήκει στους Δρυοπιθήκους (Dryopithecinae), και που θα μπορούσαν να αποτελούν επίσης την αρχή των αφρικανικών πρωτευόντων. Ο Koenigswald του δωσε το όνομα 'graecopithecus' (Γκρεκοπίθηκος). Η ηλικία του είναι περίπου 9 εκατομμύρια έτη. Η κάτω σιαγόνα ενός άλλου είδους που βρέθηκε από τη γαλλική αποστολή το 1972 κοντά στη Θεσσαλονίκη, το οποίο είδος ονομάστηκε Μακεδονικός Δρυοπίθηκος (Dryopethicus macedoniensis). Αλλά είναι από ένα πιο προηγμένο είδος από τους Δρυοπιθήκους, και σύμφωνα με Koenigswald είναι πιο στενά συνδεδεμένο με τους ανθρωπίδες. Η ηλικία του είναι του Άνω Μειοκαίνου (Vallesian, 6-7 εκ. έτη).

Τέλος, το εύρημα που περιγράφεται στην παρούσα ανακοίνωση, του Ελλαδοπιθήκου (Helladopithecus), είναι το πάνω μέρος τού αριστερού μηραίου οστού κια βρέθηκε από την αποστολή μας το 1974 κοντά στα Θαρούνια, ένα χωριό στο νησί της Εύβοιας. Η ηλικία του είναι του Κάτω Μειοκαίνου, περίπου 17 εκατομμυρίων ετών, η οποία επιβεβαιώθηκε από την στρωματογραφία του, και φυλάσσεται σήμερα στο Ανθρωπολογικό Μουσείο των Αρχανθρώπων των Πετραλώνων Χαλκιδικής.
Περιγράφεται πλήρως στη συνέχεια και είναι ενός ημιόρθιου πιθήκου, στην κατηγορία την οποία οι συγγραφείς αποδίδουν το σύνολο παρόμοιων ευρημάτων από την Αττική και τη Μακεδονία.
Το ευρεθέν οστό αυτό έχει 98 χλστ. μήκος (ονομάστηκε ''Α.Ε. - 1''), φαίνεται να ανήκει σε ένα νεαρό άτομο, και όλο το μήκος του (κατ' αναλογία υπολογιζόμενο) δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από 350 mm. Οπότε το ύψος τού ατόμου πρέπει να είναι περίπου 140-150 εκατοστά. Το βάρος του, σύμφωνα με το δείκτη Debetz (ICVS), πρέπει να είναι περίπου 40-42 κιλά. Ο δείκτης ευσαρκίας/παχύτητας τότε είναι περίπου 22,85. Ο ίδιος δείκτης σε ουρακοτάγκους, χιμπατζήδες και γορίλες είναι 32-33, ενώ για τον άνθρωπο είναι τα 18 -21.
Αλλά μεταξύ όλων αυτών των έμμεσων μεθόδων προσδιορισμού τού ευρήματος, το καλύτερο θα ήταν να μετρηθεί επακριβώς η γωνία στρέψης, προκειμένου να καθοριστεί το ποσοστό της όρθιας στάσης. Έτσι, αναπτύχθηκε μια νέα μέθοδος για τη μέτρηση της γωνίας στρέψης σε ένα σπασμένο μηριαίο οστό.
Το αποτέλεσμα αυτών των διαδικασιών έδειξε ότι η γωνία θ (στρέψης) του σπασμένου οστού = 18ο-μοίρες, πράγμα που σημαίνει ότι αυτος ο πιθηκος ήταν περίπου 65% όρθιος στη διάρκεια της ζωής του. Αυτό σημαίνει ότι ήταν λίγο πολύ όρθιος, σίγουρα πιο όρθιος από τους περισσότερους σημερινούς αφρικανικούς πρωτεύοντες πιθήκους.
Ως εκ τούτου, συνάγεται το συμπέρασμα, οτι ο Ελλαδοπίθηκος θα μπορούσε να είναι ο πρόδρομος του γένους Άνθρωπος (Homo).
Τέλος, θέτουμε σε ξεχωριστή οικογένεια όλο το σύνολο των ευρημάτων των Ελλαδοπιθήκων από την Ελλάδα, ταξινομώντας το αμέσως μετά απο την οικογένεια των ανθρωπίδων (Hominid). Ως αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας, έχουμε τον πρώτο όρθιο άνθρωπο στη γη, τον Homo erectus trilliensis, που εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο από αυτή την περιοχή του Αιγαίου, στη ΝΑ Ευρώπη από 13 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Η πάνω από εκατό χρόνια μακρά συζήτηση μεταξύ των ανθρωπολόγων σχετικά με την πολυφυλετική έναντι της μονοφυλετικής προέλευσης των ανθρώπων φαίνεται ότι τελειώνει.
Φαίνεται ότι κάθε βιολογικό είδος στη Γη αναπτύσσεται σε ένα κέντρο και στη συνέχεια εξαπλώνεται.

Η μονοφυλετική προέλευση του ανθρώπου (από τον Ελλαδοπιθηκο στον Homo erectus trilliensis) κατα τη γνώμη μας λίγο-πολύ επιβεβαιώθηκε και οι άνθρωποι εξαπλώθηκαν από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό, και στη συνέχεια σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Στο μεταξύ οι ανασκαφές συνεχίζονται: βρέθηκε μέρος τού σκελετού ένος κορίτσιου των 14 ετών. Το νέο εύρημα ονομάστηκε Όρθιος Άνθρωπος Τριλλιανός Δάφνη (Homo erectus trilliensis Daphnae), από το όνομα της κυρίας που βρίσκεται σε αυτή την αίθουσα, την κ. Δάφνη Α. Πουλιανού.

Τα τελεταία ευρήματα του δρα Άρη Πουλιανού, μέρος τού σκελετού τού αρχαιότερου ευρεθέντα Όρθιου Ανθρώπου "Δάφνη", 14 ετών, που έζησε πριν από 13.000.000 χρόνια:

Από το ιστολόγιο του Βισάλτη

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

«Μηδέν στο πηλήκιο»!

Tου Χρηστου Γιανναρα

Ναι, το είπε ο ανελλήνιστος: «Και τι κατάφεραν οι αντίπαλοί μας; Μηδέν στο πηλήκιο»!

Υπήρξε υπουργός Παιδείας, υπουργός Εξωτερικών, ετοιμάζεται να είναι αυριανός πρωθυπουργός των Ελλήνων. Και δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» (αποτέλεσμα της διαίρεσης δύο αριθμών) από το «πηλήκιο» (στρατιωτικό κάλυμμα της κεφαλής).

Η Ελλάδα δεν είναι ούτε γεωγραφία ούτε Ιστορία αλλοτριωμένη σε ιδεολόγημα. Είναι στάση ζωής και νόημα ζωής σαρκωμένα και τα δύο στη γλώσσα. Οσο υπήρχαν Ελληνες, πρώτη ανάγκη είχαν: «Ελευθερία και γλώσσα» (Σολωμός). Ελευθερία είναι η κατακτημένη ετερότητα, η ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου, να αυτοκαθορίζεσαι, όχι να σε διαφεντεύουν άλλοι. Και η γλώσσα σαρκώνει την ετερότητα, καθιστά τον αυτοκαθορισμό κοινή, κοινωνούμενη πράξη.

Ο ανελλήνιστος πολιτικός αρχηγός δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» από το «πηλήκιο». Πώς να εμπιστευθούμε ότι καταλαβαίνει πού βρίσκονται τα γλωσσικά σύνορα της ελληνικής ετερότητας: ποια η διαφορά (βιωματικού φορτίου αιώνων) ανάμεσα στην «κοινωνία» και στη «societas», στη «δημοκρατία» και στη «respublica», στον «λόγο» και στη «ratio», στην «αλήθεια» και στη «veritas», στο «πρόσωπο» και στην «persona», στον «νόμο» και στη «lex». Και αν στις διαφορές αυτές δεν έχει ριζωμένα παιδικά βιώματα πατρίδας, τι θα υπερασπίσει σαν πρωθυπουργός; Το ακαθάριστο εθνικό προϊόν και την κατά κεφαλήν καταναλωτική ευχέρεια; Αλλά τότε ας δικτυωθεί καλύτερα η οικογένειά του να τον κάνει πρωθυπουργό σε κράτος με γλώσσα (και συνείδηση) δίχως ετερότητα - σε κανένα Βέλγιο ή Λουξεμβούργο.

Οι επερχόμενες εκλογές, στις 4 Οκτωβρίου 2009...θυμίζουν κάτι από τις αποφράδες εκείνες του Νοεμβρίου 1920, τότε που οι Ελληνες, ασυλλόγιστα και φανατισμένα, όδευαν προς τη συμφορά. Σαν οσμή και τώρα στην ατμόσφαιρα η ανατριχίλα από το κακό που συνοδεύει πάντα την αλογία και την τυφλότητα. Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει σήμερα αμφιλεγόμενος ηγέτης, δίλημμα για τον λαό. Μια παράδοση στόχων αλήθειας και ποιότητας ζωής τρεισήμισι χιλιάδων χρόνων παραδίνεται (από αμηχανία, αγανάκτηση ή απερισκεψία) στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» από το «πηλήκιο».

Δεν φταίει που είναι ανελλήνιστος ο μεθοδικά κατασκευασμένος «ηγέτης». Δεν είχε παιδικά βιώματα πατρίδας στην Ελλάδα ούτε γλώσσα μητρική τα ελληνικά. Το κρίμα και η ιστορική ευθύνη είναι των παραιτημένων από τη σκέψη και την κρίση τους ψηφοφόρων. Ο ίδιος απέδειξε απροσχημάτιστα πόσο έτοιμος είναι να απεμπολήσει κοιτίδες της ελληνικής πρότασης πολιτισμού, όταν προπαγάνδιζε, δίχως αιδώ ή λύπη, την εξωφρενική πλεκτάνη του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο. ΄Η, πριν από λίγες μέρες, με τις δηλώσεις του εκπροσώπου του για το Σκοπιανό.

Στην προεκλογική του εκστρατεία μιλάει μόνο για λεφτά, πώς θα μπουκώσει τον Ελλαδίτη της παρακμής με ψευδαισθητική ευζωία. Ούτε λέξη για τις τουρκικές έμπρακτες (καθημερινής βίας) απαιτήσεις κυριαρχίας στο Αιγαίο, για τα πολιτικά καμώματα του «κομμουνιστή» (αλλά νατοϊκής ποδηγέτησης) προέδρου της Κύπρου να νεκραναστήσει, μαζί με τον Ταλάτ, την εκτρωματική πανουργία του Ανάν. Ούτε σχολίασε ποτέ (όπως και κανένας Ελλαδίτης πολιτικός) τον προγραμματικό αφελληνισμό της παιδείας και των θεσμών στην Κύπρο από το καθεστώς Χριστόφια.

Το ορθολογικό συμπέρασμα είναι αδυσώπητο: Η ελληνικότητα της Κύπρου, η ελληνικότητα του ονόματος Μακεδονία αφήνουν παγερά αδιάφορο τον αυριανό πρωθυπουργό της Ελλάδας. Τι φυσικότερο να τον αφήνει αδιάφορο και η ελληνικότητα του Αιγαίου, της Θράκης, του Καστελλόριζου, της Λήμνου, της Μυτιλήνης. Με ανελλήνιστη ηγεσία, βουβή και άλαλη για τα εθνικά θέματα, ο ορθολογισμός μεταγγίζει τον φόβο της σαφέστατα επαπειλούμενης συμφοράς. Γι' αυτό και οι επερχόμενες εκλογές θυμίζουν κάτι από τις αποφράδες εκείνες του 1920, έχουν μια πρόγευση φόβου προσφυγιάς, ξεριζωμού, ίσως αίματος. Τα σημάδια της πολιτικής «σταδιοδρομίας», ώς τώρα, του γλωσσικά ανελλήνιστου μάλλον βεβαιώνουν ότι, αν γίνει πρωθυπουργός, η «λύση» του Κυπριακού, του Σκοπιανού, της μοιρασιάς του Αιγαίου θα επιβληθεί μέσα σε εβδομάδες ή ελάχιστους μήνες. Ομως Θρακιώτες, Καστελλοριζιοί, Μυτιληνιοί, μέσα στο περίπου 40% των Ελλαδιτών ψηφοφόρων, χοροπηδάνε, με πράσινες σημαιούλες, κάτω από το μπαλκόνι του ξενότροπου κομματάρχη διαδηλώνοντας την ίδια εκείνη επιλογή του 1920: «Μικράν Ελλάδα», συρρικνωμένη, και ούτε λόγος για «έντιμον» - σήμερα τη θέλουμε «πάροχον καταναλωτικής ευχέρειας».

Εναλλακτική λύση; Μα είναι φανερό πως δεν υπάρχει, ο ανελλήνιστος δεν έχει αντίπαλο. Η «Νέα Δημοκρατία» έχει τελειώσει πολιτικά, ήταν είκοσι χρόνια ανύπαρκτη ως αντιπολίτευση και πέντε χρόνια ανύπαρκτη ως κυβέρνηση. Σίγουρα δεν μπερδεύει το «πηλίκον» με το «πηλήκιο», αλλά έχει πια αποδείξει, επί είκοσι έξι χρόνια, ότι είναι το ίδιο ή και πιο θεαματικά ανελλήνιστη: στα μπλα-μπλα που με στόμφο εκφέρει και στα αυτοκτονικής ατολμίας διαχειριστικά της ενεργήματα. Δεν πιστεύει αυτό το κόμμα σε τίποτα, το μόνο που ήθελε, και προσπάθησε υστερικά, ήταν να γίνει ΠΑΣΟΚ. Και δεν τα κατάφερε. Αποδείχτηκε, εκτός από εξωφρενικά ανίκανη, και ανήκεστα φαύλη.

Μένει ακόμα μία εβδομάδα ώς τις εκλογές. Η πορεία της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη, όσοι οσφραίνονται τα επερχόμενα νιώθουν ανήμποροι να αναχαιτίσουν την αλογία. Για την εξαφάνιση των «εθνικών» θεμάτων και της άμυνας από την προεκλογική ατζέντα θα μπορούσε να έχει υπάρξει κάποια παρήγορη παρέμβαση (συμβολική αντίσταση συλλογικής αξιοπρέπειας) της Ακαδημίας Αθηνών, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Εχει μάλλον χαθεί η επίγνωση ότι μπροστάρηδες στην κοινωνία δεν μπορεί να είναι μόνο οι ανυπόληπτοι επαγγελματίες της εξουσιαστικής μονομανίας και ιδιοτέλειας.

Τουλάχιστον, στην εβδομάδα που απομένει, ας μπορούσε να εμφανιστεί ένας τίμιος και ανυστερόβουλος «εκλογολόγος» από αυτούς που σπουδάζουν την σε βάρος μας πανουργία των εκλογικών νόμων, να μας συμβουλέψει: Ποια είναι η αποτελεσματικότερη οδός για να αποτραπεί η αυτοδυναμία του ανελλήνιστου: Η αποχή; Η υπερψήφιση εξωκοινοβουλευτικών κομματιδίων «της πλάκας»; Το λευκό; Το άκυρο;

Στη δεκαετία του 1950 ή '60, αν ένας πολιτικός μιλούσε για «μηδέν στο πηλήκιο» θα είχε τελειώσει αυθημερόν την καριέρα του μέσα στον γενικό καγχασμό. Η γλωσσική ευαισθησία ήταν τέτοια, που επέτρεπε στο χιούμορ του Μποστ να λειτουργεί καθολικά στην ελληνική κοινωνία και να σπάζει κόκαλα. Σήμερα, μια σατυρική ιδιοφυΐα με τη γλώσσα του Μποστ δεν θα προκαλούσε ούτε μειδίαμα. Μέσα σε πενήντα χρόνια οι Ελληνες ξεριζώθηκαν μεθοδικά από τη συνέχεια της γλώσσας τους, από την κοινή σάρκα και κοινωνούμενη πράξη του αυτοκαθορισμού τους, της ετερότητάς τους.

Αυτή η απώλεια φαίνεται πως πρέπει να μετρηθεί και με εδαφική συρρίκνωση. Το ιστορικό τέλος ιστορικών λαών πάντοτε εντοπίζεται και χαρτογραφημένο.

Πηγή: Καθημερινή
Η ταιριαστή στο κείμενο εικόνα του ΓΑΠ είναι δανεισμένη από τον ατσάραντο

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Όταν ο Μίκης αποφασίζει να μιλήσει, αξίζει να τον ακούσουμε...

Από το φόρουμ του "Ρεσάλτο".
Οι επισημάνσεις δικές μας. Για μια ακόμη φορά ο Μίκης εκφράζει τον κάθε νοήμονα Έλληνα...


ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ

( Μερικές επίκαιρες, αισιόδοξες θέσεις του Μίκη Θεοδωράκη)

Με κάποιες αγωνιώδεις ερωτήσεις που μου θέτουν πολλοί φίλοι, φοβάμαι ότι όλοι έχουμε «μολυνθεί» από τον ιό της απελπισίας, με τον οποίο προσπαθούν εδώ και καιρό κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι σκοτεινοί κύκλοι να κάνουν το λαό μας να χάσει την εμπιστοσύνη του στους πάντες και τα πάντα ξεκινώντας από τους πολιτικούς και το κράτος και φτάνοντας ως τον ίδιο τον εαυτό του.

Έχω τελείως διαφορετική άποψη, ειδικά για τη θέση και την κατάσταση της χώρας και του λαού μας, αν λάβουμε υπ’ όψιν από πού ξεκινήσαμε και πού φτάσαμε μέσα σε πενήντα μονάχα χρόνια.

Για όσους γνώρισαν την Ελλάδα του ΄30, του ΄40 και του ΄50, η διαφορά είναι όση της νύχτας από τη μέρα. Κι αυτό χάρη κυρίως στην αντοχή, τη δύναμη, την εργατικότητα και τις προσπάθειες του ελληνικού λαού.

Εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι τα μεγαλύτερα δεινά ήταν … εισαγόμενα. Δυστυχώς η μοίρα της χώρας μας σφραγίστηκε από τα «ενδιαφέροντα» των ισχυρών, που από την πρώτη στιγμή της επανάστασης του ΄21 έως σήμερα, δεν μας αφήνουν ούτε μια ώρα ησυχίας, να κοιτάξουμε μόνοι μας ελεύθεροι και αδέσμευτοι τη ζωή μας.

Έτσι και σήμερα είμαι βέβαιος ότι το 90% των όσων αρνητικών φαινομένων συγκλονίζουν τον τόπο μας, προέρχονται από ξένα κέντρα και τα εγχώρια όργανά τους, για να αποπροσανατολίσουν και να παραλύσουν τον λαό μας, να τον διαιρέσουν και να τον εκβαρβαρίσουν, να τον καταστήσουν άβουλο υποχείριο στα στρατηγικά και οικονομικά τους συμφέροντα.

Και δέχομαι να εκτεθώ λέγοντας ότι πίσω ακόμα και από τις πυρκαγιές και φυσικά απ’ τους κάθε λογής «κουκουλοφόρους» που καταστρέφουν περιουσίες, διαλύουν την Παιδεία και σπέρνουν την αμφιβολία και τον φόβο, κρύβεται βασικά το μένος της υπερδύναμης, γιατί η κυβέρνηση της χώρας μας είχε το θάρρος να πει ΟΧΙ στις εντολές της για την Κύπρο, τα Σκόπια και τις οικονομικές σχέσεις με την Ρωσία και την Κίνα.

Μας τιμωρούν! Όχι μόνο την Πολιτεία αλλά και τον ίδιο τον λαό, για την αντίθεσή του στα εγκλήματα που έγιναν στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Γάζα. Μας τιμωρούν, όπως συνέβη τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Και όπως έγινε και τότε, έτσι και τώρα μας διαιρούν για να περάσουν ευκολότερα τα σχέδιά τους. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε την πλήρη ευθυγράμμιση ορισμένων ολιγαρχικών κύκλων με τις ξένες επιταγές, που έχοντας υπό τον πλήρη τους έλεγχο τα ΜΜΕ και σημαντικά τμήματα από πολιτικές δυνάμεις, έχουν αποδυθεί σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα πλύσης εγκεφάλου του ελληνικού λαού με κύριο στόχο όπως είπαμε να τον απογοητεύσουν, να τον αποπροσανατολίσουν και να εξουδετερώσουν κάθε θετικό στοιχείο που υπάρχει μέσα του, ώστε να τον μετατρέψουν σε άβουλο όργανο στα σχέδιά τους.

Αν μελετήσουμε την ιστορία μας, θα διαπιστώσουμε ότι, πάντοτε, πριν επιβάλουν οι «προστάτες» μας οποιαδήποτε ανώμαλη λύση, είχαν, προηγουμένως, συστηματικά κατασκευάσει και επιβάλει, παντοιοτρόπως, την ίδια ακριβώς, σημερινή, μαύρη απελπισία μας, πάντοτε,βέβαια,με την κύρια ευθύνη ανίκανων πολιτευτών και εύπιστων οπαδών και τη φανερή συνεργασία των εξαρτημένων Μ.Μ.Ε.

Ανήκω κι εγώ στην σιωπηλή πλειοψηφία των Ελλήνων, που κάτω από την επιφάνεια της λαμπερής αλλά δηλητηριώδους βιτρίνας που σκεπάζει τη χώρα μας, εργάζονται, μοχθούν, προοδεύουν, ελπίζουν και ονειρεύονται ένα μέλλον καλύτερο. Γνωρίζουμε ότι παρά τις δυσκολίες, τα επιτεύγματα που έγιναν στη χώρα μας, ευτυχώς, μάς επιτρέπουν να διαφυλάξουμε τις κατακτήσεις μας, να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και να εξαπλώσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης που είναι προϋπόθεση για τον εξανθρωπισμό της ζωής μας.

Ποια είναι όμως τα βασικά εμπόδια;

Οι κάθε είδους εξουσίες, οικονομικές, μιντιακές, πολιτικές και ξενόφερτες που μας διαιρούν, μας αγχώνουν και μας διαλύουν πνευματικά, ψυχικά και βιολογικά. Έτσι όλες αυτές οι στρατιές των τίμιων εργαζόμενων, επιστημόνων, διανοουμένων, εργατών, υπαλλήλων, αγροτών, που με το ταλέντο, την αξία και τη συνεχή προσπάθειά τους γυρίζουν καθημερινά τον τροχό της ζωής, παράγοντας τον πλούτο της χώρας, παραμένουν στο σκοτάδι της αφάνειας, μιας και σήμερα μας διαφεντεύουν τα κάθε είδους παράσιτα, που όχι μόνο δεν προσφέρουν αλλά αντίθετα προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πάνε πίσω.

Και κοντά στα δικά μας στραβά και ανάποδα, μάς ήρθε και η διεθνής οικονομική κρίση, για να μας εξουθενώσει.

Πρόκειται για μια ξένη εισβολή χειρότερη ίσως από στρατιωτική. Τι έκαναν οι Έλληνες στο παρελθόν σε παρόμοιες περιπτώσεις; Ας θυμηθούμε την Αλβανία. Ας θυμηθούμε την Κρήτη. Και ποιοι άραγε είναι αυτοί που και σήμερα εμποδίζουν την εθνική ομοψυχία; Αυτοί που πιστεύουν, υπηρετούν και πατούν επί πτωμάτων, δοξάζοντας και προσκυνώντας τον ένα και μοναδικό Θεό τους: ΤΟ ΧΡΗΜΑ..

Και, με οποιοδήποτε βίαιο ή «γοητευτικό» μέσο, μας αναγκάζουν να το δοξάζουμε και να το προσκυνούμε και εμείς…

Διαβάζουμε ότι 100, 200, 300 δισεκατομμύρια δολλάρια έφυγαν από μια βιομηχανία που άφησε πίσω της χιλιάδες άνεργους που τρώνε σε συσσίτιο. Έφυγε! Και πού πήγε; Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω τίποτα. Μονάχα ένα: ότι ήρθε ο καιρός να απαλλαγούμε από την λατρεία-θεοποίηση του χρήματος. Και να αναζητήσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης.

Πώς; Πότε; Ποιοι; Δεν ξέρω..Είμαι βέβαιος όμως ότι θα βρεθούν. Αλλιώς μας περιμένει το απόλυτο χάος.

Όσο για την Ελλάδα, έχει συσσωρευμένο πολιτισμό (κάθε είδους), ικανό να «θρέψει» δέκα γενιές. Εκείνο που μας λείπει είναι η Παιδεία, η αυτοεκτίμηση και η γνώση και προβολή του κάθε καλού και της κάθε αξίας που διαθέτει η χώρα μας. Και ας μην ξεχνάμε ότι κυριαρχούν δυστυχώς δυνάμεις που συστηματικά μποϋκοτάρουν ο,τιδήποτε είναι ελληνικό. Ιδιαίτερα στους ευαίσθητους τομείς της Ιστορίας του Πνεύματος και της Τέχνης. Αρχής γενομένης από την ίδια την Πολιτεία, που αγνοεί -αν δεν περιφρονεί- κάθε ελληνικό στοιχείο είτε είναι ιστορική παράδοση (ιδιαίτερα πολιτιστική) είτε ατομική δημιουργία στους τομείς της επιστήμης ή -προ παντός-του Πνεύματος και της Τέχνης.

Αυτό φαίνεται εξ άλλου από τις κρατικές δαπάνες που δίδονται κάθε χρόνο από τους ίδιους, στους ίδιους..Αυτό το αλισβερίσι, υπήρξε έργο της ελληνικής ολιγαρχίας απ’ τις αρχές του αιώνα μας και συνεχίζεται από όλες τις Κυβερνήσεις όλων των παρατάξεων.

Τώρα δε μετά τον Κίσσινγκερ που διέταξε από το 1974: «Καταστρέψτε το σύγχρονο ζωντανό ελληνικό πολιτισμό», τα χιλιάδες «αμερικανάκια», τα τοποθετημένα σε θέσεις κλειδιά (ραδιόφωνο, τηλεόραση και τα ελεγχόμενα από το Κράτος και τους ολιγάρχες ιδρύματα) έχουν φιμώσει από καιρό όλες τις δημιουργικές φωνές που δεν εννοούν να υποταχτούν στον ψυχοφθόρο, ξενόφερτο, καταναλωτικό αμοραλισμό της εποχής μας..

Μίκης Θεοδωράκης - 21.9.09

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

Ρε τι κάνει το 3%...

Δεν ξέρω εάν υπέπεσε στην αντίληψή σας, αλλά οι "συνιστώσες" του Σύριζα εξαφανίστηκαν ή τις "εξαφάνισαν". Που είναι οι "κορώνες" για τους λαθρομετανάστες και τη "Δημοκρατία της Μακεδονίας"; Οι "αντιρατσιστικές δράσεις"; Που είναι ο Αλαβάνος που συνέκρινε τα γκαζάκια και τις κουκούλες με τη βία (ή μήπως βια) του Εθνικού Ύμνου; Που είναι η κακομοίρα Κ. Κούνεβα ή η "αγωνίστρια" δασκάλα Σ. Πρωτονοτάριου; Που είναι ο "αντιρατσιστής" Γιαννόπουλος, ο θυρωρός του Εφετείου Κούρκουλος, η Λεγάκη, η Κούρτοβικ και η παρέα τους; Που είναι η Οικολογική Παρέμβαση;

Είδατε τι κάνει ο αγώνας για το 3%. Όλα κι όλους τα εξαφανίζει! Άσπρος σίφουνας AZAX! Μέχρι κι ο αντι-τηλεοπτικός Αλαβάνος εξαφανίστηκε και ξανα-θυμήθηκαν το πρόσωπο που "πουλάει". O cool Alexis! Ο οποίος, για να είμαστε δίκαιοι έκανε καλή εμφάνιση στην τηλεμαχία σε σχέση με τα υπόλοιπα "ερείπια". Και το πιο υπέροχο; Οι νεροκουβαλητές πασόκοι blogger του Γιωργάκη ξέροντας ότι η μη είσοδος του Σύριζα στη Βουλή σημαίνει πιθανά αυτοδυναμία τους κατηγορούν για εθνικόφρωνες πατριδοκάπηλους!!!!! Τι άλλο θα ακούσουμε!

Τα ίδια κι οι Οικολόγοι. Πάει ο Τρεμόπουλος.... Εξαφανίστηκε. Άλλωστε τον βάραιναν πολλά. "Μακεδονικό Λεξικό" παρέα με Βοσκόπουλο, Τριαρίδη, Ουράνιο Τόξο. Ενώ ο Χρυσόγελος, ε; Άφθαρτος! Μόνο οικολόγος! Βέβαια, "θέλει ο (οικολόγος) να κρυφτεί κι η χαρά δεν τον αφήνει". Και δεν αναφέρομαι σε κάτι αφηρημένο, αλλά σε δηλώσεις του πριν γίνει "αρχηγός" και προκηρυχθούν εκλογές.


Τελικά το βρήκαμε το φάρμακο για τους ανθέλληνες και τους ταραξίες. Εκλογές και γίνονται με μιας "φιλήσυχοι πατριώτες"!!!

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου: Πολλές απορίες....

Η συζήτηση για την οικονομία είναι σημαντικό θέμα, δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό. Όμως πόση σημασία μπορεί να έχει στις μέρες μας όταν απροκάλυπτα οι της Ε.Ε. (βλ. Αλμούνια) παρεμβαίνουν και "κουνώντας μας το δάκτυλο" μας λένε: Ό,τι και να λέτε προεκλογικά εμείς κάνουμε κουμάντο. Έτσι, όλες αυτές οι ατέρμονες συζητήσεις και οι κοκορομαχίες στα τηλεοπτικά "πάνελ" μοιάζουν -κι είναι- στάχτη τα μάτια των ιθαγενών.
Η κυβέρνηση Καραμανλή κατηγορείται για πολλά και αρκετές φορές όχι άδικα. Όμως στα χρόνια της θητείας της πήρε πολύ σημαντικές και γενναίες εθνικά αποφάσεις κι επέτυχε πολύ σημαντικές συμφωνίες, που έφεραν στη χώρα ακόμη πιο σημαντικές συμμαχίες. Θυμίζω εν περιλήψει:

1. Αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολής. Ίσως η σημαντικότερη ενέργεια, τόσο γεωστρατηγικά, όσο κι οικονομικά.
2. Συμφωνία με Κινέζους για τα λιμάνια. Συμμαχία με το επερχόμενο αντίπαλον δέος των Αμερικανών, που τελευταία γλυκοκοιτάνε όλο και περισσότερο προς Τουρκία μεριά.
3. Άρνηση του σχεδίου Ανάν. Μαζί με τον Ελληνικό και Κυπριακό λαό και με τον αείμνηστο ηγέτη Τάσσο Παπαδόπουλο αρνήθηκαν το κατάπτυστο σχέδιο που πήγε να επιβληθεί ως "λύση" από τους "σερίφηδες" με τη σύμφωνη γνώμη, βέβαια, των "προοδευτικών" του ΣΥΡΙΖΑ.
4. Βέτο στα Σκόπια. Πάλι κόντρα στην επιθυμία των "αφεντικών" (Μπους τότε) έθεσε βέτο για το όνομα.

Απορία: Γιατί κανένας δε συζητάει για αυτά τα μείζονος σημασίας ζητήματα; Δεν είναι πιο σημαντικά από την οικονομία; Απορώ ακόμη και με τους πολιτευτές και βουλευτές της ΝΔ που δεν τα χρησιμοποιούν ως επιχειρήματα στις "τηλεμαχίες"!
Απαιτώ να μάθω συνολικά τις θέσεις του ΓΑΠ για αυτά τα μείζονα ζητήματα. Τα μέχρι τώρα λόγια του τον καθιστούν επικίνδυνο στα μάτια μου.

Ξαναθυμίζω τις θέσεις του ΓΑΠ:

Αγωγός: Εδώ δηλώσεις στις 11/6/08 που προειδοποιεί για τους κινδύνους (!!!) που ενέχει μια τέτοια συμφωνία κι εδώ και σε πολλούς άλλους ιστοτόπους οι πρόσφατες δηλώσεις.

Λιμάνια:"Όχι" Παπανδρέου εδώ.

Σχέδιο Ανάν: Οι παλιές του θέσεις (2004) εδώ και σε συνεργασία με την Ντόρα Μπακογιάννη (!!!) η συνάντηση με τους "Elders" με αντικείμενο συζήτησης την επαναφορά του σχεδίου εδώ. Μετά το φυσικό θάνατο του μέγα Τάσσου Παπαδόπουλου είναι σίγουροι για τον πολιτικό "θάνατο" του ΚΚ και άρχισαν τα πάρτι οι φαινομενικά πολιτικοί αντίπαλοι ΓΑΠ και Ντόρα, αλλά σύμμαχοι στην υποτέλεια τις προσταγές των αμερικανών"αφεντικών".

Σκοπιανό: Ενώ στηρίζει το βέτο Καραμανλή είναι υπέρ της ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό. Δείτε τι λέει ο Ζουράρις για το θέμα της ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό.

Και τέλος, απολαύστε την αλήστου μνήμης δήλωση του ΓΑΠ το 1999 στους Έλληνες ομογενείς του Καναδά: "Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας"

Ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αχαϊας κ. Χρυσανθακόπουλος το πάει παραπέρα το θέμα, ίσως λίγο ακραία, αλλά έχει ενδιαφέρον να αναγνωσθεί , μια κι υπήρξε "σαρξ εκ της σαρκός" του ΠΑΣΟΚ.

Καταλήγοντας, τα γνωρίζουν όλα αυτά οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ; Ή τους ταΐζουν κουτόχορτο σερβίροντας αποπροσανατολιστικές ελπίδες ορθής οικονομικής διαχείρισης, οικονομικής ευημερίας κλπ αποκρύπτοντας εντέχνως όλα αυτά τα σημαντικά;;;;;
Γιατί, κύριοι του ΠΑΣΟΚ, τα οικονομικά είναι ήσσονος σημασίας
μπροστά στην εθνική υπερηφάνεια, ανεξαρτησία και κυρίως μπροστά στην ειρήνη. Κι οι θέσεις του ΓΑΠ είναι μάλλον σε διαφορετική κατεύθυνση!


Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

«Κίνημα πολιτών» από στόμα σε στόμα


του ΧΡ.ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Μέσα στην αχαλίνωτη υστερία ιδιοτέλειας, την προεκλογική, των κομμάτων, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια του πολίτη εξαρτάται από τη μνήμη του. Αν επιδιώξει να θυμάται, θα ξέρει ο πολίτης πώς να διασώσει την ευθυκρισία του, την εντιμότητά του, την ανθρωπιά του.

Υπάρχει βέβαια πάντοτε εκείνο το τμήμα του εκλογικού σώματος (στην Ελλάδα απελπιστικά μεγάλο) που ψηφίζει χωρίς σκέψη, χωρίς κρίση, με τον πρωτογονισμό ή την ψυχανωμαλία του οπαδού. Είναι το δυσφόρητο βαρίδι που κρατάει τη χώρα στην υπανάπτυξη, στη συνεχώς επιτεινόμενη υποβάθμιση της ποιότητας. Ομως, υπάρχει και η κρίσιμη για το εκλογικό αποτέλεσμα μερίδα των ψηφοφόρων που επιλέγει κάθε φορά το «μη χείρον» – με τα υποκειμενικά του καθενός κριτήρια του χείρονος. Γι’ αυτούς, τους μη εξανδραποδισμένους από την ιδιοτέλεια ή τον μικρονοϊκό κομματισμό ψηφοφόρους, η εγρήγορση της μνήμης είναι άμυνα συλλογικής ελπίδας.Να θυμηθεί ο ψηφοφόρος: Ποιες αιτίες, ποια αγανάκτηση οδήγησαν την πλειοψηφία να απορρίψει δύο φορές το ΠΑΣΟΚ, το 2004 και το 2007. Και να το απορρίψει για χάρη ενός κόμματος που είκοσι περίπου χρόνια στην αντιπολίτευση, είχε αποδειχθεί πολιτικά ανύπαρκτο: χωρίς την παραμικρή αντίρρηση, διαφωνία ή αντιπρόταση στην πολιτική, στις πρακτικές, στους «κοινωνικούς» στόχους των σοσιαλεπώνυμων αμοραλιστών. Αλλαξε σε τίποτα το ΠΑΣΟΚ από το 2004 ώς σήμερα; Εδωσε το παραμικρό σημάδι αυτοκριτικής, μεταμέλειας, αναγνώρισης λαθών που προκάλεσαν δύο φορές την αποδοκιμασία του από τους ψηφοφόρους;

Αλλά να θυμηθεί και την άλλη εικόνα ο ψηφοφόρος: Τον φορτωμένο σήμερα το όνειδος της αποτυχίας πρωθυπουργό, όταν από το βήμα του Κοινοβουλίου ειρωνευόταν με ανοίκεια «οικειότητα» το φανερά ολίγιστο των ηγετικών ικανοτήτων του αθρόως ανακύψαντος τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης: του φερόταν, ωσάν να επρόκειτο για αδικημένο από τη φύση άτομο. Και να, που από αυτόν κατατροπώθηκε τελικά ο οιηματίας πρωθυπουργός, από τον πιο μειονεκτικό αντίπαλο που μπορούσε να του τύχει – ο ολίγιστος έγινε αφορμή να μετρηθεί με τη μεζούρα της ντροπής η ανικανότητα του εύγλωττου πεφυσιωμένου.

Να ανακαλέσει με ενάργεια στη μνήμη του ο ψηφοφόρος τα τεκμήρια της ψηλαφητής διαπίστωσης ότι και τα δύο «κόμματα εξουσίας» δεν πιστεύουν σε τίποτα, δεν πονάνε για τίποτα, δεν έχουν αρχές και ραχοκοκαλιά. Το ΠΑΣΟΚ περιέλαβε στους κόλπους του τον Μάρκο Βαφειάδη, αλλά και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο – τέτοιον «σοσιαλιστικό» αχταρμά πρεσβεύει. Και η ΕΡΤ της «Νέας Δημοκρατίας», όπως και κάθε μετερίζι κρατικής διαχείρισης του πολιτισμού, αλλά και οι κοινωνικοί στόχοι της Εκπαίδευσης, συνέχισαν με τη Ν. Δ. να υπηρετούν συμπλεγματικά τον επιθετικό ρεβανσισμό των κάποτε ηττημένων της ζαχαριαδικής ένοπλης ανταρσίας της εξωραϊσμένης σε «εμφύλιο».

Να θυμηθεί και να κρίνει ο ψηφοφόρος: Τι διέφερε ως υπουργός Παιδείας ο καταγωγικά ανελλήνιστος σημερινός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ από τη Νεοδημοκράτισσα κυρία Γιαννάκου, που τα ασύστολα κατορθώματά της τιμωρήθηκαν από τη λαϊκή ψήφο, αλλά αμείφθηκαν υπερ-εκ περισσού από το κόμμα της με την πρώτη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο; Και γιατί άραγε έφτασε ο Θ. Πάγκαλος να καταγγέλλει τον σημερινό αρχηγό του, ως υπουργό Εξωτερικών, για απροσχημάτιστο εξαμερικανισμό του υπουργείου; Σε τι διέφερε η φανατισμένη υποστήριξη που πρόσφερε στο Σχέδιο Ανάν ο θλιβερός ολίγιστος από την υποστήριξη της σημερινής υπουργού Εξωτερικών στο ίδιο αυτό νομικό και πολιτικό τερατούργημα; Είναι εύλογα απρόσιτος σε τεκμηρίωση, αλλά συνάγεται από την προφανέστατη λογική των γεγονότων ο κάποτε ισχυρισμός του Ανδρέα Παπανδρέου ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών επιβάλλεται από «ξένα κέντρα αποφάσεων». Και μάλλον αποτελεί προστάδιο δοκιμασίας της ευπείθειας για την ανάληψη κομματικής ηγεσίας και πρωθυπουργίας.

Μόνο η εγρήγορση της μνήμης συνιστά αντίσταση της προσωπικής αξιοπρέπειας στη συλλογική ταπείνωση και ντροπή. Να μην ξεχάσει ο ψηφοφόρος την αναπλήρωση ανατριχιαστικής ανικανότητας με χαμόγελα παντός καιρού, που ήταν η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής από την κυρία Ντόρα Μητσοτάκη. Να μην ξεχάσει και την εικόνα του πρωθυπουργού το βράδυ που κρινόταν στο Συμβούλιο Κορυφής της Ε. Ε. η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας: Αυτοκαταργημένος ο εκπρόσωπος της Ιστορίας, του πολιτισμού, των δικαίων του Ελληνισμού, να μην τολμάει ούτε να ψελλίσει ότι υπάρχει ανοιχτή απειλή πολέμου (casus belli) από την Τουρκία μαζί με καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου.

Δεν είναι τυχαίο που η προεκλογική αντιμαχία περιορίζεται, προγραμματικά και ασφυκτικά, στα προβλήματα της οικονομίας και των οικονομικών σκανδάλων. Με την απαράλλαχτα κοινή πολιτική τους στην Εκπαίδευση και στο πεδίο των ΜΜΕ, ΠΑΣΟΚ και Ν. Δ. έχουν κατορθώσει να είναι πια κυρίαρχος στην Ελλάδα ο «μονοδιάστατος άνθρωπος» του Ιστορικού Υλισμού, στην πιο χυδαία, καταναλωτικά βουλιμική εκδοχή του. Ετσι, ο Ελλαδίτης σήμερα ψηφίζει με αντανακλαστικα τζογαδόρου σκοπεύοντας την «καλή».

Και η κυβέρνηση κυβερνάει όχι με κάποιο πρόγραμμα ή με στόχους κοινωνικούς, αλλά πειθαρχώντας σε εβδομαδιαίες ή δεκαπενθήμερες δημοσκοπήσεις που απηχούν τη βουλιμία μαζών σε προχωρημένη εξηλιθίωση.

Προγραμματικά και ασφυκτικά αποκλείονται από την προεκλογική αντιμαχία θέματα που ξεπερνάνε τη διαχειριστική λάντζα της πολιτικής. Δεν συζητιέται η εξωτερική πολιτική, μόνο ρητορικές γενικολογίες. Δεν συζητιέται η ανασφάλεια των πολιτών, η κατεστημένη ανομία, η απειλή να επαναληφθεί η έκρηξη παραφροσύνης του περασμένου Δεκέμβρη. Δεν συζητιέται αν χρειάζεται ή όχι η αξιοκρατική ιεραρχία, η κριτική αξιολόγηση, ο πειθαρχικός έλεγχος των λειτουργών του κράτους. Δεν συζητιέται η διαστροφή του συνδικαλισμού σε μαφιόζικο γκανγκστερισμό με πρακτικές στρατού κατοχής στην Ελλάδα. Ούτε ή άνευ όρων παράδοση της πληροφόρησης και αγωγής του πληθυσμού στον ανταγωνισμό κερδοσκοπίας των ΜΜΕ, η εγκληματική απουσία κοινωνικού ελέγχου.

Εικονικές είναι και οι τάχα αντιπαλότητες για θέματα Παιδείας, κοινωνικών ασφαλίσεων, αγροτικής πολιτικής, πολιτικής φαρμάκου και περίθαλψης, θεσμικού ελέγχου της διαφθοράς (κυρίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση), λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Δεν ενδιαφέρουν τους κομματανθρώπους τα προβλήματα, τους ενδιαφέρει αποκλειστικά και μόνο η εξουσία, συζητάνε ή αγορεύουν μόνο για να κερδίσουν τις εντυπώσεις.

Στις μέρες που απομένουν ώς τις εκλογές θα μπορούσε να προκύψει, από στόμα σε στόμα, κάτι σαν «Κίνημα Πολιτών» προφορικό, μια κοινωνούμενη πρόκληση προπαγανδισμού τριών στόχων: Με την πειθώ ή τη χλεύη, να περιοριστεί, όσο γίνεται, ο αριθμός των μικρονοϊκών που ακόμα συνάζονται, με σημαιούλες και χειροκροτήματα, σε προεκλογικές ομιλίες και φιέστες. Να σαμποταριστεί η κομματική χαρτούρα και αφισοκόλληση, να τη μεταφέρουμε αμέσως, άμα τη εμφανίσει, στην ανακύκλωση. Τρίτος, ο σπουδαιότερος στόχος: Να πέσουν σε ποσοστό ψήφων κάτω του 20% τα κόμματα εξουσίας. Που δεν είναι δύο.

Κίνημα πολιτών από στόμα σε στόμα. Με πτώση κάτω από το 20% αλλάζει το πολιτικό σκηνικό, γεννιέται ελπίδα.

πηγή: kathimerini.gr

Τα περιβαλλοντικά, ο South Stream, το κρέας και το ...ψάρι


Από το ιστολόγιο Ινφογνώμων Πολιτικά

Σχόλιο του Ελευθέριου Β. στην προηγούμενη ανάρτηση-δημοσίευμα της Αυγής

Η «ΑΥΓΗ» δεν μπορεί να βγει από τον τρόπο ανάλυσης που έχει αλλά αυτή την φορά εμφανιζόμενη ως διαφωνούσα με το ΠΑΣΟΚ. Η βάση του συλλογισμού είναι λάθος και για άλλη φορά ενδίδει σε προπαγάνδα. Η αλήθεια είναι ότι η Ρωσία επιθυμεί διακαώς πολλαπλές διελεύσεις για τις πρώτες ύλες της. Δεν μπορεί να εμπιστευτεί αυτό τον ρόλο μόνο στην Τουρκία στην θέση της Ουκρανίας αλλά όλα αυτά είναι στο πλαίσιο των απαιτούμενων ελιγμών για την συμφωνία της Τουρκίας με την διέλευση του αγωγού από την ΑΟΖ της. Υπάρχει ήδη βορειότερη εναλλακτική διέλευση για τον South Stream που αφήνει εντελώς απ’ έξω την Βουλγαρία και την Ελλάδα οι οποίες οι ίδιες υποβαθμίζουν γεωπολιτικά την σημασία τους διότι αυτό είναι συνειδητή απόφαση των πολιτικών Μπόικο Μπορίσοβ και Γεωργίου Α. Παπανδρέου οι οποίοι είναι έτοιμοι να ενδώσουν σε αμερικανικές πιέσεις για την αποκοπή της διέλευσης αυτών των αγωγών από τις χώρες τους. Είναι έτοιμοι να αμαυρώσουν την εικόνα των χωρών τους αθετώντας ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΕΣ συμφωνίες.Έχουν υπογραφεί επαναλαμβάνω ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΕΣ συμφωνίες με Ελλάδα και Βουλγαρία. Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί χρησιμοποιώντας πάντα τον «αριστερό» τρόπο σκέψης ας αναλογιστούν όλοι αυτοί που επικαλούνται διάφορους λόγους επαναδιαπραγμάτευσης την οπτική του μέσου Ρώσου παράγοντα που εμπλέκεται. Έχει υπογράψει η χώρα του επαναλαμβάνω διακρατικές συμφωνίες δεσμευτικές για το ΚΡΑΤΟΣ Ελληνική Δημοκρατία. Όχι με κάποιο Χατζηδάκη ή με κάποιο Καραμανλή. Τα περίφημα περιβαλλοντικά κριτήρια είναι θέματα τεχνικής φύσεως που θα αναλυθούν και θα ληφθούν υπόψη και θα αποφασιστούν επαναλαμβάνω ΤΕΧΝΙΚΕΣ και όχι πολιτικές λύσεις όταν περάσουμε στην φάση του ΤΕΧΝΙΚΟΥ σχεδιασμού και ΔΕΝ μπορούν να προβάλλονται από ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ πριν την έναρξη σχεδιασμού αυτού του τεχνικού κομματιού του έργου παρά μόνο όταν θέλουν με εύσχημο τρόπο να ματαιώσουν το ίδιο το έργο στο οποίο θα μπορούσαν στην Βουλή να διαφωνήσουν αλλά δεν το έκαναν τότε αλλά τώρα εμμέσως πλην σαφώς εκφράζουν διαφωνίες.

Όταν πρωτοσυζητήθηκε αυτό το έργο βγήκε ανοιχτά τρίτο κράτος δηλαδή οι ΗΠΑ και είπε ότι αυτοί οι αγωγοί δεν ευνοούν την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης την ίδια στιγμή που δικά τους συμφέροντα προωθούν την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ από άλλους ανταγωνιστικούς αγωγούς από τους οποίους η Ελλάδα ΔΕΝ λαμβάνεται υπ’ όψιν στους σχεδιασμούς. Βγαίνει καινούρια κυβέρνηση στην Βουλγαρία που λέει «επαναδιαπραγμάτευση» βγαίνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα που είναι κατά το ήμισυ αμερικανικής εθνικότητας και λέει «επαναδιαπραγμάτευση». Το βρώμικο παιχνίδι στο οποίο πήρε μέρος και η «ΑΥΓΗ» αλλά και πολλοί αριστεροί μάλλον δίχως να γνωρίζουν τι κάνουν ελπίζω… Κάποια στιγμή επιτέλους θα πρέπει να μπορέσουν να το αναγνωρίσουν ή πρέπει να τους το ζωγραφίσουμε για να το καταλάβουν;

Η άλλη επιλογή που τους μένει είναι για άλλη μια φορά κατά την «αριστερή» συνήθεια να βαφτίσουν το κρέας, ψάρι και να ονομάσουν «περιβαλλοντική» μια πολιτική που στρέφεται ευθέως ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα προς χάριν των αμερικανικών χωρίς ανταλλάγματα και περιθωριοποιεί καταφανώς την Ελλάδα για να καθαρίσουν με την αριστερή συνείδησή τους. Αλλά όταν θα ξυπνήσουν θα είναι αργά. Η χώρα θα βρίσκεται και πάλι σε εξάρτηση σκοτεινότερη απ’ αυτή του ’50. Περιθωριοποιημένη και υπόδουλη στον αμερικανοτραφή «Νέο-οθωμανισμό» της Τουρκίας με συνειδητές αποφάσεις των ίδιων των πολιτικών της που χρησιμοποιούσαν σε συνεπικουρία ένα στρατό «χρήσιμων ηλιθίων». Αν αυτό είναι το όραμα της αριστεράς για την Ελλάδα ας το πουν ανοιχτά αλλιώς ας έρθουν σε ρήξη με αυτά τα ιδεολογικά ρεύματα που υπάρχουν στους κόλπους τους.

Ελευθέριος Β.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Φωνή λογικής από Τουρκία μεριά...

Απίστευτη οµολογία από χείλη Τούρκου δηµοσιογράφου.

Θέµα: Άρθρο του Engin Ardiç (Τουρκική Εφηµερίδα SABAH )

Ηµεροµηνία: Παρασκευή, 3 Ιούλιος 2009, 14:44

Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δηµοσιεύεται στην έγκυρη εφηµερίδα SABAH, από τον Engin Ardiç, γνωστό συγγραφέα και δηµοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασµού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαϊου…Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει µία σειρά από αλήθειες για τις οποίες το Κεµαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει. Αξίζει να παρατεθεί µεταφρασµένο το πλήρες κείµενο, από την συγκεκριµένη διεύθυνση της Τουρκικής εφηµερίδας Sabah το οποίο έχει ως εξής:

'Τούρκοι συµπατριώτες, σταµατήστε πια τις φανφάρες καί τίς γιορτές για την Άλωση,αρκετή ßία έχουμε δώσει στην Ανατολή µετίς πράξεις µας..." "ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέµα «Θα πάρουµε πίσω την Πόλη»… ΑΝ έφτιαχναν µακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη… (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο!)... ΑΝ ένας τύπος ντυµένος όπως ο περίφηµος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν µυθικός Διγενής Ακρίτας επιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan και τον γκρέµιζε κάτω…ΑΝ ξαφνικά έµπαινε στην πόλη κάποιος ντυµένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έµπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης… ( όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο!). ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε µιναρέδες αλλά Σταυρό…ΑΝ έκαιγαν λιßάνι και έλεγαν ύµνους, θα µας άρεσε; Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναµε τον κόσµο, µέχρι που θα καλούσαµε πίσω τον πρέσßη µας από την Ελλάδα. Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Αλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, (µ΄αυτές τις γιορτές που κάνετε ) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι: «αυτά τα µέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα πήραµε µε τη ßία». Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόßος ότι η Πόλη κάποιαµέρα θα δοθεί πίσω; Μην φοßάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοßάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν µπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόµα την πάρουν δεν µπορούν να την κατοικήσουν. Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα. Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαµε την Πόλη τρεις µέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουµε; Θα υπερασπιστούµε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό ΔικαστήριοΑνθρωπίνων Δικαιωµάτων ή θα αφήσουµε το θέµα στους ιστορικούς;

Αντί να περηφανευόµαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαµε, ας περηφανευτούµε µε αυτές που ιδρύσαµε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µε τη ßία κατακτηµένη... Ακόµα και το όνοµα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µανα, dolu=γεµάτη) αλλά προέρχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή. Ακόµα και η ονοµασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραßώντας τη λέξη από τα µαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν». Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε - πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δεν µπορεί να µας κουνήσει, ηρεµήστε πια… Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όµως πολλές φανφάρες…».

http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2009/05/29/hatirlatmayin_sunu_kefereye

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Άνω-Κάτω και Οικολόγοι στο ΛΑΟΣ!!!

του ιστολογίου: http://greveno.blogspot.com

Ανακοινώθηκαν τα ονόματα των υποψηφίων βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ. στο νομό Γρεβενών κι έχουν ως εξής:
- ΚΟΡΡΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ του ΙΩΑΝΝΗ
- ΠΙΕΡΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
- ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
Πριν την ανακοίνωση των ονομάτων προηγήθηκε έντονο παρασκήνιο καθώς είχαμε παραιτήσεις επί παραιτήσεων με αποτέλεσμα τα τρία πρόσωπα που επιλέγησαν να μην έλκουν την καταγωγή τους από το νομό Γρεβενών.
Αρχικά είχαμε την παραίτηση του Λεονάρδου Αλβέρτη, τη θέση του οποίου είχε καταλήξει να την καταλάβει ο Θανάσης Φωλίνας μαζί με το Βασίλη Γκαμπράνη και τον Κώστα Ιωσηφίδη. Στη συνέχεια προέκειψαν νέα προβλήματα, καθώς η ποσόστωση των γυναικών δεν καλύπτονταν πανελλαδικά για το ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ με αποτέλεσμα τη θέση τους να καταλάβουν η Ευθυμία Κορρού και η Σοφία Πιερίδου, οι οποίες προέρχονται από το κόμμα των Οικολόγων Ελλάδας. Αυτή η εκτόπιση είχε όμως και άλλη επίπτωση, καθώς ο Θανάσης Φωλίνας, αναίρεσε την υποψηφιότητά του γιατί ήθελε να είναι συνυποψήφιοί του ο Βασίλης Γκαμπράνης και ο Κώστας Ιωσηφίδης. Έτσι την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή προέκυψε ο Νικόλαος Χριστοδουλόπουλος, με κεντρική απόφαση του ΛΑΟΣ.
Ακολουθεί η επιστολή παραίτησης του Λεονάρδου Αλβέρτη προς τον πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρη
Κύριε Πρόεδρε
Λόγοι ηθικής τάξεως και αξιοπρέπειας μου υπαγορεύουν να αποσύρω την υποψηφιότητα μου από το κόμμα-κίνημά σας. Η πέραν των 35 ετών στήριξη της κεντροδεξιάς παράταξης στην οποία εντάσσομαι τόσον εγώ όσο και η οικογένεια μου δεν μου επιτρέπουν την περαιτέρω παραμονή στο κόμμα-κίνημά σας.
Απέχω από κάθε είδους λογικής και υπερφίαλους φιλοδοξίας που σχέση έχει με την συλλογή ψήφων ατόμων που, επειδή είναι πλούσιοι και θεωρούνται επιτυχημένης παρουσίας στα διοργανούμενα πάρτυ, πρέπει να με εκπροσωπούν στην Βουλή των Ελλήνων.
Απέχω της λογικής το λάιφ-στάιλ να είναι κριτήριο για την στήριξη μου από τους φίλους μου. Μακράν εμού κάθε είδους «ψιψινίστικες» συμπεριφορές, ίντριγκες και δολοπλοκίες.
Ακόμη προσπαθώ να κατανοήσω, κύριε πρόεδρε, την λογική της δημοκρατικότητος ενός ιδιόκτητου κόμματος και τον ρόλο που έχουν οι συμμετέχοντες σ' αυτό, αν ο στόχος του ιδιοκτήτη είναι η «καρέκλα», έστω και του αντιπροέδρου άλλου κόμματος.
Κύριε Πρόεδρε
Εγώ και φίλοι-ψηφοφόροι μου θα δίδουμε πάντα τον αγώνα μας όπως κάναμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια για την μεγάλη αγνή φιλοπάτριδα και ανιδιοτελή κεντροδεξιά παράταξη επικαλούμενοι πάντα την βοήθεια του ενός και μοναδικού Θεού. Σίγουρα η επίκληση του Δία δεν μας βρίσκει σύμφωνους.

Πηγή: http://greveno.blogspot.com

Κι εδώ τα ψηφοδέλτια του ΛΑΟΣ. Το περίεργο είναι πως κατεβαίνει στη Ροδόπη. Θα είναι πραγματικά αντιφατικό να έχει μαζί του και κάποιον από τη μουσουλμανική μειονότητα (όπως έκανε ο Παπανδρέου με τον υποψήφιο Πακιστανό Χουσειν)... Τι να πεις, όλα να τα περιμένουμε από τους πολυμήχανους πολιτικούς μας! Τα κάνουν όλα για την ψήφο μας. Κι αν κάποιος με αρχές και πυγμή πήγαινε να διοικήσει αυτή την ακατάστατη χώρα όπου ζούμε, δεν θα έμενε για πολύ στην καρέκλα αλλά γρήγορα θα βρίσκαμε ακόμα έναν "καταφερτζή" αντικαταστάτη του...

ΥΓ. Δεν μπόρεσα να επιβεβαιώσω ότι οι 2 γυναίκες υποψήφιοι όντως περάσαν από τα γραφεία των Οικολόγων Ελλάδας και σκέφτομαι ότι αν ένας πολιτικός αντιπρόσωπος μας αλλάζει κόμμα τόσο εύκολα ή αν ο αρχηγός ενός κόμματος αλλάζει τα μέλη (ασχετώς των πιστεύων τους) ακόμα ευκολότερα τότε σε ποιον μένει να εμπιστευτείς το μέλλον της χώρας σου;

ΥΓ2. Λίγο αργότερα εθεάθηκε και το ντοκουμέντο της Συμπραξης Οικολόγων-ΛΑΟΣ! Απίστευτο αλλά το ΛΑΟΣ προχωράει σε συνένωσεις όπως και έκανε και ο ΣύΡιζΑ. Και όλοι είδαμε που καταλήγει μια προσπάθεια ένωσης εντελλώς διαφορετικών απόψεων διακυβέρνησης μέσα στο ίδιο κόμμα. Και παίρνοντας το απόσπασμα από το συμφωνητικό σύμπραξης: "...Εξάλλου το "Ο" του ΛΑΟΣ εκτός από Ορθοδοξία, θα μπορούσε άριστα να σημαίνει και Οικολογία. " Φανταστείτε σε ποιούς παραδίδουμε την τύχη μας. Ώιμε κατακαήμενη Ελλαδίτσα, οι μέγιστοι υπερμαχοί σου κάναν το κρασί τους νερό...

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Η πιο εύστοχη απεικόνιση των αλλαγών στην Παιδεία...

...στο πέρασμα των χρόνων. Επετεύχθη η "πρόοδος" που επιθυμούσαν κι επιθυμούν οι "προοδευτικοί". Τέλος στην εξουσία του δασκάλου!!!;-)



Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Ο ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΣΜΟΣ ΒΑΛΤΩΣΕ...

...Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕΙ

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κι αυτό το βάλτωμα δεν ήταν τυχαίο.

Η αναλαμπή της μεταπολίτευσης, φώτισε δρόμους, αλλά η πολιτική λάμψη της – απ όποια σκοπιά και αν τη δει κανείς – θάμπωσε τις ματιές μας και συσκότισε μέσα στη λάμψη της και κάποιες σημαντικές διαδρομές.

ΔΡΟΜΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΙ… ΔΡΟΜΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΜΕΝΟΙ

Οι δρόμοι που φώτισε, ήταν ταυτισμένοι με ανάγκες ανεκπλήρωτες. Με ανάγκες που «ασφυκτιούσαν» σε μια εποχή που νιώσαμε να «χάθηκε» ως παρένθεση της ιστορίας. Αλλά επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, αυτή η παρένθεση σφυρηλάτησε τη θέληση και την πολιτική ωρίμανσή μας.

Οι ανάγκες που ασφυκτιούσαν…
Ήταν η ανάγκη της έκφρασης,
Της «ελεύθερης» πολιτικής σκέψης,
Ήταν η ανάγκη της αίσθησης ότι χειραγωγούμε μόνοι τις τύχες μας,
Η ανάγκη να διαχειριζόμαστε μ έναν τρόπο διαφορετικό και πάντως πιο ελεύθερο την πολιτική μας καθημερινότητα στα μικρά και τα μεγάλα προβλήματά μας.

Δηλαδή, την περίοδο της δικτατορίας, το αυτονόητο μετουσιώθηκε σε ανάγκη, και το ρήμα «ΚΑΤΑΚΤΩ» μπήκε πια για τα καλά στην τρέχουσα πολιτική μας καθημερινότητα.

Αλλά δεν ήταν η μοναδική λέξη που έβαλε τη σφραγίδα της στην μεταπολιτευτική εποχή.Μαζί με τη λέξη «ΚΑΤΑΚΤΩ» στον πολιτικό λόγο κυριάρχησε και η λέξη «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ». Κι αυτό το …ακτύπητο δίδυμο, ήταν που καταδίκασε σ έναν επικίνδυνο ευνουχισμό την προοδευτικότητα της σκέψης.

Γιατί?

Γιατί η στρεβλή κατανόηση του «ΚΑΤΑΚΤΩ» φυλάκισε τη λέξη, και την εμπόδισε να μεγαλουργήσει στην πράξη, γιατί ποτέ κανείς δεν φρόντισε να της επιτρέψει να συνυπάρξει με το μεγαλείο του «ΑΦΟΜΟΙΩΝΩ».

Και γιατί, το μονόπλευρο και επικίνδυνο πολιτικό αλληθώρισμα προς τη λαγνεία της λέξης «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ», μας έκανε να ξεχάσουμε – ενδεχομένως και να …μισήσουμε - το μεγαλείο που κρύβει μέσα της η λέξη «ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ»

Οι δρόμοι που θάμπωσε και συσκότισε η μεταπολιτευτική λάμψη, είναι εκείνες οι διαδρομές της πολιτικής σκέψης, που θα αποκάλυπταν το αυτονόητο.

Ποιο είναι αυτό?

Το ότι τα ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΑ και κατά κανόνα ΕΞΩΘΕΣΜΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΗ ΧΑΛΙΝΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ.

ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ

Έτσι, όσο η προοδευτική σκέψη εξαντλούσε τα οφελήματα της μεταπολίτευσης στην «ΚΑΤΑΚΤΗΣΙΛΟΓΙΑ», στην αποθέωση της φιλολογίας του «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ» και σε βαθυστόχαστες τσιτατολογικές και λοιπές αναλύσεις, συνέβαιναν δύο τινά τα οποία δε συνειδητοποιούσε κι αυτό της αφυδάτωνε την προοπτική.

1. ΟΙ ΕΞΩΘΕΣΜΙΚΟΙ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, σχεδίαζαν – οργάνωναν την γενικευμένη τους επίθεση, με στόχο το μυαλό και την ψυχή μας. Γιατί ούτε κι αυτή τη φορά - όπως ουδέποτε στο παρελθόν – ήταν διατεθειμένοι ν αφήσουν οτιδήποτε στην τύχη του. Το μόνο που άφησαν στην τύχη του ήταν τις αυταπάτες της προοδευτικής σκέψης.

2. Η ΙΔΙΑ Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΕΥΝΟΥΧΙΖΟΤΑΝ, εγκλωβιζόταν σε παραπλανητικά ιδεολογήματα και ως εκ τούτου παροπλιζόταν, αυτοκαταδικαζόμενη σ έναν ρόλο συμπληρωματικό και σ ένα λόγο ανίκανο να εμπνεύσει την ίδια την κοινωνική της βάση.

Η ΑΘΛΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

Είναι μια εικόνα που τη συνθέτει ένα συγκεκριμένο και εν πολλοίς αλληλοαναιρούμενο πλέγμα αντιλήψεων και ψευδεπίγραφων ιδεολογημάτων, που συνοψίζεται στα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1. ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΟΛΑΓΝΕΙΑ: Θέλει αλλά είναι ανίκανη να υπηρετήσει τα συμφέροντα της τάξης την οποία φιλοδοξεί να εκπροσωπεί. Και θα καθίσταται ανικανότερη όσο δε συνειδητοποιεί πως η αποτελεσματική πολιτική στήριξη των εργαζομένων, δεν εξαντλείται στην βιομηχανία παραγωγής συνθημάτων και στην αποθέωση του συντεχνιακού συνδικαλισμού, αλλά οφείλει να αναδεικνύει, να συνεκτιμά και κυρίως να συνυπολογίζει τα σύγχρονα προβλήματα με τα οποία εμβόλισε την εργατική τάξη η νεοταξική επιδρομή στο μυαλό και στη συνείδηση.

2. ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ: Μια ενοχοποίηση ανεπίτρεπτη και επικίνδυνη. Μια εγκληματική στάση που ενώ από τη μία μεριά κλείνει πεισματικά τα μάτια στα μελλούμενα, από την άλλη παραδίδει έννοιες πολύτιμες στα χέρια άλλων να τις διαχειριστούν με μοναδικό αποτέλεσμα την απόλυτη κακοποίησή τους.

3. ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ: Διότι απλά έκανε το λάθος να τις ταυτίσει με το «σύστημα» μέσα στο οποίο γεννήθηκαν και όχι με τη συνείδηση και την ψυχή ενός λαού με την οποία σφυρηλατήθηκαν στην πορεία των αιώνων.

Πρόκειται για ένα τρίπτυχο που συνθέτει μια προοδευτικίζουσα μεν αλλά καθόλου προοδευτική αντίληψη των πραγμάτων, γι αυτό και καθίσταται συγχρονισμένη αλλά καθόλου σύγχρονη πολιτική αντίληψη και λογική.

Πρόκειται για έναν επικίνδυνο κατήφορο της πολιτικής σκέψης που εμποδίζει τη δράση και ορθώνει τεχνητά εμπόδια ανάμεσα στις πιο ζωντανές, πατριωτικές, μαχητικές και πολλά υποσχόμενες δυνάμεις του λαού μας που έχουν στο αίμα τους τρία πολύτιμα πράγματα που χρειάζεται ένας λαός για να μεγαλουργήσει. Δηλαδή:

- Πατριωτισμό και εθνική συνείδηση…

- Αταλάντευτο μίσος για τον ιμπεριαλισμό και τη Νέα Τάξη πραγμάτων…

- Ισχυρή θέληση για κοινωνικές αλλαγές που θα αντιστρατεύονται την ασυδοσία της πλουτοκρατίας.

Με όλους αυτούς τα εκατομμύρια Ελλήνων και Ελληνίδων, η πραγματικά προοδευτική σκέψη…
- Δεν έχει τίποτε να μοιράσει
- Τους ανήκει και της ανήκουν…
- Τους εμπνέει και την εμπνέουν…
- Τους κερδίζει και την κερδίζουν.


ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΕΞ ΙΣΟΥ ΑΘΛΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ.


1. Το υποτιθέμενο κυνήγι της ιδεολογικής καθαρότητας. Μόνο που η ιδεολογία δεν είναι σώβρακο για να έχει ανάγκη αυτόκλητων πλυντηρίων. Η ιδεολογική καθαρότητα θα προσδιορίζεται και θα προκύπτει μέσα από τις πολιτικές εμπειρίες της πολιτικής δράσης, και σε κάθε περίπτωση θα συναρτάται από την ίδια την αποτελεσματικότητα ή μη των κατακτήσεων, διότι μόνο έτσι θα αποδοθεί το σωστό νοηματικό φορτίο στη λέξη και όχι με πρωθύστερους αποκλεισμούς.

2. Ο πολιτικός καιροσκοπισμός. Είναι αυτός που προσδιορίζει αυθαίρετα κάθε τι κινούμενο ως επαναστατικό, αδιαφορώντας για τα κίνητρα, για την ταυτότητα του φορέα, για τον προσδιορισμένο αντίπαλο. Αντιπροσωπευτικός εκφραστής ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ζωή και η ιστορία του ανέθεσε να αναζητά το 1/12 του εαυτού του, στέλνοντας τα πρωτοπαλίκαρά του να παίξουν …πεντόβολα.

3. Η αφ υψηλού τσιτατολογία καλαμοκαβαλάρηδων που διεκδικούν το ρόλο του παντογνώστη και αυτοαναγορεύονται σε εκδότες εκλογικών οδηγιών για αφελείς. Πρόκειται για ποντικούς κλεισμένους σε τέσσερις τοίχους, που εμπορευόμενοι την επαναστατική πολιτική την ευτελίζουν σε επαναστατική παραφιλολογία, απρόθυμους και άτολμους να δοκιμάσουν τα κότσια τους πιασμένοι χέρι – χέρι με τα ζωντανά τμήματα του λαού και της νεολαίας μας, και μένουν ταμπουρωμένοι στην ασφάλεια του μονόλογου εκδίδοντας πιστοποιητικά καταλληλότητας. Ω… Θεοί ! ! !

Μόνο που με μονόλογους – αυτοτελείς ή παράλληλους – δεν άλλαξε ποτέ η ιστορία, δεν συντελέστηκαν ποτέ πολιτικές αλλαγές, δεν ένοιωσε ποτέ η Νέα Τάξη να απειλείται από κανενός είδους σεχταριστική αυτάρέσκεια.

Μέσα στην επόμενη περίοδο λοιπόν η πραγματικά προοδευτική – πατριωτική σκέψη, εκείνη που μπορεί να κατανοεί πως δεν υπάρχουν εθνικιστές αλλά υπάρχουν πατριώτες που αγαπούν την πατρίδα τους και το λαό της, θα κληθεί να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για ν ανατρέψει οριστικά το σαπισμένο πολιτικό σύστημα που έστησαν και γιατί όχι να μεγαλουργήσει, ακόμη και με τα λάθη της, ακόμη και με τις …ατέλειές της.

Ας μείνουν πίσω οι βαθυστόχαστοι να τρώνε τη σκόνη της. Η σκέψη τους όπου μπορεί να είναι χρηστική δε θα περνά απαρατήρητη.

Η ανέξοδη πρακτική τους όμως, δεν έχει τη δύναμη να ωφελήσει κανέναν, όπως και δεν έχει τη δύναμη να βλάψει, ούτε καν να ενοχλήσει αυτόν που στα λόγια εχθρεύεται.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Η ιδανική κυβέρνηση!

Η σάτιρα είναι η μόνη διέξοδος που μας σώζει από την τρέλα...

ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ


Οραματιζόμαστε, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα, μια συναινετική, δυναμική, ρεαλιστική και αποτελεσματικότατη Κυβέρνηση, με την εξής σύνθεση:


Πρόεδρος Βουλής = Κ.Σημίτης

Πρωθυπουργός = Κων/νος Μητσοτάκης

Υπ.Εσωτερικών = Μιχ.Χρυσοχοίδης

Υπ.Εξωτερικών = Ντόρα Μπακογιάννη

Εθν.Οικονομίας = Σπύρος Λάτσης

ΥΠΕΧΩΔΕ = Γεώργιος Μπόμπολας

Ανάπτυξης = Σωκράτης Κόκκαλης

Πολιτισμού = Χρ.Λαμπράκης...

Ναυτιλίας = Θ.Βαρδινογιάννης

Επικρατείας = Γ.Αλαφούζος

Δημ.Τάξεως = Γ. Καρατζαφέρης

Μεταφορών = Α.Βγενόπουλος

Μακεδονίας-Θράκης = Μιχ.Τρεμόπουλος

Παιδείας = Γρ.Βαλιανάτος

Δικαιοσύνης = Αλ.Κούγιας

Υγείας = Μαρ. Δαμανάκη

Γεωργίας = Αλ. Τσίπρας

Εμπορίου = Αφοί Μαρινόπουλοι

Εκπρ.Τύπου = Μ.Τριανταφυλλόπουλος

================================================

Τα κριτήρια επιλογής, είναι απλά.

Μηδέν μίζες, μικρότερη σπατάλη χρόνου, ομοιογένεια προσώπων και άμεση συνεννόηση των μεγάλων προστατών μας, δεδομένου ότι θα κυβερνούν οι ίδιοι, όπως και ο Μπερλουσκόνι, χωρίς μεσολάβηση, όπως γίνεται χρόνια τώρα, κάποιων Υπουργών-Εκπροσώπων τους.

Το αποτέλεσμα θα είναι μεγαλειώδες:

1.- Τα οικονομικά μας θα βελτιωθούν, αφού κάτι θα περισσεύει από τα κέρδη των προστατών μας και για την ανακούφιση των χαμηλόμισθων.. Θα απαλλαγούμε επίσης από απεργίες, ευθύνες, διεκδικήσεις,απόψεις και άλλα τέτοια ελαττώματα, αφού , χωρίς να κουραζόμαστε εμείς, κάποιοι άλλοι θα σκέπτονται και θα αποφασίζουν για μας,πριν από μας. Όπως ακριβώς γίνεται στο Κουβέιτ και τη Σαουδική Αραβία.

2.- Απαλλασσόμενοι από το «χόμπι» του αντιαμερικανισμού μας, (όπως πολύ σωστά το είπε ο πρώην Δημ.Τάξεως και μελλοντικός Εσωτερικών), ελπίζουμε να γλυτώσουμε και από τις φοβερές πυρκαγιές όπως έγραψε και το ΒΗΜΑ της 29.6.07, στην πρώτη σελίδα του.

3.- Θα δώσουμε κάτι στα Σκόπια, θα δώσουμε κάτι και στην Τουρκία και θα εξασφαλίσουμε την ησυχία μας με τους γείτονές μας.

4.- Θα εγκριθεί το νέο σχέδιο Ανάν και θα ησυχάσουμε και με τα βάσανα της Κύπρου, αφού θα γίνει πλέον ένα τέλειο,αβύθιστο,αεροπλανοφόρο.

5.- Θα συμφιλιωθούμε και με τους μετανάστες και όλοι μαζί, σαν μια μεγάλη, πολυπολιτισμική, οικογένεια, θα ζήσουμε αγκαλιασμένοι, ο ένας πάνω στον άλλο..

Ο Θεός βοηθός..!!

Πηγή: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=21418#21418

Σ.Σ. Δεν καταλαβαίνω την επιλογή της Δαμανάκη στο Υγείας και του Τσίπρα στο Γεωργίας, καθώς του ταιριάζει καλύτερα το ΥΠΕΧΩΔΕ!
Προσωπικά θα επιθυμούσα τη Ρεπούση υφυπουργό Παιδείας, στου Πολιτισμού τη Μπεζεντάκου και στο ΜΑΚ-ΘΡΑΚ τον Βοσκόπουλο (όχι τον τραγουδιστή!).
Ευπρόσδεκτες οι προτάσεις σας στα σχόλια.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Μάθετε πως μπορείτε να δειτε το γραπτό των πανελληνίων εξετάσεων

Από το news24gr

Οι υποψήφιοι που συμμετέχουν στις πανελλήνιες εξετάσεις μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να λαμβάνουν γνώση με επίδειξη των γραπτών τους, αφού υποβάλουν αποκλειστικά το μήνα Σεπτέμβριο σχετική αίτηση και καταβάλουν το ανάλογο παράβολο, ανακοινώνει το υπουργείο Παιδείας.
Η αίτηση υποβάλλεται από τον ενδιαφερόμενο υποψήφιο ή νόμιμα εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπό του στη...
Διεύθυνση ή στο Γραφείο Δ.Ε. ή Ε.Ε., όπου υπάγεται το σχολείο, στο οποίο κοινοποιήθηκαν οι βαθμοί των μαθημάτων που εξετάστηκε στις πανελλήνιες εξετάσεις.
Η επίδειξη των γραπτών δοκιμίων θα γίνεται κατά την περίοδο Οκτωβρίου - Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου στη Διεύθυνση ή στο Γραφείο Δ.Ε. ή Ε.Ε. που υποβλήθηκαν οι αντίστοιχες αιτήσεις, στον ίδιο τον ενδιαφερόμενο (ή και παρουσία του γονέα ή του κηδεμόνα του, εφόσον ο υποψήφιος το ζητήσει) και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που θα ανακοινώνεται από τις αντίστοιχες Διευθύνσεις και τα Γραφεία Δ.Ε. ή Ε.Ε., ανάλογα με τον αριθμό των γραπτών.
Οι υποψήφιοι θα λαμβάνουν γνώση των γραπτών τους δοκιμίων με επίδειξη σε φωτοτυπία. Αν πρόκειται για γραπτά δοκίμια ειδικών μαθημάτων (ξένες γλώσσες, σχέδια, μουσική), των μαθημάτων «αρχιτεκτονικό σχέδιο» και «γραφιστικές εφαρμογές» των ΤΕΕ ή ΕΠΑΛ, καθώς και για τα γραπτά των εξετάσεων των Ελλήνων του εξωτερικού, η επίδειξη γίνεται από το πρωτότυπο και κατά το ίδιο χρονικό διάστημα στη Διεύθυνση Λειτουργικών Υποδομών Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών του υπουργείου (Συγγρού 106, 11741 Κουκάκι, Αθήνα). Οι αιτήσεις των Ελλήνων του εξωτερικού υποβάλλονται εντός του μηνός Οκτωβρίου στην ως άνω αναφερομένη Διεύθυνση.
Το ύψος του παραβόλου ορίστηκε, με Κοινή Υπουργική Απόφαση, σε πενήντα ευρώ για την επίδειξη έως τριών γραπτών και ογδόντα ευρώ για την επίδειξη τεσσάρων ή περισσοτέρων γραπτών δοκιμίων.