Το παρόν ιστολόγιο δημιουργήθηκε από εκπαιδευτικούς που υπηρετούν ή υπηρέτησαν στη Λήμνο και ασχολείται με θέματα που αφορούν στην Ελληνική Παιδεία κι εκπαίδευση, στην πολιτική, αλλά και με ό,τι θεωρηθεί επίκαιρο ή ενδιαφέρον. Αναδημοσίευση των πιο ενδιαφερόντων θεμάτων (κατά τους συγγραφείς) της Ελληνικής και ξένης blogόσφαιρας.
Οι απόψεις στα άρθρα που αναδημοσιεύονται εκφράζουν τους συγγραφείς τους κι όχι το ιστολόγιο.
Επικοινωνήστε ελεύθερα στο Magistri.Limnou@gmail.com

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Ομιλία της Χαράς Νικοπούλου
για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

Ημέρες σαν τη σημερινή αναρωτιέμαι πάντα:
Πως να δείξεις σε έναν τυφλό το μεγαλείο του Παρθενώνα για να νιώσει την Ελληνική περηφάνια??..
Πως να βάλεις σε έναν κωφό να ακούσει την ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν και να ονειρευτεί??..
Πως να μιλήσεις σε έναν ξένο για το Ελληνικό έπος του 1940 για να αντιληφθεί τον ηρωισμό των Ελλήνων??..
Γι αυτό και εγώ σήμερα δε θα απευθυνθώ σε κανέναν άλλο παρά μόνο σε αυτούς που η καρδιά τους χτυπά ακόμη Ελληνικά και κυρίως σε εσάς σύγχρονα Ελληνόπουλα , σε εσάς που όλη η Ελλάδα στηρίζει το μέλλον της..


Σαν σήμερα λοιπόν πριν από 70 χρόνια ακριβώς ο Έλληνας για μια ακόμη φορά ξύπνησε μέσα του τον Λεωνίδα , μα τότε πιο λακωνικός από ποτέ άλλοτε, έκλεισε το
''ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ'' σε τρία γράμματα: "ΟΧΙ"
Μια άρνηση που ξεκινούσε από την Ελληνική ψυχή του πιο απλού Έλληνα και έφτανε μέχρι τα χείλη του τότε εθνάρχη Ιωάννη Μεταξά.


Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ


Του Αλέξανδρου Λ. Ζαούση


Τον Ιούνιο του 1919, ένας μελαγχολικός περιπατητής ανεβοκατέβαινε τους στενούς δρόμους μιας όμορφης πολιτείας της Τοσκάνης, της Σιένα... Τους δρόμους που είναι σχεδόν πάντα μισοσκότεινοι, σκιασμένοι από τα ψηλά, επιβλητικά κτίρια της Αναγεννησιακής εποχής. Σκιασμένο από βαριές σκέψεις ήταν και το μυαλό του μελαγχολικού περιπατητή. Ο άνδρας αυτός ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς! Πολιτικός αυτοεξόριστος στην Ιτα­λία. Επιτελικός αξιωματικός, σημαδεμένος από την εποχή του Εθνικού Διχασμού για τη γερμανοφιλία και τον βασιλισμό του, είχε αναγκαστεί να καταφύγει στη γειτονική χώρα. Διότι στην Ελλάδα η Κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου τον είχε κατα­δικάσει ερήμην σε θάνατο για την ανάμειξη του στα «Νοεμβριανά»... Μετά ένα χρόνο, το 1920, όταν οι Έλληνες σε μια πρωτοφανή ψυχολογική αναστροφή απέπεμψαν τον Βενιζέλο, ο Μεταξάς επέστρεψε στην Αθήνα. «Τη αιτήσει του» αποστρατεύ­εται οριστικά με το βαθμό του υποστράτηγου και εμπλέκεται με μεγάλες φιλοδοξίες στην πολιτική[1]...
Είκοσι χρόνια αργότερα, τη νύχτα της 27 Οκτωβρίου του 1940, οι προφυλακές μιας πανίσχυρης ιταλικής μεραρχίας κινή­θηκαν υπό την κάλυψη του σκότους προς την ελληνοαλβανική μεθόριο. Το όνομα της μεραρχίας: ΣΙΕΝΑ! Ηγέτης της χώρας, στην οποία είχε διαταγή να εισβάλει η μεραρχία αυτή, ο Ιωάν­νης Μεταξάς. Ο πολιτικός εξόριστος τον οποίο είχε φιλοξενή­σει η ομώνυμη πόλη το 1919... Μια παράξενη σύμπτωση. Ένα παιχνίδι της ιστορίας...

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Αν ο Παπανδρέου είναι σοσιαλιστής, εγώ είμαι αστροναύτης

Μην τους λέτε σοσιαλιστές, προσβάλλετε τον σοσιαλισμό
Γράφει ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα
Κλείσαμε ένα χρόνο από την ιστορική εκείνη μέρα που οι Έλληνες, απογοητευμένοι από τον τότε πρωθυπουργό της χώρας Κώστα Καραμανλή ο οποίος την περίοδο εκείνη, έκανε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία, είπε ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό και ενώ βρισκόμασταν σε μια προεκλογική περίοδο, ότι δε θα υπάρξουν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ότι για δύο χρόνια τα πάντα θα είναι παγωμένα και γενικά ότι το κράτος δεν έχει χρήματα, και εμπιστεύτηκαν την τύχη της πατρίδας μας στα χέρια του σοσιαλιστή Γιώργου Παπανδρέου, ένας Παπανδρέου που ακόμα κι εκείνοι που πάσχουν από αμνησία, θυμούνται ότι έταζε τα πάντα, έλεγε ότι υπάρχουν λεφτά και γενικά παρουσίαζε την ακριβώς αντίθετη από του Κώστα Καραμανλή εικόνα.

Βέβαια για το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινό πρωθυπουργό μας αφού την ώρα ακόμα που έλεγε τη συγκεκριμένη φράση, προφανώς είχε στο μυαλό του τα λεφτά του διεθνούς νομισματικού ταμείου, απλά δεν τολμούσε να το πει γιατί αν το έλεγε, σήμερα δε θα ήταν πρωθυπουργός.

Ένα χρόνο μετά, τα πράγματα στη χώρα δε θα μπορούσε να γίνουν χειρότερα και φυσικά τα μέτρα που το διάστημα αυτό ψηφίστηκαν και ήδη εφαρμόζονται, μόνο σοσιαλιστή πρωθυπουργό δε θυμίζουν. Μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, αυξήθηκε ραγδαία ο αριθμός των ανέργων, καταργήθηκαν βασικά δικαιώματα των εργαζομένων όπως τα διάφορα επιδόματα και δώρα που για να αποκτηθούν χύθηκε ακόμα και αίμα, ακρίβυναν τα πάντα, δόθηκε στους εργοδότες το ελεύθερο να απολύουν όποτε και όσους εργαζόμενους θέλουν, ότι ακριβώς ορίζει δηλαδή ο σοσιαλισμός.

Σήμερα,

Μ. Θεοδωράκης: «Αν κυβερνούσε ο Κώστας Καραμανλής, οι προοδευτικές και άλλες δυνάμεις της χώρας θα είχαν κάψει την Ελλάδα»

Κριτική στην κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, άσκησε ο Μίκης Θεοδωράκης, μιλώντας στον κύκλο συζητήσεων που διοργανώνει το Ίδρυμα Θεοχαράκη
Μεταξύ άλλων ο Έλληνας συνθέτης γνωστοποίησε την απόφασή του να προχωρήσει στην ίδρυση ενός κινήματος ανεξάρτητων πολιτών, εάν ο Γιώργος Παπανδρέου μετά τις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης οδηγήσει τη χώρα και σε εθνικές εκλογές.
Ο Μίκης Θεοδωράκης υποστήριξε ότι «ο Γιώργος Παπανδρέου με τη χθεσινή διακαναλική συνέντευξή του, εκβιάζει τον ελληνικό λαό, ότι αν δεν ψηφίσουμε τους δικούς του, θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Σε αυτές τις συνθήκες οι εκλογές είναι θάνατος για την Ελλάδα, είμαστε σε διάλυση, θα σταματήσουν τα πάντα».
Ανέφερε επίσης ότι έχει διαπιστώσει πως «αν κυβερνούσε ο Κώστας Καραμανλής, οι προοδευτικές και άλλες δυνάμεις της χώρας θα είχαν κάψει την Ελλάδα».

Ναυτεμπορική

Υπουργός απαιδευσίας...

Στάθης στην enet: «γράμματα, χασάπη...»  

Άλλο η βραβευμένη (απ' το Ιδρυμα Γκέιτς με 1.000.000 ―) Βιβλιοθήκη της Βέροιας, όπου η τεχνολογία αναδεικνύεται σε ένα πολυμήχανο εργαλείο για τα γράμματα και τις επιστήμες, ουμανιστικές και θετικές
κι άλλο όταν η τεχνολογία γίνεται ο εμβρυουλκός για να περάσει η εκπαίδευση απ' τα Καυδιανά Δίκρανα ενός Μνημονίου φτιαγμένου ειδικώς για αυτήν, (όπως έγραφε η εκλεκτή πανεπιστημιακός κυρία Πέπη Ρηγοπούλου στην «Αυγή»), ενός Σχεδίου Ανάν για τα γράμματα...


Περιβόλι η ομιλία της κυρίας Διαμαντοπούλου για την εκπαίδευση, στους Δελφούς -βρήκε τον τόπο! Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, σχολιασμένη από τον κ. Γιώργο Κεντρωτή, καθηγητή της Θεωρίας της Μετάφρασης στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.
Στο δικό μας παράθεμα, μικρή μόνον ανθολογία απ' τα μαργαριτάρια της κυρίας Υπουργού (γνωστής αγγλίδας ελληνίστριας). Σημείωση: ό,τι είναι σε εισαγωγικά προέρχεται απ' τη γραφίδα της κ. Διαμαντοπούλου κι ακολουθεί το σχόλιο του κ. Κεντρωτή:
«Το Ψηφιακό Σχολείο εν δράση». Ανορθογραφία βοώσα.
«Συγγραφή διπλωμάτων και πτυχιακών εργασιών». Τι είναι αυτό;
«Εχει πολύ μεγάλη σημασία η εθνική συναίνεση γιατί δεν χωράει να έχουν βάθος χρόνου και να γίνουν σεβαστά από όλες τις κυβερνήσεις». Ακατανόητος ο -και λόγω Δελφών- υπουργικός χρησμός.
«Οι Σύγκλητοι των Πρυτάνεων». Δεν υπάρχει τέτοιος θεσμός. (σ.σ.:!)
«Το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα καθορισθούν αυτοί οι δύο πόλοι». Οι πόλοι, ως ορίζοντες ακρότατα όρια, μόνο να καθορίζουν (έστω και κάποιο πλαίσιο) και όχι το όποιο πλαίσιο τους όποιους πόλους του...
Διάλειμμα να πιει ένα ένα νεράκι η Πυθία και να στανιάρει ο Φοίβος.
«Το Συμβούλιο Διοίκησης, στο οποίο συμμετέχουν πανεπιστημιακές δυνάμεις από το Πανεπιστήμιο» Λαπαλισάδα!
«Και βεβαίως κατανοούμε όλοι ότι μιλούμε για εξωτερική πλέον αξιολόγηση και να τη συνδέσουμε με συγκεκριμένους δείκτες». Αοριστολογία παντρεμένη με σολοικισμό.
«Στην πιστοποίηση των Ιδρυμάτων από εμπειρογνώμονες με διεθνή σύνθεση». Ακυρολεξία.
Στο σημείο αυτό ο Φοίβος αρχίζει να τραγουδάει «σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή» και το ρίχνει στα ούζα.
Απτόητη όμως η ελληνομαθέστατη Υπουργός (και μάλιστα περί την Παιδεία) συνεχίζει τον γραπτό της λόγο (διότι στον προφορικό πολλά λάθη συγχωρούνται).
«Επειδή το μεγάλο στοίχημα της χώρας είναι η ανάπτυξη, ξέρουμε όλοι ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται με νόμους». Συντετριμμένος ομολογώ ότι το αγνοούσα,
σημειώνει ο καθηγητής κ. Κεντρωτής (όνομα και πράμα), ενώ ο Φοίβος καίει την καλύβα του και φεύγει στα καράβια.

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

ΔΡΑΓΩΝΑ ΤΕΛΟΣ ! ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΣΜΟΥ ΣΤΟ τέως ΥΠΕΠΘ

Στο καλό κ. Δραγώνα και ευχόμεθα να σας ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι "δια βίου" πράκτορες της εθνομηδενιστικής παρέας

ΚΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/10/blog-post_9785.html

Επιτέλους και μία ευχάριστη είδηση!

Η τόσο μισητή στους Έλληνες και άκρως συμπαθής στους Τούρκους γενική γραμματέας του αποεθνικοποιημένου υπουργείου "παιδείας" κ. Θάλεια Δραγώνα αναγκάστηκε να υποβάλλει την παραίτησή της μετά την θύελλα των αντιδράσεων που προκάλεσε η απαράδεκτη πρότασή της να γίνει προαιρετικό το μάθημα της Ιστορίας.

Φυσικά δεν άλλαξε τίποτα στα αμερικανοθρεμμένα μυαλά των "αντιεξουσιαστών" του σημερινού καθεστώτος ,απλώς είδαν ότι η "τρύπα" που άνοιξε η Δραγώνα στο σαπιοκάραβό τους έμπαζε πολλά νερά και είπαν να βάλουν προς το παρόν ένα φελλό να την βουλώσουν.

Την πρώτη μάχη με τα επιτελεία της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" και τους πράκτορες του Soros και της Bilderberg την κερδίσαμε, ωστόσο ο πόλεμος μόλις τώρα άρχισε και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσουμε κάτω τα όπλα.


Όλο αυτό το σκυλολόι της "Νέας Εποχής" δεν θα τα παρατήσει τόσο εύκολα και δεν... θα ησυχάσει παρά μόνο όταν θα έχει επιβάλλει με κάθε τρόπο και μέσο τον "Νέο Πατριωτισμό" που όπως είπε ο κατοχικός μας πρωθυπουργός "δεν δίνει σημασία ούτε στα σύμβολα ούτε στην Ιστορία ".

Έστω και αν πρόκειται για "στρατηγική υποχώρηση", η "παραίτηση" της Δραγώνα μας αποδεικνύει ότι κανένας αγώνας και καμία αντίσταση στο κατοχικό καθεστώς δεν πάει χαμένη, πράγμα που θα πρέπει να μας ενθαρρύνει ώστε να γίνουμε ακόμα πιο μαχητικοί και πείσμονες σε αυτόν τον απελευθερωτικό πόλεμο.

Μεθαύριο θα γιορτάσουμε και θα τιμήσουμε τη μνήμη των πατεράδων μας και των παππούδων μας που πριν από 70 χρόνια είπαν ΟΧΙ στη Νέα Τάξη της ίδιας τρόϊκας.

Ήλθε η στιγμή να πούμε και εμείς ένα λεβέντικο ΟΧΙ στη σύγχρονη "Νέα Τάξη" και στους ντόπιους και ξένους υπηρέτες της.
Έφτασε η ώρα να αποδείξουμε ότι είμαστε απόγονοι εκείνων των Ελλήνων και όχι γενίτσαροι του "Νέου Πατριωτισμού".

ΠΗΓΗ: http://resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5050
Το είδαμε στο ιστολόγιο της ΠΑΚ Εκπαιδευτικών

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Κύριοι συνδικαλιστές την προδοσία πολλοί ετίμησαν.Τους προδότες ΟΥΔΕΙΣ

Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη ενός άτυπου οικονομικού πολέμου. Τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας εκχωρούνται, η ύφεση ξεπερνά το 6%, αντιασφαλιστικοί και αντεργατικοί νόμοι δημιουργούν ένα ζοφερό κλίμα για το μέλλον των συντάξεων και της μισθωτής εργασίας. Η ανεργία γίνεται ανεξέλεγκτη, η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια του ελληνικού λαού βρίσκεται στο ναδίρ.

Οι Έλληνες βλέπουν να χάνονται μέσα σε λίγους μήνες δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες χρόνων, θυσία στο βωμό ενός χρεωκοπημένου συστήματος. Οι προβλέψεις για τη λήψη νέων ανάλγητων μέτρων επιβεβαιώνονται καθημερινά ενώ το αστυνομικό κράτος γιγαντώνεται... και ενισχύει τις δυνάμεις καταστολής που θα κάμψουν τις αναμενόμενες λαϊκές αντιδράσεις.

Ανάλογα ασφυκτικά μέτρα λαμβάνονται και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκαλώντας οξύτατες λαϊκές αντιδράσεις. Στη Γαλλία η συνταξιοδοτική και ασφαλιστική μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση Σαρκοζί κατάφερε, μετά από κοινή απόφαση όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων, να ενώσει όλους τους εργασιακούς κλάδους, εκφράζοντας τη δικαιολογημένη οργή τους για την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.

Εκατό χιλιάδες εργαζόμενοι, από 50 διαφορετικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, έφτασαν έξω από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να φωνάξουν «όχι στη λιτότητα, ναι στην απασχόληση».

Η μεγαλύτερη αγωνιστική κινητοποίηση της τελευταίας δεκαετίας πραγματοποιήθηκε και στην Ισπανία ενάντια στις απολύσεις και στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων που πέρασε από τη Βουλή η σοσιαλιστική κυβέρνηση Θαπατέρο.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλες τις χώρες της ΕΕ ενώνονται, συντονίζονται, αγωνίζονται και ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των πολιτών για την προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους για εργασία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Και στην Ελλάδα;

Μονή Εσφιγμένου

Μέτρα – σοκ το 2011 για τους δημόσιους υπαλλήλους


Ανοικτό  το ενδεχόμενο λήψης πρόσθετων μέτρων από την Ελλάδα, σε περίπτωση που η Eurostat αναθεωρήσει σημαντικά προς τα πάνω το έλλειμμα και το χρέος του 2009, άφησε χθες ο αρμόδιος επίτροπος
Όλι Ρεν. Όπως εκτιμάται το έλλειμμα θα αναθεωρηθεί στο 15,4%, από 13,6% που είχε εκτιμηθεί το καλοκαίρι και 12,7% στις αρχές του χρόνου.
Σύμφωνα με τον κύριο Ρεν ο έλεγχος της Eurostat στα οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας είναι πιθανόν να μην ολοκληρωθεί πριν από τις 22 Οκτωβρίου αλλά να παραταθεί ως τις 15 Νοεμβρίου – μετά τις εκλογές δηλαδή ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Επειδή, αν γνώριζαν οι δημόσιοι υπάλληλοι τι τους περιμένει μετά τις εκλογές θα εύχονταν να είναι εγκλωβισμένοι στα ορυχεία της Χιλής. Εκεί καλύτερους μισθούς θα είχαν και θα γλίτωναν και από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Η αναθεώρηση του ελλείμματος προς τα πάνω αποτελεί το ισχυρό άλλοθι της κυβέρνησης για να προχωρήσει σε γενναίες περικοπές οι οποίες θα προκαλέσουν σοκ σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
Από την άλλη, με επικοινωνιακό τρόπο προσπαθούν ήδη να στρέψουν την κοινωνία κατά των δημοσίων υπαλλήλων. Θα ακουστούν πολλά: Παίρνουν πολλά επιδόματα, είναι μόνιμοι άρα δεν έχουν άγχος, δε δουλεύουν και άλλα πολλά ώστε να στρωθεί το χαλί των μειώσεων στους μισθούς χωρίς να “χυθεί αίμα”.
Το “τσεκούρι” περιλαμβάνει μέτρα – σοκ. Για ορεκτικό θα ανακοινωθεί το πάγωμα των μισθών για το 2011 και για κυρίως πιάτο ψαλίδι στα επιδόματα τα οποία για πολλούς εργαζόμενους αποτελούν το 20%-30% του τελικού μισθού. Το ενιαίο μισθολόγιο ενδεχομένως να οδηγήσει σε μεγάλες μειώσεις μισθών σε όσους είναι πάνω από 1.500 ευρώ, όμως, φυσικά δεν πρόκειται να αυξηθούν οι μισθοί των 600 -700 ευρώ. Αντιθέτως, για κάθε 5 υπαλλήλους που φεύγουν από το Δημόσιο θα προσλαμβάνεται ένας με μισθό 600 ευρώ.
Χαμός θα γίνει και στις ΔΕΚΟ, ειδικά τις ζημιογόνες αφού το μοντέλο ΟΣΕ με μετατάξεις, περικοπές υπερωριών και επιδομάτων και άλλα τέτοια θα εφαρμοστεί στις αστικές συγκοινωνίες και αλλού.
Τέλος, μεγάλες αλλαγές προβλέπονται και στον ιδιωτικό τομέα όπου, όπως έχουμε γράψει σε παλαιότερη ανάρτηση, θα εφαρμοστούν οι επιχειρησιακές και τοπικές συμβάσεις εργασίας. Δηλαδή ο καθένας μόνο του με τον εργοδότη με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ουσιαστικά Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Οπότε, καλύτερα κάποιοι να προετοιμαστούν κατάλληλα διότι μπορεί για τον κ. Παπανδρέου το 2011 να είναι τελευταίο έτος ύφεσης, για εκατομμύρια εργαζόμενους όμως είναι η αρχή της μεγάλης οικογενειακής, κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης.
Antinews

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Η Θεωρία των Δύο Κυβερνήσεων

"Ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον οἱ δὲ εἶπον, Τί πρὸς ἡμᾶς σὺ ὄψει ..."ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 27 "ό,τι και να γίνει, δεν πρόκειται να υπάρξει καμία περαιτέρω επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων..."
Γ.Α. Παπανδρέου 20 Οκτωβρίου  2010
"Η Ελλάδα ενδεχομένως να χρειαστεί να λάβει και άλλα μέτρα λιτότητας..."
 Olli Rehn.

        Εγώ το είχα καταγράψει. Με ιδιαίτερο τρόπο βέβαια αλλά πιο ξεκάθαρα δεν γινόταν. Τι λέγαμε εδώ:"Εκεί όμως περί τις 17 με 20 Οκτωβρίου [...] θα πρέπει να προσέξει, [...] εκείνο το τριήμερο θα κριθούν πολλά σχετικά με τις εκλογές". Κατάλαβες; Πάει η επένδυση από το Κατάρ. Νά 'ταν κι άλλη! Και θα με ρωτήσεις: "καλά αυτό ήταν το πρόβλημά μας, τώρα;". Και θα σου απαντήσω.
         Είναι σαφές ότι ένα οικονομικό πρόγραμμα τύπου και μεγέθους "Μνημονίου" δεν εξαρτάται - μόνο - από επιμέρους επενδύσεις. Εντούτοις, η εικόνα της όλης διαδικασίας σηματοδοτεί τρία πράγματα:
  • Την αδυναμία της Κυβέρνησης να χειριστεί αποτελεσματικά τις αγορές. Μετά το φιάσκο των πρώτων μηνών, αφού  ανέλαβε την εξουσία το ΠΑΣΟΚ, σε ό,τι αφορά στο πρόγραμμα δανειοδότησης της χώρας, με αποτέλεσμα να αδυνατεί το Ελληνικό Δημόσιο να αντλήσει ρευστότητα από τις αγορές, τώρα έρχεται το φιάσκο με την Καταριανή επένδυση. Το ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνεται τις αγορές ως πολιτικό και όχι ως οικονομικό αντικείμενο, προσπαθώντας άλλοτε με απειλές (θα θυμάστε τα "πιστόλια στα τραπέζια" και τους "κερδοσκόπους" που θα "έκαιγαν τα χέρια τους") και άλλοτε με κολακείες να τις προσεταιριστεί. Προστίθεται αναμφίβολα σε αυτήν την πολιτική αδυναμία και η εγγενής αδυναμία του δημοσίου να διαχειριστεί με τη δέουσα ταχύτητα και σοβαρότητα αλλά και τεχνοκρατική αποτελεσματικότητα τις ιδιωτικές επενδύσεις πολλώ δε μάλλον τις διακρατικές.
  • Την αδυναμία του ελληνικού κράτους - ή δημοσίου αν θέλετε - να κινηθεί με όρους "έκτακτης οικονομικής κατάστασης" αμβλύνοντας κάθε εμπόδιο, δια του imperium που θεωρητικά θα έπρεπε να ασκεί, προκειμένου να προσελκύσει επενδυτικά κεφάλαια. Το τελικό μήνυμα προς τον υποψήφιο επενδυτή είναι πως η Ελλάδα δεν είναι ακόμη έτοιμη  ούτε πολιτικά ούτε οικονομο-τεχνικά και δεν έχει και χρονικό ορίζοντα στον οποίο θα μπορεί να εμφανιστεί έτοιμη να υποδεχθεί επενδύσεις.
  •  Στις επικείμενες εκλογές, ο κ. Παπανδρέου δεν θα έχει στα χέρια του έστω και ένα αντι-Μνημονιακό "χαρτί" να παίξει, όπως θα ήταν η επιτυχής έκβαση μιας τέτοιας επένδυσης. Είναι προφανές ότι θα μπορούσε να επικαλείται την ορατή προσέλκυση επενδυτών, ώστε να παραπέμπει σε ένα σκληρό αλλά αποδοτικό Μνημόνιο. Δυστυχώς και εκτός απροόπτου, το μόνο που έχει στα χέρια του - ως πολιτικό προγραμματικό κείμενο - είναι το Μνημόνιο και μόνον αυτό.
      Για πρώτη φορά λοιπόν στα πολιτικά πράγματα της χώρας, τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική μας ιστορία, ένα κόμμα θα μετάσχει σε εκλογική διαδικασία χωρίς ουσιαστικό πρόγραμμα, αλλά με ένα οικονομικό κείμενο θεσμικό μεν με τη επίσημη σύμπραξη εξωγενών παραγόντων δε. Και όπως όλα δείχνουν, με σχεδόν πλήρη αδυναμία να ασκήσει εναλλακτική οικονομική πολιτική. Γιατί από το ΠΑΣΟΚ, ως κυβερνών κόμμα, δε νοείται να ακούσουμε - πέραν του γνωστού ευχολογίου - κάτι άλλο εκτός από τις μνημονιακές ρήτρες. Από την άλλη ας μην λησμονούμε ότι και η ΝΔ του κ. Σαμαρά δεν αμφισβητεί το Μνημόνιο αυτό καθεαυτό αλλά απλώς επαγγέλλεται τον περιορισμό του χρόνου που θα βρίσκεται υπ' αυτό η χώρα.

Θες να κάνεις ΈΝΣΤΑΣΗ στην ΑΣΠΑΙΤΕ;...

...ΠΛΗΡΩΣΕ 30 ΕΥΡΩ!!!!


Μια απίστευτη αθλιότητα συμβαίνει στην πρώην ΣΕΛΕΤΕ, στα προγράμματα ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ τόσο του ΕΠΠΑΙΚ όσο και του ΠΕΣΥΠ

http://www.aspete.gr/enimerotiko.doc



ΑΣΠΑΙΤΕ
ΓΕΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
A. ΕΝΑΡΞΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΠΠΑΙΚ / ΠΕΣΥΠ
Πιθανή έναρξη λειτουργίας Προγραμμάτων: Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010.
Για τις εγγραφές θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση.
B. ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΕΠΠΑΙΚ / ΠΕΣΥΠ
Υποψήφιος που πήρε μέρος στην επιλογή για την εισαγωγή του στο ΕΠΠΑΙΚ ή το ΠΕΣΥΠ για το ακαδημαϊκό έτος 2010-11 και μόνον στην περίπτωση που έχει αποκλειστεί ή είναι μη εισαγόμενος, μπορεί να υποβάλει ένσταση κατά των αποτελεσμάτων σε σχέση με την δική του αξιολόγηση μέχρι την Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010.
Το Έντυπο Ένστασης (ΕΠΠΑΙΚ ή ΠΕΣΥΠ), το οποίο είναι διαθέσιμο στην Ιστοσελίδα της ΑΣΠΑΙΤΕ, με συνημμένη Απόδειξη Τραπεζικής Κατάθεσης ποσού τριάντα (30) ευρώ στο Λογαριασμό της ΑΣΠΑΙΤΕ Εθνικής Τράπεζας 154/54501287, με την ένδειξη Ένσταση – ΕΠΠΑΙΚ / ΠΕΣΥΠ, αποστέλλεται συμπληρωμένο με συστημένη επιστολή και μόνο στη Γραμματεία του Γενικού Τμήματος Παιδαγωγικών Μαθημάτων (Σταθμός ΗΣΑΠ «Ειρήνη», Μαρούσι, ΤΚ 14121) 

 Από edugreece

Νέο Σχολείο: το πειραματόζωο

Πέρασε ήδη ένας μήνας από την πειραματική εφαρμογή του «Νέου Σχολείου», του ψηφιακού, του σχολείου του μέλλοντος σύμφωνα με τα τετριμμένα λεκτικά ποδοβολήματα. Διδάσκω σε ένα από τα 800 πανελλαδικώς σχολεία, που λειτουργούν σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα. Εξηγώ για όσους τυχόν αγνοούν …το πείραμα.

Στα σχολεία αυτά όλοι οι μαθητές του Δημοτικού, από την Α΄ έως την ΣΤ΄ τάξεις, κάνουν καθημερινά 7ωρα, σχολούν στις 2.00 μ.μ. Εισήχθησαν κάποια νέα διδακτικά αντικείμενα.

Πιο αναλυτικά. (θα περιοριστώ στις δύο πρώτες τάξεις). Στις Α΄ και Β΄ τάξεις διδάσκονται από τον Σεπτέμβριο, εκτός των «παραδοσιακών» μαθημάτων.

2 ώρες αγγλική γλώσσα, 2 ώρες πληροφορική (ΤΠΕ- Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών), 5 ώρες Αισθητική Αγωγή (η οποία περιλαμβάνει «αντικείμενα» όπως Εικαστικά, Μουσική, Θεατρική Αγωγή). Η Γυμναστική (Φυσική Αγωγή) αυξήθηκε στις 4 ώρες. Άλλες 3 ώρες είναι αφιερωμένες στην λεγόμενη Ευέλικτη Ζώνη. Τι είναι αυτή; Σύμφωνα με το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών (Δ.Ε.Π.Π.Σ.) και το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών (Α.Π.Σ.) – Φ.Ε.Κ. τεύχος Β΄ αρ. φύλλου 303/ 3-3-2003, στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης «θα πραγματοποιούνται διαθεματικές δραστηριότητες και σχέδια εργασίας….

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Μαθητέμποροι στα σχολεία...!

Tου Θανάση Ι. Νικολαΐδη
ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ το θέμα, ήταν καιρός να βγει στον “μολυσμένο” αέρα και το’ βγαλε ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος.
Με χειροπιαστή την καθηγητική αλητεία (της πλειοψηφίας), σε επίπεδο Μ. Εκπαίδευσης. Ακούσαμε τον διορισμένο μαθητέμπορα να πασάρει τον μαθητή ΤΟΥ στον λυκειάρχη-αδερφό του (οικογενειακή η αρπαχτή) κι από ‘κει στην καθηγήτρια με τη βαριά προφορά και το…κασέ των 20 (μαύρων) ευρώ την ώρα.ΚΑΝΕΙ τσακωτούς η (κρυφή) κάμερα τους χυδαίους…εργασιομανείς «επί το έργον», απαθανατίζει (και δεν μας αποκαλύπτει) τη φάτσα τους, καταγράφει την ένοχη φωνή τους κι αυτοί αντιδρούν. Ως γνήσιοι…εκπαιδευτικοί, ως δειλοί άντρες μπροστά στον κίνδυνο, ως ψεύτες μπροστά στην αλήθεια.
ΑΥΤΑ τα λίγα είδε ο τηλεθεατής. Τα άλλα τα ζει ο γονιός που τον μαδάνε για το ιδιαίτερο της αποστήθισης και, βέβαια, τα φαντάζεται ο πολίτης που ανέχεται, η Πολιτεία που «κοιμάται» και το Υπουργείο που καμώνεται πως «δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ξέρει».
ΠΑΡΩΝ και ο…αντιπρόεδρος (της ΟΛΜΕ) στο πάνελ. Με το (αναίτιο) γέλιο του, με την αγωνία μη δεν εκπροσωπήσει επάξια τον κλάδο και δεν τον…τιμήσει με την ψήφο του και, βέβαια, με επωδό εκείνο το τερατώδες περί «συντριπτικής πλειοψηφίας που…δεν κάνει ιδιαίτερα». Κι αυτός «δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ξέρει», σαν να μην έφτασε στη μύτη του η μπόχα. Δεν ξέρει ο κ. Αντιπρόεδρος πως στα διαλείμματα κλείνονται εμπορικές συμφωνίες και τμήματα για το καλοκαίρι. Πως ο…ιδιαιτεράκιας ξεπουλιέται «γλιστρώντας» τα θέματα στον μαθητή ΤΟΥ, με το κόλπο του τεστ και του SOS. Πως ο γονιός θέλει τον «προστάτη» του παιδιού του μέσα στο (δημόσιο) σχολείο για τις «κακοτοπιές» και τον εξασφαλίζει αγοράζοντας γνώση(;) και τον…ίδιο.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ στον χαμογελαστό, λαλίστατο (και ψευδόμενο) Αντιπρόεδρο, νόμιμοι φροντιστές. Με έξοδα (νόμιμη στέγη, προσωπικό, αποδείξεις, ΦΠΑ…), με νόμιμα έσοδα και μακριά από τυχοδιωκτισμούς. Προσδοκούν εγγραφές χωρίς εκβιασμούς και πληρώνουν φόρους. Δεν είπαν ψέματα, δεν προσποιήθηκαν, ωστόσο, δεν…προώθησαν την αλήθεια και το δίκιο τους. Γιατί; Δεν τους το επέτρεψε ο ευτραφής εκπρόσωπος των «τοις ‘κείνων (των γονιών) χρήμασι τρεφομένων».


Πηγή: ellinikiafipnisis

Κυρία Άννα Ραγκούση-Νταλάρα ακούτε;

Μα ποιους έχετε βάλει στο Γραφείο Τύπου; Κοιμούνται; Πόσες φορές ακόμη πρέπει να σας στείλουμε mail στο info@annadalara.gr ή στο anna.dalaras@gmail.com
για να ΜΑΣ ΔΙΑΓΡΑΨΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΣΤΑ των επαφών;;;;;
Στείλαμε τουλάχιστον 5 μηνύματα αλλά φευ!!!

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΛΕΣ "ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ" ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!!!

Μας "έπρηξες"!!! Και τι ειρωνεία, στο τέλος του κάθε μηνύματος γράφει:

Σημείωση:
Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Νόμου 2672/98 (ΦΕΚ 290
τεύχος Α) το e-mail αυτό σε καμία περίπτωση
δεν
μπορεί να θεωρηθεί spam διότι περιέχει τα
στοιχεία του αποστολέα και δυνατότητα
διαγραφής από τη λίστα παραληπτών.

Για να διαγραφείτε, στείλτε μας μήνυμα στη
διεύθυνση info@annadalara.gr


Κάνουμε αυτήν την ανάρτηση, μπας και την δει το Γραφείο Τύπου, ξυπνήσει και μας ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ!!!

Τα σχολεία έρμαια των καταληψιών και των συμμοριών

Υπό διάλυση τα περισσότερα σχολεία όταν η Διαμαντοπούλου ψάχνει στην Αμερική τον νέο τύπο σχολείου, που εφαρμόζεται σε μερικά ιδιωτικά σχολεία του εξωτερικού και είναι από την φύση του ανεφάρμοστο στην χώρα μας. Οι φωστήρες των αλλαγών δεν έχουν επισκεφθεί ούτε ένα σχολείο να δούν πως δουλεύει κατά την διάρκεια του μαθήματος.
Τις τελευταίες μέρες προωθούνται και καταλήψεις που σε μερικές περιοχές αποφεύχθηκαν με την εισαγγελική παραγγελία να συλλαμβάνονται οι καταληψίες. Σε άλλες περιοχές όμως κάνουν τα στραβά μάτια. Στην Πετρούπολη σε σχολικό συγκρότημα που συστεγάζονται δύο σχοία ένα Γενικό Λύκειο και ένα ΕΠΑΛ, χθές το βράδυ "άγνωστοι" οπλισμένοι με λοστούς και κόφτες αφού παραβίασαν πόρτες και λουκέτα μπήκαν στο σχολικό συγκρότημα και άρχισαν καταστροφές. Ευτυχώς κάποιοι συμπολίτες μας που αντελήφθησαν τι γινόταν κάλεσαν την Αστυνομία, και αμέσως κατέφθασαν αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ με αποτέλεσμα οι άγνωστοι να εξαφανιστούν στα γύρω στενά.
Οι διευθυντές των δύο σχολείων ούτε εμφανίστηκαν στο σχολικό συγκρότημα μετά τα γεγονότα αδιαφορώντας παντελώς.
Μαθαίνουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρήται κατάληψη από το βράδυ ώστε το πρωί να είναι κλειστό το σχολείο. Οι απόπειρες αυτές είχαν αποτύχει λόγω εύρεσης άλλης εισόδου από τους καθηγητές, αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο, να μην γίνει μάθημα.
Γιατί οι διευθυντές και οι προϊστάμενοι των γραφείων εκπαίδευσης δεν τηρούν τους νόμους στην περίπτωση των καταλήψεων;
Ποιός πληρώνει τα σπασμένα θρανία των διαφόρων καταλήψεων; Είναι τυχαίο ότι στο συγκεκριμένο συγκρότημα εκατοντάδες θρανία και καρέκλες καταστρέφονται κάθε χρονιά και στοιβάζονται στο προαύλιο μέχρι να τα πάρουν οι παλιατζήδες;
Είναι ικανή η διεύθυνση και η προϊσταμένη αρχή για την ομαλή λειτουργία των μονάδων; Νομίζουμε πως όχι.
Στην Ελλάδα που δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την ομαλή λειτουργία των σχολείων μέσα σε πολιτισμένο περιβάλλον (και όχι περιβάλλον γηπέδου ποδοσφαίρου) μιλάμε για το νέο σχολείο και πως πρέπει να είναι.
Π. Σ. Θερμοπύλαι

Καταλήψεις όπως… Χριστούγεννα και Πάσχα


Καταλήψεις όπως… Χριστούγεννα και Πάσχα

Του Αγγελου Σταγκου

Μία ακόμη «ελληνική πραγματικότητα» αποτελούν οι ετήσιες καταλήψεις στα δημόσια γυμνάσια και λύκεια. Εχουν μπει στην ετήσια ρουτίνα μας, όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, και γι' αυτό ούτε τα αδηφάγα μίντια δεν ασχολούνται με αυτές. Λίγο ακόμη και θα μπουν στο επίσημο πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας, που θα ορίζει ότι η σχολική περίοδος αρχίζει κατά τις 10 Σεπτεμβρίου, Νοέμβριο θα διακόπτονται τα μαθήματα για να γίνουν οι καταλήψεις, τον Δεκέμβριο θα ξαναδιακόπτονται τα μαθήματα λόγω Χριστουγέννων, το ίδιο θα επαναλαμβάνεται την περίοδο του Πάσχα και μετά η χρονιά θα κυλάει ήρεμα προς τη λήξη της. Το μόνο κακό είναι ότι οι καταλήψεις συνοδεύονται πολύ συχνά από βανδαλισμούς και καταστροφές, αλλά η καρδιά της κοινωνίας μας, που είναι μεγάλη σαν αγκινάρα, το ανέχεται και ας το πληρώνει, αρκεί να μην κακοκαρδίσει τα παιδιά.

Ολα αυτά αφορούν το 91-92% των μαθητών που φοιτούν στα δημόσια σχολεία και όχι στο αντικειμενικά «περιούσιο» 8-9% που φοιτά στα ιδιωτικά. Φέτος, βέβαια, το «πρόγραμμα» άλλαξε καθώς οι καταλήψεις άρχισαν και βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη κάπως πιο νωρίς, αλλά πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι σταδιακά η… ομαλότητα θα αποκατασταθεί. Πρόκειται για «παρένθεση» και στο μέλλον οι καταλήψεις θα γίνονται χωρίς παρεκκλίσεις στον χρόνο που ορίζει το «σχολικό πρόγραμμα», δηλαδή Νοέμβριο με Δεκέμβριο. Είναι γνωστό ότι τα παιδιά θέλουν ένα σταθερό περιβάλλον, τα κόμματα που υποθάλπουν τη διάλυση είναι επίσης σταθερά στις απόψεις τους, οι γονείς βρίσκονται σταθερά σε αδυναμία και αφασία, η ΟΛΜΕ, που έχει εντάξει τις καταλήψεις στις διακοπές των μελών της, προσφέρει σιωπηρά, αλλά σταθερά, την υποστήριξή της και η πολιτεία αποδεικνύει σταθερά ότι αδυνατεί να επιβάλει στοιχειωδώς την τάξη και την πειθαρχία. Αρα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάζει η περίοδος των καταλήψεων…

Πέρα όμως από την «πλάκα», το φαινόμενο είναι εξαιρετικά θλιβερό και με μεγάλες κοινωνικές επιπτώσεις. Οι καταλήψεις αποδεικνύουν ότι τα εγχειρήματα δημοκρατικής διαπαιδαγώγησης, όπως η εκλογή 15μελών συμβουλίων από μαθητές, έχουν αποτύχει. Η ανευθυνότητα και η ασυδοσία που αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, σε συνδυασμό με τη συνεχή αδυναμία της πολιτείας να τηρεί και να εφαρμόζει τους νόμους, κατάφεραν να στρεβλώσουν πλήρως τη σημασία της ανάθεσης «πολιτικών δικαιωμάτων» στους μαθητές.

Δεν είναι ανεκτό να γίνονται καταλήψεις με βασικό αίτημα να διατηρηθεί το αυξημένο όριο των απουσιών που ορίστηκε πέρυσι εκτάκτως λόγω της γρίπης των χοίρων. Κατά βάθος, πρόκειται για τη συντεχνιακή αντίληψη περί «κεκτημένων» που κυριαρχεί εδώ και χρόνια στα συνδικάτα. Εξίσου απαράδεκτες, φυσικά, είναι οι άλλες πρωτότυπες απαιτήσεις όπως είναι η δημιουργία… καπνιστηρίων, η κατασκευή πάρκινγκ για τα μηχανάκια ή ακόμη και να βαφούν κόκκινοι οι νιπτήρες! Πάντα με την υποστήριξη του ΚΚΕ και των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς, αλλά και με την επιδοκιμασία μεγάλου μέρους των καθηγητών.

Υπάρχουν και δίκαια αιτήματα ανά σχολείο, ενδεικτικά της ανεπάρκειας των κρατικών μηχανισμών και των αναπηριών του συστήματος. Για παράδειγμα, σε σχολείο του Παγκρατίου ένα από τα αιτήματα είναι να διορισθεί καθηγητής Μαθηματικών γιατί λείπει από την αρχή της χρονιάς και άλλο, να υπάρχει σταθερό πρόγραμμα μαθημάτων γιατί αλλάζει από μέρα σε μέρα. Σωστά αιτήματα και κανονικά θα έπρεπε να πιέζουν για την ικανοποίησή τους οι καθηγητές, μαζί με τον σύλλογο γονέων κάθε σχολείου. Οι πρώτοι, όμως, αδιαφορούν στην πλειοψηφία τους ή έχουν συμβιβαστεί και οι δεύτεροι είναι συχνά ανύπαρκτοι, αφού επικρατεί γενική αδιαφορία μεταξύ των γονέων. Και από εκείνους που δεν αδιαφορούν, οι περισσότεροι ανέχονται τα καμώματα των τέκνων, αφού το «όχι» έχει εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο της ελληνικής οικογένειας. Οι γονείς, πάντως, σε συνεργασία με τους καθηγητές κάθε σχολείου, έχουν υποχρέωση να «φωτίζουν» τα πραγματικά προβλήματα, να ασκούν πιέσεις προς το υπουργείο και τον δήμο (ανάλογα με τη φύση του προβλήματος) και να μην επιτρέπουν στους μαθητές να τα προβάλλουν ως πρόσχημα για καταλήψεις.

Το μεγάλο ερώτημα, όμως, είναι αν η σημερινή ελληνική κοινωνία είναι αυτή που δίνει το παράδειγμα στους μαθητές για τις καταλήψεις ή αν η άναρχη κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία, η έλλειψη κάθε έννοιας πειθαρχίας και προσήλωσης στη μάθηση και τη γνώση και οι καταλήψεις, διαμορφώνουν τον συλλογικό χαρακτήρα των πολιτών και την κοινωνική συμπεριφορά τους. Δηλαδή η κότα κάνει το αυγό ή το αυγό την κότα; Απάντηση δεν μπορεί να δοθεί με βεβαιότητα. Ωστόσο, παρατηρείται μια αλληλουχία συμπεριφοράς που ξεκινάει από τα σχολεία, συνεχίζεται στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ και ολοκληρώνεται στους χώρους εργασίας, ειδικά στο Δημόσιο, όπου υπάρχει σιγουριά και ανευθυνότητα, αλλά και σε όλους σχεδόν τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Τυχαίο; Μάλλον όχι.

Το είδαμε κι αυτό: Ο Σύριζα "τα χώνει" στη Δραγώνα...

05/10/2010 - 14:04
...ενώ πέρυσι μάζευαν υπογραφές στήριξής της!!!

Στεφανάκου Π. στην Αυγή
 
Την κατάργηση του Λυκείου ως αυτόνομης εκπαιδευτικής βαθμίδας με τη δική της αποστολή προωθεί το υπουργείο Παιδείας με το νέο σχέδιο προγράμματος για το νέο σχολείο που δημοσιοποιήθηκε με τη γνωστή μέθοδο των διαρροών. Η γενική παιδεία στην ουσία σταματά στο Γυμνάσιο, όπου η παρεχόμενη εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Το Λύκειο θα είναι πλέον προπαρασκευαστικό κέντρο που θα λειτουργεί με ελάχιστα υποχρεωτικά μαθήματα, κοινά για όλους τους μαθητές, και πολλά μαθήματα επιλογής. Ολόκληροι επιστημονικοί κλάδοι εξοβελίζονται ουσιαστικά από το πρόγραμμα καθώς ένας μαθητής μπορεί να φοιτήσει στο Λύκειο και να ολοκληρώσει τις σπουδές του χωρίς να επιλέξει κανέναν απ' αυτούς. Το Λύκειο γίνεται πλέον σχολείο εξειδίκευσης, όπου οι μαθητές σε πολύ νεαρή ηλικία θα είναι υποχρεωμένοι να κάνουν επιλογές ζωής.
Το πρόγραμμα, που σχεδιάζεται από την Θ. Δραγώνα, αποτελεί στην ουσία αντιγραφή του Ιντερνάσιοναλ Μπακαλορεά, το οποίο λειτουργεί σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία προκειμένου οι γόνοι των οικονομικά εύπορων οικογενειών να εξασφαλίσουν θέση σε πανεπιστήμια του εξωτερικού χωρίς να περάσουν από την ψυχοφθόρα διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων, όπου μένεις εκτός για ένα μόριο.
Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και η υπουργός Παιδείας είναι λάτρεις αυτού του μοντέλου, όπως, άλλωστε, φανερώνουν και οι επιλογές σπουδών που έκαναν για τα παιδιά τους. Ο έρωτας της υπουργού με το ΙΒ μπορεί να είναι πρόσφατος, αλλά του πρωθυπουργού κρατά χρόνια πολλά, από το 1995, όταν ως υπουργός Παιδείας νομιμοποίησε τμήματα Ιντερνάσιοναλ Μπακαλορεά στα ιδιωτικά σχολεία και θέλησε από τότε να βάλει και στα δημόσια το πρόγραμμα αυτό, αλλά χωρίς επιτυχία. Η εισαγωγή στα πανεπιστήμια του εξωτερικού γίνεται μέσω του συμφηφισμού των επιδόσεων των υποψηφίων σε εξετάσεις και εργασίες, η αξιοπιστία και το αδιάβλητο των οποίων είναι υπό αμφισβήτηση. Πρόσφατο είναι το σκάνδαλο με αγοραπωλησίες θεμάτων και εργασιών, για το οποίο έχουν ήδη έχουν ασκηθεί διώξεις σε καθηγητές, μαθητές και γονείς από τρία ιδιωτικά σχολεία (Ζηρίδη, Κολέγιο Ψυχικού και Μωραΐτη).

Το "φέουδο" κι ο Μεγάλος "Φεουδάρχης"


Γράφει ο D&G

 Ο Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου στην ομιλία του προς τους Έλληνες εξαγωγείς αναφέρθηκε, για μια ακόμη φορά, στη διαφθορά που αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και η κυβέρνηση.
Χρησιμοποιώντας τα μοναδικά όπλα που διαθέτει στην οποιαδήποτε επιχειρηματολογία του απέδωσε τα φαινόμενα διαφθοράς  στους άλλους. Κάποιοι άλλοι φταίνε που εμείς οι ικανοί, αποφασισμένοι και αδιάφθοροι αδυνατούμε να μετατρέψουμε την χώρα σε «Γη της Επαγγελίας», μια Δανία του νότου, μια Σουηδία της Μεσογείου, μια Σιγκαπούρη έστω βρε αδελφέ της Νοτιοανατολικής Ευρώπης!
Για όλα – όλα όμως - διαφθορά, ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, δημόσιο χρέος, σκάνδαλα, κυβερνητικές γκάφες, μνημόνιο κλπ κλπ, φταίει το «Δημόσιο» το οποίο κατά την άποψή του Πρωθυπουργού  είναι ένας τύπος «φέουδου» των υπαλλήλων.
Ακόμη, διαπίστωσε ο κ. Παπανδρέου ότι για τα παραπάνω ευθύνεται η πολυνομία και η πολυπλοκότητα των θεσμών.
Τέλος ο Πρωθυπουργός τόνισε – όπως και όλοι σχεδόν οι προκάτοχοί του – ότι είναι αποφασισμένος τελειώσει με αυτά τα φαινόμενα και να «πατάξει τη γραφειοκρατία και την πολυνομία».
Για να μην ανοίξουμε τη συζήτηση πολύ περισσότερο από όσο μας επιτρέπει ο χώρος μας εδώ, θα αναστοχαστούμε μόνο πάνω στις βαρυσήμαντες αυτές δηλώσεις του Πρωθυπουργού.

«Τα φάγαμε όλοι μαζί»

Tου Χρηστου Γιανναρα

Ακόμα και ο πιο στυγνός κυνισμός, η ιταμότητα, έχει όρια. Μόνο η θρασύτητα του κομματικού αμοραλισμού δεν έχει. Είναι αχαλίνωτη. Το αποδείχνει η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, η «ερμηνεία» του για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας: «Τα φάγαμε όλοι μαζί (κυβερνώντες και κυβερνώμενοι), σας διορίζαμε για χρόνια»! Σίγουρα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς κόμμα, είναι κοινωνικό σύμπτωμα. Δημιούργησε ανθρωπολογικό τύπο.
Με δεδομένη την καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος από το κομματικό κράτος, την επιτροπεία που επέβαλαν στη χώρα οι δανειστές της, χαμένη την εθνική κυριαρχία (το ομολόγησε ευήθως ο πρωθυπουργός), οι αυτουργοί του εγκλήματος θέλουν να μας πείσουν ότι είμαστε συνένοχοι. Ναι, από τα πιο ύπουλα τεχνάσματα κάθε απανθρωπίας είναι η προσπάθεια να ενοχοποιηθεί το θύμα. Και για λόγους δυσεξήγητων ψυχολογικών διεργασιών το θύμα είναι συνήθως ευεπίφορο στην ενοχοποίηση. Το ξέρουν οι αετονύχηδες της ιδιοτέλειας κομματάνθρωποι, από καταβολής ελλαδικού κράτους.
Εχουν αλλοτριώσει συνειδητά και από πρόθεση την αντιπροσωπευτική δημοκρατία σε σύστημα πελατειακών σχέσεων: εξαγοράζουν ψήφους (δηλαδή συνειδήσεις) αντιπαρέχοντας διορισμούς στο Δημόσιο. Κάθε κόμμα εξασφαλίζει τα «δικά του παιδιά» σε απίστευτους αριθμούς – ξέφρενο και διαρκές όργιο γιγαντισμού του κράτους. Και όταν η οικονομία καταρρέει γιατί δεν αντέχει να συντηρεί στρατιές αργόσχολης δημοσιοϋπαλληλίας, τότε επιστρατεύεται το τέχνασμα της ενοχοποίησης των θυμάτων: Μισή ενοχή δική μας, μισή δική σας, «τα φάγαμε μαζί».
Λογική και αντανακλαστικά μαστροπών: Προσφέρουν δόλωμα την αμειβόμενη με χρήμα ακολασία (προάγουν σε ακολασία) και στη συνέχεια λοιδορούν και προπηλακίζουν το θύμα για εκπόρνευση, διαφθορά, εκμαυλισμό. Θέλουν να αγνοούν ότι ο ρόλος που οι πολίτες αναθέτουν στον πολιτικό είναι να διακονεί (να «υπουργεί») τις κοινές ανάγκες, όχι να εκμαυλίζει ψηφοφόρους, εξαγοράζοντας την ψήφο τους για τη δική του εξουσιολαγνεία. Είναι φυσικά εύκολο να μεταβάλλεις τον πολίτη σε πελάτη: η φύση του ανθρώπου ρέπει στην ιδιοτέλεια, η ανάγκη για εξασφάλιση, για σιγουριά, είναι ορμή ενστικτώδης, αδυσώπητη, ανταποκρίνεται αντανακλαστικά στο δόλωμα του ρουσφετιού.

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

ΠΕΡΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη, αλλά ουδέποτε στην ιστορική της διαδρομή πλούτισε από δουλεμπόριο. Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη αλλά ποτέ δεν υπήρξε απάνθρωπη.
Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη, αλλά ουδέποτε έχει στιγματισθεί στην μακραίωνα ιστορία της από Άουσβιτς, Νταχάου, Γκουλάγκ, ή Γκουαντανάμο. Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη αλλά ουδέποτε υπήρξε κτηνώδης.
Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη, αλλά ποτέ δεν γέννησε διεθνείς απατεώνες, γκάνγκστερς και κυριλέ μεγαλοτοκογλύφους που, δίκην περιπλανώμενου Ιουδαίου (που δεν πεθαίνει ποτέ), διακινούν το «χρήμα-δόλωμα» στον πλανήτη, απομυζώντας ως αιμοσταγή παράσιτα τους κόπους των απλών ανθρώπων σε μια παγκόσμια ρουλέτα, στην οποία αυτοί παίζουν με σημαδεμένα ζάρια, που πάντα, όταν έρχεται η σειρά τους, φροντίζουν να φέρνουν το «πάρτα όλα».
Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη, αλλά μπροστά στην διαφθορά, την υποκρισία, και την αναλγησία των κατηγόρων της, αποτελεί μια χώρα παραδείσιας αθωότητας.
Και έχει πάντα το ηθικό πλεονέκτημα, απευθυνόμενη σε όλους αυτούς τους νεόκοπους χρυσοδάκτυλους λαθροχείρες και τους εκ γενετής ληστάρχους, που έχουν το θράσος να αξιολογούν και να συντάσσουν τις λίστες των διεφθαρμένων χωρών, να απαντά με το ελληνικότατο:
Άϊ σικτίρ τσογλάνια.
Το είδαμε στο Ήπειρος-Ελλάς

Η κηδεία που έθαψε ένα έθνος

Η εξέλιξη του «παπανδρεϊσμού»
...από τους ταγματασφαλίτες του Γεωργίου στα λαμόγια του Ανδρέα ...και από εκεί ...στις «αδερφές» του Γιωργάκη.
Η 3η Νοεμβρίου του 1968 ήταν μια πολύ σημαντική ημερομηνία για το ελληνικό παρακράτος. Μια ημερομηνία χαράς και ευτυχίας. Γιατί; Γιατί εκείνη την ημέρα το ελληνικό παρακράτος είχε κατορθώσει το ακατόρθωτο. Πήρε από τον "κουβά" του ένα "σκουπίδι" και έφτιαξε το "υλικό" των ονείρων ενός λαού. Είχε βάλει τον λαό, ο οποίος είχε ματώσει τόσο στην κατοχή όσο και στον εμφύλιο που ακολούθησε, να "προσκυνήσει" έναν από τους κύριους υπεύθυνους της μεταπολεμικής αθλιότητας. Έναν άνθρωπο, ο οποίος δήλωσε "απών" στο πανεθνικό μέτωπο αντίστασης κατά των κατακτητών και στη συνέχεια έβαλε τον λαό στην περιπέτεια του εμφυλίου.
Αυτό ήταν το μέγα επίτευγμα. Το παρακράτος έβαλε τον λαό να προσκυνήσει ένα δικό του "εργαλείο". Ένα "εργαλείο", το οποίο εκείνη την ώρα ήταν στην κυριολεξία για "πέταμα" και άχρηστο με τον θάνατό του. Το παρακράτος είχε "κατασκευάσει" τον "θεό" της δημοκρατικής παράταξης στην Ελλάδα. Είχε κατασκευάσει ένα "ξόανο", το οποίο θα ήταν υπεύθυνο για την αθλιότητα στη χώρα μετά από δεκαετίες. Ένα "ξόανο", το οποίο θα ήταν υπεύθυνο για την καταστροφή των δεκαετιών που ακολουθούσαν. Υπεύθυνο όχι μόνον για την ανεύθυνη "ΑΛΛΑΓΗ" των δανείων και των δανεικών του Ανδρέα, αλλά και για το σημερινό προδοτικό ΔΝΤ του ξεπουλήματος του Γιωργάκη.
Όλα αυτά "χτίστηκαν" εκείνη την ημέρα του Νοέμβρη του 1968. Την ημέρα που ο λαός συνόδευε στην τελευταία του κατοικία τον φερόμενο σαν "Γέρο της Δημοκρατίας". Μιλάμε για μια πραγματικά τρομακτική αστοχία πλοήγησης. Αντί το πλήθος να κατευθυνθεί προς τα Λιόσια, πήγε προς τον Νέο Κόσμο. Αντί να μαζευτεί ο κόσμος, για να σιγουρευτεί ότι το "σκουπίδι" θα παραχωθεί σε μια χωματερή, το "γυάλισε" με τα δάκρυά του και το έθαψε στο Πρώτο νεκροταφείο. Το ανεγκέφαλο θηρίο, που λέγεται όχλος …Το θηρίο, που, όταν θυμάται, δεν μπορεί να ξυπνήσει και όταν ξυπνάει δεν θυμάται.
Ο λαός τίμησε τον Γέρο —ο οποίος ευθυνόταν για όλα όσα τον βασάνιζαν ως λαό—, επειδή υποτίθεται έψαχνε να βρει ευκαιρία να διαδηλώσει την άποψή του για τα όσα άσχημα βίωνε επί Χούντας. Η απόλυτη ειρωνεία. Ο λαός έκανε το απόλυτο σφάλμα. Με την πράξη του αυτή ήθελε να "δηλώσει" την άποψή του για τη Χούντα, "θεοποιώντας" τον άνθρωπο που μας οδήγησε στη Χούντα. Έκανε το απόλυτα σωστό πράγμα, "πιστώνοντάς" το στον απόλυτα λάθος άνθρωπο. Ένα λάθος, του οποίου τις συνέπειες πληρώνει ακόμα. Ακόμα και σήμερα, που μειώνονται οι συντάξεις των κόπων μιας ζωής, σε εκείνο το λάθος οφείλονται.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Ένα εύλογο ερώτημα στον ΓΑΠ ...

UDEMAND ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ....

που δεν έχει απαντηθεί μέχρι σήμερα, ενώ πλανιέται στα χείλη όλων...

Γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν ζήτησε ένα μεγάλο δάνειο, ας πούμε 50 δις, αμέσως μετά την νίκη του στις εκλογές όταν τα spreads ήσαν στις διακόσιες μονάδες και το επιτόκιο χαμηλό ?

Δεν ήταν λογικό για έναν ηγέτη που νοιάζεται για τον λαό του να μην δημοσιοποιήσει τα κακά νέα για τη διαφθορά στην Ελλάδα και τις διάφορες κομπίνες των κυβερνήσεων ώστε να μην προκαλέσει ο ίδιος την καταστροφή ?

Γιατί τόση σπουδή να καταγγείλει στη διεθνή κοινωνία τη διαφθορά του πολιτικό-οικονομικού συστήματος της Ελλάδας ? ενώ συγχρόνως επέτρεπε την εκμετάλλευση και την καταλήστευση της οικονομίας από τους σορτάκηδες με την σύμπραξη της Τράπεζας της Ελλάδος, ανεβάζοντας τελικά τα spreads από τις διακόσιες μονάδες στις 1000 ! Πρώτα δανείζεσαι με καλούς ορους και μετά προσπαθείς να βάλεις τάξη στα δημοσιονομικά σου προβλήματα, χωρίς φανφάρες και με μόνο οδηγό τη σύνεση.

Γιατί θέλησε να τρομάξει τον ελληνικό λαό ρίχνοντας όλα τα βάρη επάνω του με μια τρομακτική προπαγάνδα που εξαπέλυσε -με τα παπαγαλάκια του- που θα την ζήλευε ακόμα και ο Γκέμπελς?


Η λογική εξήγηση είναι ότι είχε την πρόθεση ή την εντολή να κάνει ακριβώς αυτό που έκανε σαν να ήθελε να τιμωρήσει τους Έλληνες γι' αυτή την κατάσταση που κατεξοχήν δημιούργησαν ο πατέρας του, ο Σημιτης και ο ίδιος.

Θα μπορούσε ωραιότατα να βάλει μια τάξη στα οικονομικά αφού πρώτα είχε εξασφαλίσει ένα μεγάλο ποσό με χαμηλό επιτόκιο ώστε να έχει ένα καλό διαπραγματευτικό χαρτί αργότερα και κατόπιν να φέρει στην δημοσιότητα τις δυσκολίες της χώρας. Αλλά και αυτό με μέτρο, όχι με τις κραυγές που το έκανε.

Πολλές άλλες χώρες έχουν το ίδιο πρόβλημα αλλά καμιά δεν κατηγορήθηκε από τον ίδιο της τον πρωθυπουργό για διαφθορά και ανικανότητα να εξοφλήσουν το χρέος τους.

Τι να έκαναν οι δανειστές μας όταν έμαθαν τα νέα ? δεν θα ανέβαζαν συνεχώς τα επιτόκια? Και δεν θα απαιτούσαν να πάρουν τώρα, από μια αιμορραγούσα Ελλάδα, όποια προίκα της άφησε ο καλός Θεούλης και κάποιοι γενναίοι πραγματικοί Έλληνες?

Γιατί δεν έκανε την μόνη σωστή κίνηση? είναι ένα μεγάλο ερώτημα που πλανιέται στη σκέψη όλων των Ελλήνων αυτή την ώρα που αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο, σε όλο της το μεγαλείο, το ελεεινό σχέδιο της οικονομικής απογύμνωσης μιας Ελλάδας που σπαράζει κάτω από τα τρωκτικά της διεθνούς τοκογλυφίας.

Δεν ξέρουμε πως μπορούμε να το ονομάσουμε αυτό ? προδοσία ? ανικανότητα ? η υποκριτική ειλικρίνεια ?

Οι Γερμανοί τον ..τίμησαν γιατί ....βρήκε τρόπο να δανειστεί με υπέρογκα επιτόκια για να μπορέσει να τους δώσει πίσω μερικά από τσ δανεικά, χρεώνοντας για πάντα την Ελλάδα.
Αυτό κι αν είναι γκεμπελικό!

Και οι "φανφάρες" ότι όλα πάνε καλά συνεχίζονται και θα συνεχίζονται μέχρι να πέσει αναίσθητη κάτω από τα χτυπήματα των τοκογλύφων ολόκληρη η Ελλάδα, και τότε -σύντομα νομίζουμε - θα κάνει εκλογές για να τις χάσει, -μιας και θα έχει ολοκληρώσει την αποστολή του- και θα φύγει νύχτα πιστεύοντας ότι θα πάρει τις θέσεις στην διεθνή σκηνή που του έταξαν. Όταν ξυπνήσει και δει την αλήθεια, τι έκανε και τι του κάνανε, θα χλωμιάσει από την εξαπάτηση.

Θα μας απαντήσετε άραγε κ. Παπανδρέου στο μεγάλο αυτό ερώτημα ?

Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

16 Οκτωβρίου 10

«Φαύλος κύκλος είναι η κατάσταση όπου επιλύοντας ένα πρόβλημα, δημιουργείται ένα άλλο, το οποίο όμως οδηγεί ξανά στο αρχικό πρόβλημα και κατά συνέπεια σε αδιέξοδο». Αυτός είναι ένας απλοϊκός ορισμός του φαύλου κύκλου, όπως περιγράφεται στα περισσότερα λεξικά. Αν τώρα αναζητάτε έναν ορισμό ακριβέστερο, σαφέστερο και καλύτερα τεκμηριωμένο αναφορικά με τον «φαύλο κύκλο», ρίξτε μια ματιά στην πολιτική ζωή του τόπου. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Πιο πρόσφατο, λόγω και του θορύβου που δημιουργήθηκε, η ιστορία των συμβασιούχων του υπουργείου πολιτισμού.

Κάποιοι πολιτικοί, λειτουργώντας με την συνήθη φαυλότητα, βόλευαν κόσμο σε διάφορες υπηρεσίες του υπουργείου, ως συμβασιούχους ορισμένου χρόνου. Οι συμβάσεις που υπέγραφαν είχαν διάρκεια συνήθως τεσσάρων, έξη, ή οκτώ μηνών. Όταν εξέλιπε ο χρόνος οι συμβασιούχοι απολύονταν, καθώς θεωρητικά είχε ολοκληρωθεί το αντικείμενο της σύμβασης. Όμως αφού μεσολαβούσε ένα μικρό χρονικό διάστημα εκτός εργασίας, κάτι που προέβλεπε ο νόμος ώστε να αποκλείεται η μονιμοποίηση τους, στη συνέχεια επαναπροσλαμβάνονταν, σχεδόν πάντα με την πρόνοια των πολιτικών που είχαν μεσολαβήσει για την αρχική πρόσληψή τους. Προφανώς με τα γνωστά ανταλλάγματα σε ψήφους και δημοφιλία.

Όλα αυτά, σε ένα παράλογο σκηνικό κραυγαλέων αντιθέσεων. Ενώ τυπικά ήταν έκτακτοι υπάλληλοι, κάλυπταν πάγιες ανάγκες. Χωρίς τα δικαιώματα όμως και το μισθολόγιο των τακτικών υπαλλήλων. Ήταν μεν όμηροι του άρρωστου πολιτικού συστήματος, απολάμβαναν όμως για πολλά χρόνια τα προνόμια της απασχόλησης στο δημόσιο, έχοντας παρακάμψει την απαιτητική διαδικασία του ΑΣΕΠ. Νομότυποι μεν, κατά παράβαση του νόμου δε.

Προνομιούχοι θεωρητικά, εύκολη λεία όμως για τα τσακάλια του κομματικού κράτους! Εξασφαλισμένη ψηφοθηρία και πολυάριθμη εκλογική πελατεία, για όσους πολιτευτές είχαν πρόσβαση στο συγκεκριμένο υπουργείο. Αν ανατρέξετε στο πρόσφατο παρελθόν, θα βρείτε πολλές δηλώσεις συμπαράστασης και κυρίως υποσχέσεις από προβεβλημένα στελέχη των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, για οριστική λύση του προβλήματος (δηλαδή μονιμοποίηση). Ναι, ακόμη και από αυτούς που σήμερα τους κλείνουν την πόρτα, παραπέμποντάς τους στο ΑΣΕΠ.

Ένας τέλειος φαύλος κύκλος! Μια αδιέξοδη διαδικασία, που ανακύκλωνε - όχι χωρίς λόγο- για χρόνια το πρόβλημα χωρίς να το λύνει, με συνέπεια σήμερα να υπάρχουν «έκτακτοι υπάλληλοι» με είκοσι χρόνια προϋπηρεσίας και ο ένας στους δύο εργαζόμενους του υπουργείου πολιτισμού να είναι συμβασιούχος!

Τη συνέχεια μπορούσε εύκολα ο καθένας να φανταστεί, αν δεν είχε στο μεταξύ μεσολαβήσει η τρόικα και τα περιοριστικά μέτρα που μας επιβλήθηκαν. Παρ’ όλα αυτά μην έχετε καμιά αμφιβολία, πως επί της ουσίας δεν θα αλλάξει τίποτε, όσες εξαγγελίες και αν ακουστούν. Θα είναι η πολλοστή φορά που η πολιτεία «θα δώσει λύση». Απλώς όπως συμβαίνει πάντα, η λύση θα είναι στα μέτρα της! Θυμηθείτε το... 
Tάκης Σπηλιόπουλος στο Αδιανόητο

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ...


Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς κόμμα, είναι κοινωνικό σύμπτωμα. Δημιούργησε ανθρωπολογικό τύπο.....

«Τα φάγαμε όλοι μαζί»

Tου Χρηστου Γιανναρα

Ακόμα και ο πιο στυγνός κυνισμός, η ιταμότητα, έχει όρια. Μόνο η θρασύτητα του κομματικού αμοραλισμού δεν έχει. Είναι αχαλίνωτη. Το αποδείχνει η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, η «ερμηνεία» του για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας: «Τα φάγαμε όλοι μαζί (κυβερνώντες και κυβερνώμενοι), σας διορίζαμε για χρόνια»! Σίγουρα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς κόμμα, είναι κοινωνικό σύμπτωμα. Δημιούργησε ανθρωπολογικό τύπο.

Με δεδομένη την καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος από το κομματικό κράτος, την επιτροπεία που επέβαλαν στη χώρα οι δανειστές της, χαμένη την εθνική κυριαρχία (το ομολόγησε ευήθως ο πρωθυπουργός), οι αυτουργοί του εγκλήματος θέλουν να μας πείσουν ότι είμαστε συνένοχοι. Ναι, από τα πιο ύπουλα τεχνάσματα κάθε απανθρωπίας είναι η προσπάθεια να ενοχοποιηθεί το θύμα. Και για λόγους δυσεξήγητων ψυχολογικών διεργασιών το θύμα είναι συνήθως ευεπίφορο στην ενοχοποίηση. Το ξέρουν οι αετονύχηδες της ιδιοτέλειας κομματάνθρωποι, από καταβολής ελλαδικού κράτους.

Εχουν αλλοτριώσει συνειδητά και από πρόθεση την αντιπροσωπευτική δημοκρατία σε σύστημα πελατειακών σχέσεων: εξαγοράζουν ψήφους (δηλαδή συνειδήσεις) αντιπαρέχοντας διορισμούς στο Δημόσιο. Κάθε κόμμα εξασφαλίζει τα «δικά του παιδιά» σε απίστευτους αριθμούς – ξέφρενο και διαρκές όργιο γιγαντισμού του κράτους. Και όταν η οικονομία καταρρέει γιατί δεν αντέχει να συντηρεί στρατιές αργόσχολης δημοσιοϋπαλληλίας, τότε επιστρατεύεται το τέχνασμα της ενοχοποίησης των θυμάτων: Μισή ενοχή δική μας, μισή δική σας, «τα φάγαμε μαζί».

Λογική και αντανακλαστικά μαστροπών: Προσφέρουν δόλωμα την αμειβόμενη με χρήμα ακολασία (προάγουν σε ακολασία) και στη συνέχεια λοιδορούν και προπηλακίζουν το θύμα για εκπόρνευση, διαφθορά, εκμαυλισμό. Θέλουν να αγνοούν ότι ο ρόλος που οι πολίτες αναθέτουν στον πολιτικό είναι να διακονεί (να «υπουργεί») τις κοινές ανάγκες, όχι να εκμαυλίζει ψηφοφόρους, εξαγοράζοντας την ψήφο τους για τη δική του εξουσιολαγνεία. Είναι φυσικά εύκολο να μεταβάλλεις τον πολίτη σε πελάτη: η φύση του ανθρώπου ρέπει στην ιδιοτέλεια, η ανάγκη για εξασφάλιση, για σιγουριά, είναι ορμή ενστικτώδης, αδυσώπητη, ανταποκρίνεται αντανακλαστικά στο δόλωμα του ρουσφετιού.

Γι’ αυτό η εξουσία είχε πάντοτε αυτονόητα και παιδαγωγικό χαρακτήρα, υπηρετούσε το κοινωνικό γεγονός, το άθλημα των σχέσεων, της συνύπαρξης, όχι τη θωράκιση ατομικών συμφερόντων.

Η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης «μαζί τα φάγαμε» δικαιολογεί και νομιμοποιεί την πιο αδίστακτη αντικοινωνική συμπεριφορά της εξουσίας, παραπέμπει στην εκφραστική μαστροπών, στην απανθρωπία της αδιαφορίας για κάθε λογική κοινωνικού υπουργήματος. Δεν συμβιβάζεται με πολιτικό αξίωμα, με την τιμή της διακονίας ελπίδων και στόχων του λαού, διαχείρισης της εμπιστοσύνης του. Αλλά το κρίσιμο ερώτημα είναι: πότε επιτέλους θα αφυπνισθεί σε στοιχειώδεις επιγνώσεις αυτός ο λαός, πότε θα συνειδητοποιήσει ότι είναι μόνο θύμα, όχι συνεργός των φαυλεπίφαυλων επαγγελματιών της εξουσίας.

Πότε θα απαιτήσει καινούργιο Σύνταγμα, θεσμική απελευθέρωση από τον ζυγό της κομματοκρατίας.

Η οικονομία βυθίζεται όλο και πιο αδιέξοδα στην ύφεση, οι στρατιές των απελπισμένων ανέργων πληθύνονται καθημερινά, η παραγωγή μειώνεται δραματικά, η αγορά φθίνει, τα καταστήματα κλείνουν με πρόοδο γεωμετρική που, κυριολεκτικά, πανικοβάλλει. Ομως τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν, ολοφάνερα, πρώτο τους μέλημα τις επερχόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια τετριμμένα στερεότυπα για τα εγκλήματα της Ν.Δ., με τόσο φτηνιάρικη εμπάθεια και τόσο κραυγαλέα μονομέρεια, που τελικά μάλλον αμβλύνει τη λαϊκή οργή για τους αντιπάλους του, τη μεταστρέφει σε αηδία και απέχθεια για τη δική του μικροϊνική ρητορική. Πολιτικό λόγο σε τόσο χαμηλό διανοητικό και γλωσσικό επίπεδο ίσως δεν είχε ακούσει ποτέ άλλοτε στην παρακμιακή της κατρακύλα η ελληνική κοινωνία.

Και η άκρα ευτέλεια του πρωθυπουργικού λόγου επιβάλλεται ως κεντρικό θέμα κάθε Δελτίου Ειδήσεων (καταλαμβάνει τα δύο τρία περίπου του συνολικού τηλεοπτικού χρόνου) στα κρατικά κανάλια. Απαντάει ο εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ανάλογου επιπέδου ευφυολογήματα, ώστε ο απελπισμός του κάποιας νοημοσύνης πολίτη να ολοκληρώνεται τεκμηριωμένα. Σίγουρα υπάρχει ενοχή της ελλαδικής κοινωνίας γι’ αυτό το ανατριχιαστικό κατάντημα. Οχι επειδή «τα έφαγε μαζί» με τις κομματικές συντεχνίες της κλεπτοκρατίας, αλλά επειδή δεν προσβάλλεται από το κρετινικό τους επίπεδο, δεν αντιδρά, είναι έτοιμη να ψηφίσει και πάλι τους επίσημους εγκαθέτους της κλεπτοκρατίας (ή τους ευνοουμένους της) στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Το συνετό (σοφό θα έλεγα) κομμάτι του ελλαδικού πληθυσμού (ελάχιστο αριθμητικά, αλλά όχι ευκαταφρόνητο σε δυναμική επιρροής) δεν ψηφίζει ιδεολογικές ετικέτες, ψηφίζει πρόσωπα. Στην πρόκριση προσώπων, στην αξιολόγηση προσώπων, στην εμπιστοσύνη σε πρόσωπα απηχείται ελληνική ιδιαιτερότητα αιώνων: εθισμοί στην ευθύνη της ελευθερίας, όχι πειθάρχηση σε αυθεντίες «ορθής» ιδεολογίας και «αποτελεσματικής» ηθικής. Ετσι, το συνετό κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας θα ήταν μάλλον έτοιμο να ευνοήσει τη μετάθεση εμπιστοσύνης από τον μειονεκτικό γόνο των Παπανδρέου στον Αντώνη Σαμαρά: Εστω και μόνο για το κουράγιο του να αντιπαλέψει επί χρόνια τη μητσοτακική παραλλαγή του παπανδρεϊσμού και παρά τη συμπόρευσή του με τον ύστερο, τον ανεκδιήγητης ανικανότητας, καραμανλισμό.

Με άλλα λόγια: το εκλογικά (και σοφά) περιφερόμενο κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας, οι πολίτες που κάθε φορά κρίνουν και ψηφίζουν το μη χείρον, θα ήταν μάλλον έτοιμοι να δώσουν και στον Α. Σαμαρά ιστορική ευκαιρία, να του εμπιστευθούν την παλιγγενεσία της πατρίδας, έστω λίγους μόνο μήνες μετά το καραμανλικό (του βραχέος) φιάσκο. Αρκεί να είχαν πειστήρια για την τόλμη του να διακινδυνεύσει ριζικές αλλαγές. Και τα πειστήρια θα ήσαν δύο: Αν μιλούσε «άλλη» γλώσσα. Και αν έβαζε βαθιά, αμείλικτα το μαχαίρι στο σαπισμένο από χρόνια κόμμα της Ν.Δ.

Δεν θα ήταν κάτι απλό να μιλούσε «άλλη» γλώσσα ο Α. Σαμαράς. «Αλλη» γλώσσα θα σήμαινε άλλη θέα της πραγματικότητας από αυτήν που έχει σήμερα, άλλη νοο-τροπία (τρόπο του νοείν), άλλες ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων, άλλες κοινωνικές στοχεύσεις, άλλη αίσθηση της ελληνικότητας, άλλη εκδοχή της πολιτικής. Και από όλες αυτές τις κατακτημένες διαφορετικότητες θα προέκυπτε άλλο λεξιλόγιο, άλλη εκφραστική, άλλη φυσιογνωμική σημειολογία. Σήμερα ο Α. Σαμαράς είναι για την ελλαδική πολιτική σκηνή «μία από τα ίδια», διότι τίποτε από τα όσα προϋποθέτει μια «άλλη» γλώσσα δεν μοιάζει να το διαθέτει.

Το τι σημαίνει «βαθιά το μαχαίρι στο σάπιο κόμμα», είναι προφανέστερο. Ο Α.Σ. δεν τόλμησε να αποκόψει θαρραλέα ούτε τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις ανίκανων, διεφθαρμένων, μαΐστρων της φαυλότητας. Πληρώνει γραμμάτια υποχρέωσης σε υποστηρικτές της αρχηγικής εκλογής του και όσες αλλαγές τόλμησε σε διευθυντικές κομματικές θέσεις, μοιάζει απλώς να μετέβαλαν τις ισορροπίες του παραγοντισμού (όχι και τη λογική του παραγοντισμού) στη λειτουργία του κόμματος. Τα κριτήριά του για την αξιολόγηση της ανθρώπινης ποιότητας είναι εντελώς απογοητευτικά στην περίπτωση των υποψηφίων που ευνόησε για τις εκλογές αυτοδιοίκησης – ο εξοργιστικά αποτυχημένος στην πρώτη του θητεία δήμαρχος Αθηναίων, οι προσβλητικές της αξιοπρέπειας παρουσίες στο ψηφοδέλτιό του, ο ανύπαρκτος στον κοινωνικό στίβο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, και πάει λέγοντας.

Στον ορίζοντα δεν υπάρχει δυνατότητα για τιμωρό απάντηση στην ιταμότητα που μας καθιστά όλους συνένοχους της κλεπτοκρατίας.

Free AcroPolice!

Είπε χθες το ζαβό* στη Βουλή (και... καταχειροκροτήθηκε!): «Tο δικαίωμα στη διαμαρτυρία είναι ιερό, αλλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να... αιχμαλωτίζει αρχαία μνημεία» (ΓΑΠ 15/10, πηγή)
!!!

Σκίτσο Γιάννη Ιωάννου από το Έθνος
Σκίτσο Ηλία Μακρή από την Καθημερινή
Σκίτσο Πέτρου Δερβενιώτη από την Αυγή
Σκίτσο Ανδρέα Πετρουλάκη από την Καθημερινή


* όπως έγραψε κι ο Στάθης "ανόητους λέμε ορισμένες φορές κάποιους για να μην τους πούμε προδότες"

Από τον Ρήγα
Ευχαριστούμε το Γραφέα Πεζικού που μας το έστειλε

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Βρε τι μου θυμίζει, εμένα τον...απόγονο! Δείτε ένα πολύ καλό άρθρο περί δανείων και ΔΝΤ!


Γράφει ο Δημήτρης.
Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει.
Έχουμε και λέμε:

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος.
(Μας θυμίζει τίποτα;)

Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του...

ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Μήπως κάτι αρχίζει να μας θυμίζει;)

Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να ...συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κοίτα κάτι συμπτώσεις...)

Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (απ νάτο!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Αυτό σίγουρα κάτι μας θυμίζει;)

Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Ε όχι, δεν γίνεται, πλάκα μας κάνουν...)

Για να μην τα πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου.
Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας, είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού που τα κατέγραψε:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν. (όπα...)
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες. (αμάν...)
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια. (και όχι τα βουνά...).
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή. (από τότε έ...)
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.(ΦΠΑ δεν είχε τότε...)
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα. (έλα...)
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους. (είχε ο Λοβέρδος προ-προπάππου τότε;)
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου. (πιθανόν να έφερναν ξένους...)
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό. (ε, όχι, αυτό όχι...)
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης. (ερχόμαστε δεύτεροι...)
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού. (αθάνατη Ελλάδα...)

(Είναι να τρελλαίνεσαι, είναι δυνατόν να αντέγραψαν οι τωρινοί ένα τόσο παλιό σχέδιο, μια που δεν είχαν άλλες ιδέες;)

Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; για ποιούς;
Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε "τι πέτυχαν με όλα αυτά;", σας απαντώ:
Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλήρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη, το 1893.
Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Μήπως πρέπει να αναλογιστούν σοβαρά οι εντός και εκτός αρμόδιοι, τι ανάλογο μπορεί να συμβεί και με το τωρινό μνημόνιο...
Έτσι για να ταιριάξει κι' αυτό με το τότε...

Δημήτριος Μπότσαρης (απόγονος)

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Μετά την ευφορία, η ντροπή!





ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ ΓΙΑΤΙ "ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ", ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ! ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ , ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΦΥΛΑΕΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ , ΚΑΙ ΕΧΕΙ 20 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙ!
ΤΟ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΠΡΟΦΑΝΩΣ!




Μετά την ευφορία, η ντροπή

Tης Μαριαννας Τζιαντζη

Ενα από τα πρώτα θέματα στα χθεσινά δελτία ήταν η ανακατάληψη της Ακρόπολης από τα ΜΑΤ. Μετά την ευφορία που έφεραν τα πλάνα με τη διάσωση των μεταλλωρύχων στη Χιλή, έρχεται η ντροπή.

Σε αρκετές περιπτώσεις, τα σχόλια των παρουσιαστών ήταν πανομοιότυπα: «εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου» ή «απίστευτες σκηνές» που ξετυλίχτηκαν κάτω «από τα απορημένα βλέμματα των τουριστών». Κάποιοι μίλησαν για «δραματικά επεισόδια με πρωταγωνιστές τους αστυνομικούς και τους συμβασιούχους» - σαν να πρόκειται για οπαδούς δύο ποδοσφαιρικών ομάδων που πλακώνονται στο γήπεδο. Μόνο που οι δύο ομάδες είναι η κυβέρνηση και οι εργαζόμενοι. Η πρώτη, ικέτιδα στις αγορές, οι δεύτεροι ικέτες στον ναό; Το σίγουρο είναι ότι τη λύση δεν τη φέρνουν τα δακρυγόνα.

Σεβαστό το δίκιο του τουρίστα που ήρθε από μακριά για να δει ένα μοναδικό μνημείο. Σεβαστό, όμως, και

το δίκιο του φύλακα του μνημείου, ο οποίος, αν και προσφέρει έργο, παραμένει 20 μήνες απλήρωτος και κινδυνεύει να βρεθεί στον δρόμο. Μπορεί κανείς να διαφωνεί με την κατάληψη, να τη θεωρεί ακαλαίσθητη, αρνητική για τον τουρισμό και την οικονομία, όμως εκείνοι που πέρασαν τη νύχτα της Τετάρτης πάνω στον Ιερό Βράχο δεν είναι οι εχθροί αλλά οι προστάτες του.

Η απόγνωση και όχι η διάθεση βεβήλωσης έσπρωξε δεκάδες νέους ανθρώπους, που εκπροσωπούν χιλιάδες άλλους, να κλειστούν στην Ακρόπολη. Είναι η ίδια απόγνωση που, όπως αναφέρθηκε χθες στο «Συμβαίνει τώρα» (ΝΕΤ) με τη Χρύσα Αράπογλου, νιώθουν οι 4.700 εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» (κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτές, οικογενειακοί βοηθοί), που όλοι έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ και που από 1-1-2011 θα βρεθούν χωρίς δουλειά. Ταυτόχρονα, χωρίς βοήθεια θα μείνουν 110.000 συμπατριώτες μας που σήμερα εξυπηρετούνται από αυτό το πρόγραμμα. Ποιοι τουρίστες θα δουν, ποιες κάμερες θα απαθανατίσουν τα «απορημένα βλέμματα» των γερόντων και των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες που δεν μπορούν να πάνε μόνοι τους στο φαρμακείο, στο ΙΚΑ, στη ΔΕΗ, στο σούπερ μάρκετ, που δεν μπορούν να αλλάξουν μια λάμπα που κάηκε, να κάνουν μια ένεση στον εαυτό τους; Σπάνια όμως η κάμερα μπαίνει σε σπίτια που τα ρημάζουν η φτώχεια, η μοναξιά και η ανημπόρια και, όταν μπαίνει, το κάνει για να προβληθεί η συμπόνια των καναλιών.

Δεν είναι μόνο η μορφή της διεκδίκησης, δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι που χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Είναι το κενό που θα αφήσει (ή νομίζουμε ότι δεν θα αφήσει) η απουσία τους. Αν πιστεύουμε ότι το ψηφιακό σχολικό βιβλίο, που πρόσφατα παρουσίασε η υπουργός Παιδείας, καλύπτει τα αβυσσαλέα κενά της δημόσιας εκπαίδευσης, ίσως τότε οι ψηφιακοί αρχαιολόγοι, οι ψηφιακοί φύλακες, οι ψηφιακές νοσοκόμες, οι ψηφιακοί δάσκαλοι να είναι η λύση, έτσι ώστε να ζήσουμε όλοι ευτυχισμένοι σε μια ελεύθερη εικονική ζωή.