Το παρόν ιστολόγιο δημιουργήθηκε από εκπαιδευτικούς που υπηρετούν ή υπηρέτησαν στη Λήμνο και ασχολείται με θέματα που αφορούν στην Ελληνική Παιδεία κι εκπαίδευση, στην πολιτική, αλλά και με ό,τι θεωρηθεί επίκαιρο ή ενδιαφέρον. Αναδημοσίευση των πιο ενδιαφερόντων θεμάτων (κατά τους συγγραφείς) της Ελληνικής και ξένης blogόσφαιρας.
Οι απόψεις στα άρθρα που αναδημοσιεύονται εκφράζουν τους συγγραφείς τους κι όχι το ιστολόγιο.
Επικοινωνήστε ελεύθερα στο Magistri.Limnou@gmail.com

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Δύο δημοσιεύσεις για το ίδιο θέμα: Τέλος οι αποσπάσεις;;;;;

1. alfavita.gr: «Πρώτα ο μαθητής» - «Πρωταγωνιστής ο εκπαιδευτικός» και πως οι διακηρύξεις γίνονται κουρελόπανα

2. politis-gr: Η Άννα …που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει

Alfavita.gr: Η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είχε κεντρικό σύνθημά της «Πάνω από όλα η Παιδεία». Όσοι αναπνέουν την κιμωλία στην τάξη, εκπαιδευτικοί και μαθητές, αλλά και οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο γνωρίζουν σήμερα πολύ καλά τι σήμαιναν αυτές οι άμοιρες λέξεις.

Το νέο σύνθημα του Υπουργείου Παιδείας είναι «πρώτα ο μαθητής». Η Υπουργός Παιδείας το προβάλλει σε κάθε της λόγο, στο πρόγραμμα του κυβερνώντος κόμματος για την Παιδεία, στις προγραμματικές δηλώσεις, σε όλες τις συνεντεύξεις της. Παράλληλα η Υπουργός Παιδείας δεν χάνει ευκαιρία να επισημάνει ότι «για να κάνουμε οποιαδήποτε αλλαγή στην Παιδεία ο πρωταγωνιστής είναι ο εκπαιδευτικός».

Πόσο οι διακηρύξεις αυτές έχουν σχέση με τις πράξεις;

Παραθέτουμε τα παρακάτω γεγονότα. Γεγονότα που πιθανόν να φαίνονται ασύνδετα, ωστόσο μια πιο καλή ματιά τα αποκαλύπτει σαν τμήματα ενός παζλ που μέρα με τη μέρα συμπληρώνεται και ανατρέπει τις διακηρύξεις του Υπουργείου και τα «λόγια τα ηχηρά».

Το ένα γεγονός είναι το παρακάτω: Εκπαιδευτικός, Φιλόλογος, διδάσκει από την έναρξη του σχολικού έτους μαθήματα στην τελευταία τάξη του Λυκείου σε Λύκειο της Νέας Σμύρνης. Πέντε μήνες μετά, αίφνης, στις αρχές Φεβρουαρίου, την ειδοποιούν από το Γραφείο Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής στην οποία ανήκει το σχολείο ότι πρέπει να αφήσει εξ ολοκλήρου τα τμήματα στα οποία διδάσκει και να μετακινηθεί σε άλλο σχολείο για να καλύψει εκεί το κενό που παρουσιάστηκε. Η καθηγήτρια διαμαρτύρεται στο ΠΥΣΔΕ εξηγώντας τα αυτονόητα. Πως είναι δυνατόν τρεις μήνες πριν από το τέλος του σχολικού έτους να αφήνει τους μαθητές της, τα μαθήματά της, τη σχέση που είχε αναπτύξει με τα παιδιά, για να μετακινηθεί σε ένα άλλο σχολείο; Δεν μπορεί το κενό να καλυφθεί με την πρόσληψη ενός αναπληρωτή εκπαιδευτικού; Πόσο αυτή η ενέργεια εξυπηρετεί τις διακηρύξεις «πρώτα ο μαθητής»; Το ίδιο διαμαρτύρονται και οι μαθητές της. Τους είναι αδύνατο να καταλάβουν ποιος ακριβώς είναι ο λόγος που πρέπει στη μέση της χρονιάς να αλλάξουν καθηγητή.

Κάμποσα χιλιόμετρα βορειότερα άλλο γεγονός έρχεται να συγκρουστεί πάλι με τις διακηρύξεις και τους επικοινωνιακούς χειρισμούς. Ποιος δεν θυμάται τα λόγια του Υπουργείου: «ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών, που μπορεί να υπερβαίνει και τις 10.000, βρίσκεται αποσπασμένος σε διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου. Από την κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου και τις περιφερειακές διευθύνσεις ως τις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις!!!», «να μπει τάξη και ο εκπαιδευτικός να ξαναμπεί στην τάξη» και ότι στις αποσπάσεις των εκπαιδευτικών δεν υπήρξε τα προηγούμενα χρόνια κανένα «κριτήριο παραγωγικής χρησιμότητας, καθώς πρυτανεύουν τα κριτήρια πελατειακής εξυπηρέτησης». Σε δημοσίευμα της Γιούλης Μανώλη στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ (14/2/2010) που συνοδεύεται με ντοκουμέντα αποκαλύπτεται ότι πριν λίγες μέρες, στα μισά πάλι της χρονιάς, στο τέλος Ιανουαρίου, με προσωπική της απόφαση η κυρία Διαμαντοπούλου αγνόησε την κατηγορηματική άρνηση του 2ου γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κοζάνης να διαθέσει καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θράκης (για ευνόητους λόγους δε δημοσιεύουμε τα στοιχεία του, κλάδος ΠΕ11, Γυμναστής,) "επειδή δεν υπάρχει πλεόνασμα ωρών της ειδικότητάς του προκειμένου να αναπληρωθεί το κενό του στη μονάδα που υπηρετεί εισηγούμαστε αρνητικά για την απόσπασή του στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης" όπως αναφέρει σε σχετικό έγγραφό του ο αναπληρωτής προϊστάμενος του 2ου γραφείου Κοζάνης.

Ως γνωστόν για τη διεκπεραίωση των αιτήσεων απόσπασης σε πανεπιστήμια δε μεσολαβούν τα κεντρικά υπηρεσιακά συμβούλια Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΚΥΣΠΕ και ΚΥΣΔΕ). Διεκπεραιώνονται απευθείας από το γραφείο του υπουργού παιδείας. Η αίτηση παρελήφθη από την αρμόδια διεύθυνση προσωπικού δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας. Πριν τη διαβιβάσει στο υπουργείο της Υπουργού η αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Παιδείας πήρε την πρωτοβουλία να απευθυνθεί στη διεύθυνση εκπαίδευσης Κοζάνης λαμβάνοντας προφανώς πολύ σοβαρά υπόψη της τις δηλώσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου περί αποσπάσεων και αναπλήρωσης των αποσπώμενων.

Στην περίπτωση αυτή η υπουργός Παιδείας άφησε το γυμνάσιο χωρίς γυμναστή για περίπου δύο βδομάδες. Η λύση που βρέθηκε για να διδάσκεται το μάθημα ήταν να μετατραπούν σε γυρολόγους τρεις άλλοι γυμναστές οι οποίοι χρειάζεται να διανύουν αποστάσεις έως και 100 χιλιόμετρα ημερησίως για να συμπληρώνουν το ωράριο του αποσπασθέντος στο πανεπιστήμιο συναδέλφου τους. Η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας εισέπραξε την κατηγορηματική άρνηση της αρμόδια υπηρεσίας του νομού Κοζάνης στις 13/1/2010. Στις 21/1/2010 πρωτοκολλήθηκε η απόφαση της κυρίας Διαμαντοπούλου με την οποία ο συγκεκριμένος γυμναστής και άλλοι 4 συνάδελφοί του αποσπάστηκαν στο ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής.

Politis-gr: Στον αστερισμό των «προσωπικών εξυπηρετήσεων» κινείται ήδη η υπουργός Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου, πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι των δεκάδων δηλώσεων της εναντίον των ρουσφετολογικών αποσπάσεων δασκάλων και καθηγητών.

Υπενθυμίζω μερικές μόνο από τις μαχητικές δηλώσεις της κ.Διαμαντοπούλου. «Δεν αποσπάται κανείς εάν δεν αναπληρώνεται η θέση του. Αυτό ξέρετε πόσο επαναστατικό είναι(sic!)» δήλωνε σε συνέντευξη της στην εκπομπή «Πρωινή Γραμμή» της ΝΕΤ ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου.

«Κανείς εκπαιδευτικός δεν αποσπάται , εάν δεν έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του για τη θέση στην οποία υπηρετεί» δήλωνε επίσης σε συνέντευξη Τύπου στις 12/11/09 . Την ίδια δήλωση την έχει επαναλάβει κατά κόρον. Όμως όταν έλεγε «κανείς», εννοούσε προφανώς ...κανείς εκτός εάν η αίτηση απόσπασης προέρχεται από την ιδιαίτερη πατρίδα της υπουργού , την Κοζάνη.

Έγγραφα που παρουσίασε ο Τύπος της Κυριακής και τα οποία δεν επιδέχονται διάψευση, αποκαλύπτουν ότι η υπουργός Παιδείας παραβίασε εύκολα τη βασική αρχή των εξαγγελιών της . Έκανε δεκτή αίτηση απόσπασης γυμναστή διορισμένου στο Γενικό Λύκειο της Εράτυρας Κοζάνης και αποσπασμένου στο Γυμνάσιο της Νεάπολης του ίδιου νομού, από το σχολείο σε Πανεπιστημιακό Τμήμα στα μισά της χρονιάς (τέλος Ιανουαρίου). Με αυτόν τον τρόπο το σχολείο της Νεάπολης έμεινε χωρίς μόνιμο καθηγητή γυμναστή.

Μάλιστα το θέμα αποκτά και άλλες διαστάσεις εάν λάβουμε υπόψη ότι με την προσωπική της απόφαση η κ. Διαμαντοπούλου αγνόησε την κατηγορηματική άρνηση του 2ου Γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κοζάνης, το οποίο με χαρακτηριστικό τρόπο ανέφερε ότι : «Επειδή δεν υπάρχει πλεόνασμα ωρών της ειδικότητας του προκειμένου να αναπληρωθεί το κενό του στη σχολική μονάδα που υπηρετεί , εισηγούμεθα αρνητικά για την απόσπασή του στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης».

Το «πρώτα ο μαθητής» που εξαγγέλλει η κ. Διαμαντοπούλου μετετράπη ευκόλως και αβίαστα από την ίδια σε … «πρώτα ο καθηγητής».

«Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις», λέει ο θυμόσοφος λαός μας και στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι στην υπουργό Παιδείας.

2 σχόλια:

PANAGIOTIS είπε...

Eδώ και 20 χρόνια, το "κόλπο" είναι το εξής:
Πολλές μεταθέσεις σε ανύπαρκτα ( δηλαδή τεχνητώς δημιουργούμενα) ως επί το πλείστον κενά.
Αυτό, για να φαίνεται προς τους εκπαιδευτικούς, ότι είναι υψηλό το ποσοστό ικανοποίησης των αιτήσεων μετάθεσης.
Αυτό, αφορά κυρίως τα αστικά κέντρα, αλλά και περιφέρειες ( π.χ. κάποιοι ζητούν μετάθεση για ΑΓ. Ευστράτιο ή Ψαρά, ΚΑΙ ΕΝΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΚΕΝΟ ΕΚΕΙ- μια και τα κενά καλύπτονται ΠΑΝΤΑ με δυσπρόσιτους νεοδιόριστους οι οποίοι δεν φεύγουν- ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ).
ΚΑΤΟΠΙΝ
Πολλές αποσπάσεις σε φορείς ( κεντρική υπηρεσία και διευθύσεις). Φυσικά, ΔΕΝ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ( που θα έκαναν καλύτερα την δουλειά μια και δεν θα άλλαζαν κάθε τόσο όπως γίνεται με τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς), ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΣΠΟΥΝ ΕΚΕΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΧΑΡΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΚΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΦΑΣΗ:
Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΦΑΣΗ:
Διορισμοί στα κενά που τεχμιέντως δημιουργήθηκαν με τις δύο παραπάνω μεθοδολογίες.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Επειδή όλα αυτά γίνονται για το "Φαίνεσθαι", αλλά και για την εξυπηρέτηση των αναγκών του εκπαιδευτικού ( ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, ΟΧΙ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ), τελικά εμφανίζεται το τραγικό φαινόμενο: Τεράστιο πλήθος καθηγητών που είναι διορισμένοι συνολικά, ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ!!!
Συγκεκριμένα, αλλού δεν έχουμε τι να τους κάνουμε τους καθηγητές, και αλλού έχουμε κενά.
Η απάντηση των πολιτικών όποτε αλλάζει το κόμμα που κυβερνά:
Καταγγέλλει τους προηγούμενους ( στην εν λόγω περίπτωση αυτό καταντά ακόμα πιο γελοίο μια και ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ), και κατόπιν στοχοποιεί τον κλάδο των εκπαιδευτικών, εμφανίζοντάς τους ως "πονηρά στοιχεία" που αντιπαθούν -λέει- την τάξη, και προσπαθούν να την αποφύγουν ( η ΟΛΜΕ ΕΚΑΝΕ 2,5 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΕ ΕΞ' ΑΡΧΗΣ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ).
Κλείνοντας, θα θέσω ένα ερώτημα:
Αν μια χρονιά υπάρχουν πολλά κενά σε σχολεία, πρέπει να κάνουμε αποσπάσεις εκπαιδευτικών στη βουλή, ή πρέπει να το αποφύγουμε αποσπώντας εκεί ΑΛΛΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ??
Επιπλέον, αν μας περισσεύουν κάποιοι από τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς, πρέπει ή δεν πρέπει να τους στείλουμε πίσω στη θέση τους, καλύπτοντας τα κενά, και λέγοντας ολίγα λόγια?
Μήπως όμως λέμε πολλά λόγια για άλλους λόγους?
ΠΑΝΤΩΣ
Όλοι οι εκπαιδευτικοί , πρέπει να ξέρουν ότι όποιος δεν αντιδρά όταν χρησιμοποιούνται μεμονωμένες ομάδες για την στοχοποίηση ενός ολόκληρου κλάδου, πρέπει να προετοιμάζεται για την στιγμή που θα βρεθεί και αυτός στην ομάδα-στόχο.
Και τότε, θα είναι μόνος του.

PANAGIOTIS είπε...

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα ξεχάσω τις συζητήσεις που καταφέραμε να κάνουμε πέρυσι. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που δεν θα ξεχάσω, είναι ότι μπορέσαμε να διατηρήσουμε ένα εξαιρετικό επίπεδο επιχειρηματολογίας - πολύ καλό δείγμα αναλυτικής πολιτικής σκέψης. Βλέπεις αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί, ακόμα και αν κάνεις παρέα με εκπαιδευτικούς ( που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τον κόσμο των αξιών και των αρχών - τον κόσμο του πνεύματος τέλος πάντων).
Έτσι, αποτελεί τύχη για μας το ότι μπορέσαμε και το βρήκαμε.
Η αλήθεια είναι ότι σε ένα τόσο μικρό ( πληθυσμιακά) μέρος όπως η Λήμνος, κάποιοι νομίζουν ότι θα περάσουν την δεύτερη φοιτητική ζωή. Έτσι, το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να κολλήσουν σε κάποια παρέα και "να περάσουν καλά".
Προσωπικά λυπάμαι αυτού του είδους τους ανθρώπους, μια και είναι σε όλοι τους τη ζωή ετερόφωτοι. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται, είναι η αποδοχή μιας ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ παρέας.
Αυτού του είδους οι χαρακτήρες, συναποτελούν τον πυρήνα τέτοιων εγχειρημάτων σε κάθε εποχή και κατάσταση. Τους λυπάμαι, γιατί σε όλη τους τη ζωή είναι και θα είναι υποχείρια της εκάστοτε παρέας. Το αντάλλαγμα που ζητούν, είναι η τυπική αποδοχή της "παρέας". Το τίμημα που πληρώνουν: Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥΣ.
Φυσιολογικά, κάθε ενήλικο άτομο θα πρέπει να έχει αναπτύξει μηχανισμούς που θα του επιτρέπουν να ζει ισορροπημένα ακόμα και αν δεν ανήκει στην "μεγάλη" παρέα. Δυστυχώς, κάποιοι δεν έχουν αναπτύξει τέτοιους μηχανισμούς. Κρίμα.
Φυσικά, υπάρχουν και οι ενορχηστρωτές. Αυτοί, αντλούν τα όποια οφέλη μπορούν να προκύψουν από όλα αυτά. Περιττό να πω, ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν εκπροσωπούν αρχές και πνευματικές αξίες. Εκπροσωπούν τον εαυτό τους, και τα συμφεροντάκια τους ( αρχικά μικρά, μετά μεγαλύτερα).
Οι πραγματικοί ιδεολόγοι συνδικαλιστές ( που υπηρετούν μόνο τον κλάδο έξω από παρεϊστικα κολπάκια), είναι ελάχιστοι.
Μετά, δεν είναι απορίας άξιον που ο κλάδος είναι ανύπαρκτος συνδικαλιστικά.
Δεν είναι απορίας άξιον το ότι ενώ δεχόμαστε γενικευμένη επίθεση, το συνδικαλιστικό μας όργανο κάνει 3 μήνες να ξυπνήσει στοιχειωδώς!
Τελικά, παρ' ότι όλη αυτή η συνδικαλιστική απραξία είναι αποτέλεσμα αυτών των πρακτικών ( σε μεγαλύτερα μέρη είναι χειρότερα πολλές φορές), κατά τη γνώμη μου έχει αξία η προσπάθεια έστω και αν αυτή συνοδευτεί από επιθέσεις του τύπου "είσαι φασίστας" ( στο κάτω- κάτω, αυτές οι αντιδράσεις είναι συνήθεις πρακτικές του παρελθόντος. Ακριβώς επειδή έχουν πολυχρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν, φθείρονται ολοένα και περισσότερο όσο συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται).
Προσωπικά, παρακολουθώ τον χώρο της Αριστεράς ( εννοώ και την κοινοβουλευτική αλλά και αρκετά άλλα γκρουπούσκουλα) εδώ και πολλά χρόνια ( άλλοτε από κοντά, και άλλοτε από μακριά). Γνωρίζω πολύ καλά τις πρακτικές που χρησιμοποιούνται.
Το τραγικό δεν είναι οι πρακτικές ( που είναι καταδικαστέες) όμως!
Είναι το γεγονός ότι πίσω από την άθλια και ανούσια συνθηματολογία, δεν κρύβεται τίποτα. Ποτέ και πουθενά δεν είναι δυνατόν να παραχθεί προβληματισμός, σκέψη και συμπέρασμα!
Όλα ξεκινούν ως γκρίνια, και τελειώνουν ως συνθηματολογία.
Δηλαδή, μιλάμε για ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ ( μια και ποτέ δεν βγαίνει κάποιο συμπέρασμα συμβατό με την κοινή λογική - Η ΕΞΑΓΩΓΗ ΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΚΑΠΟΥ, ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΞΕΛΙΞΗ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΠΕΤΑΙ!).
Ένα μόνο έχω να πω: ΚΡΙΜΑ-ΚΡΙΜΑ-ΚΡΙΜΑ, γιατί ή "αναναεωτική αριστερά" ( με την ιστορική σημασία του όρου), έχει αξιολογότατους ανθρώπους που και αξίες φέρουν, και πνευματικοί άνθρωποι είναι. Ποτέ όμως, δεν ακούστηκε η φωνή τους!
Λες και όλοι είναι συνεννοημένοι εκεί μέσα, ότι θα αναδεικνύουν μόνο μέτριους προς τα κάτω ανθρώπους, "θάβοντας" οτιδήποτε αξιόλογο θα μπορούσαν να αναδείξουν.
Αυτή η τραγική "παράδοση" που έχει διαμορφωθεί εντός αριστεράς, αποτελεί και την ασφαλέστερη εξήγηση για το διαχρονικό της χάλι!

Π.Κ.